Verder naar de wildparken

Zoals ik in het laatste verslag schreef zijn we zondagavond met de trein uit Agra vertrokken. We waren ruim op tijd op het station en de trein ging warempel met slechts 5 minuten vertraging. We hebben allemaal een gereserveerde zit- en slaapplaats in de 2e klas wagon. Volgens planning komen we rond half zes in Katni aan, dus snel naar bed en proberen wat slaap te krijgen. Het bed is voor mij echt te klein om comfortabel te liggen, dus van slapen is niet veel gekomen. We komen ook weer met 5 minuten vertraging in Katni aan. Daar staan zes luxe taxis op ons te wachten om ons naar ons hotel bij het Bandhavgarh park te brengen, zo’n 200 km verderop. Daar zijn we net voor de middag en na de lunch gaan we voor onze eerste game drive hier. Die verloopt voor ons allen eigenlijk teleurstellend, maar bijzonder weinig nieuwe soorten kunnen spotten. Het park is best mooi, maar vrij dicht bebost. Je hoort best wel wat, maar we zien maar weinig. Een mooie spin (waarvan er wel veel zijn) is eigenlijk het bijzonderst. We hebben lange tijd stil gestaan op een plek waar de gids (op basis van sporen en alarmroepen van herten en apen) vermoedde dat er een tijger tevoorschijn zou kunnen komen, maar niet aldus. Na het diner gaan we weer snel op bed, want morgen staat weer de wekker om 5 uur voor een tweede game drive in dit park. We gaan dan naar een ander deel van het park, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dit keer rijden we wat meer rond in plaats van stil te staan wachten, maar dat maakt voor onze jeep weinig uit. Eén deel van onze groep, uit een andere jeep, kwam opgetogen bij de ontbijtplek in het park aan. Zij hadden drie tijgers gespot. Daar zijn foto’s en filmpjes van; de rest is blij voor hen, maar zit nog met lege handen. Want ook verder is er ook vanmorgen weinig te zien. Een groep langoors (black faced monkeys) zit aan de grond te likken, kennelijk om zout en mineralen binnen te krijgen.

Aan het eind van de dinsdagochtend vertrekken we richting het volgende park, Kanha. Dat is een uur of 7 rijden. Onderweg stoppen we bij een drukke en kleurrijke markt in een willekeurig stadje. We zijn daar een bezienswaardigheid, maar we kijken ook onze ogen uit. Voor de rest valt op dat er in deze streken veel minder sprake is van enerme drukte. We komen door dorpjes en stadjes, maar ook door ongerepte stukken natuur.

We komen na donker bij het Tula Tiger Resort aan, een ruim opgezet en luxe complex met ruime, met leem gestuukte kamers. Na het prima diner buffet opnieuw vroeg naar bed, morgen wéér om 5 uur op.

Woensdagmorgen 30 oktober is het inmiddels en we staan om half zes weer klaar voor de game drive in het Kanha park. Het succes hangt voor een belangrijk deel af van de chauffeur en de gids die je in de jeep mee krijgt. Dit keer heeft ons groepje geluk, een prima team dat erg scherp oplet en niet alleen op tijgers. Na de ingang zien we al snel een jakhals en als we het park verder inrijden horen we alarmkreten van langoors en barking deer, die duiden op een tijger. We volgen dat zo goed mogelijk, maar een tijger zien we niet. Wel zien we een luipaard, feitelijk vlak langs de weg tussen de struiken en bamboe. We hebben er goed zicht op, maar het beest blijft in beweging, waardoor we niet de kans krijgen hem op de foto te zetten. Helaas, maar erg mooi om zo’n beest in het wild te spotten. Nog één andere jeep van onze groep heeft hem ook gezien. Het blijft een kwestie van geluk hebben. Voor de rest zien we vanmorgen ook weer van alles: Sambar herten, gaurs (indische buffels), een slangenarend, ijsvogels, een gele kwikstaart. En dat alles in een prachtig open landschap met mooie vergezichten. Een heerlijke omgeving. Bij de plek midden in het park waar we voor het ontbijt mogen uitstappen vind ik het passend om het zakje met as van Janke dat ik bij me heb op een mooie plaats met een prachtig uitzicht over het tijgerpark uit te strooien. Ze had er ook erg van genoten als ze het had kunnen meemaken.

‘s Middags vanaf 2 uur gaan we weer het park in, nu naar een ander gedeelte. Dat is echt een bumpy ride over niet onderhouden tracks. We worden ontzettend door elkaar geschud en moeten ons stevig vasthouden. De gids is overigens best goed, hij wijst ons eerst weer een stel jakhalzen en we komen nu ook weer Sambar deer tegen, waaronder twee indrukwekkende mannetjes. Daar lijkt het dit keer bij te blijven totdat we tegen het eind van de middag op een punt komen waar de gidsen van twee andere jeeps iets gezien hebben. Verscholen achter een rots ligt een beest waarvan in eerste instantie nog niet duidelijk is of het een tijger of een luipaard is. Ik zie met mijn verrekijker de behaarde rug, maar even later weet Eric hem met zijn toestel te vangen en het blijkt een luipaard, die na een tijdje op zijn gemak naar ons te kijken opstaat en een eindje wandelt. Dan zie je echt hoe indrukwekkend en prachtig het beest is. Ik ben blij met mijn verrekijker, mijn camera wil door takjes enzo niet goed scherp stellen. Twee luipaarden op één dag; de gidsen zeggen dat je gemiddeld 10 tijgers ziet voor elke luipaard. Die 20 tijgers hebben we dus nog tegoed.

Het loopt tegen sluitingstijd van het park, dus racen we dwars door de jungle naar de poort. We worden weer heftig geschud, maar komen om 17 voor zes bij de poort die om kwart voor zes sluit. Wat een enerverende dag in een prachtig park!