Teheran en weer naar huis

Dinsdagavond na onze aankomst in Teheran zijn we vanuit ons hotel ten noorden van het centrum nog mer Rob en Jacq op stap geweest om te eten. Daaraan alleen al merkten we dat er in deze metropool van 20 miljoen mensen veel meer diverse keuzen te maken zijn dan elders in het land. We gaan naar een Italiaans restaurant dat (op het gebrek aan alcohol na) ook in Europa zeker een succes zou zijn. We eten weer heerlijk, maar wel wat duurder dan elders: we zijn wel 5 Euro per persoon kwijt... Op weg naar het hotel komen we een stelletje tegen waarvan zij onder kennelijk invloed loopt te waggelen. Er moet dus ergens toch een bron van (illegale) alcohol zijn.
Woensdag is onze enige dag om de stad verder te verkennen. Dat doen we met een deel van de groep in de vorm van een excursie langs een serie hoogtepunten. We beginnen 's morgens vroeg bij het Golestan paleis. Eigenlijk is het een complex van paleizen in een fraaie tuin die in de loop van de 19e eeuw door shahs van de Qajar dynastie zijn gebouwd. Daarna hebben de Pahlavi's er nog het nodige aan veranderd. In een grote een rijk versierde hal die open is naar buiten staat de monumentale marmeren troon. Wie daar op zit straalt wel macht en aanzien uit. Een verhoging even verderop was de favoriete plek van een shah om er met zijn waterpijp te verpozen, zijn sarcofaag staat er nu. In het paleis daarnaast, de Negar Khaneh, is nu een merkwaardige verzameling 18e en 19e eeuwse schilderijen van het hof en het leven daarbuiten te zien. Opmerkelijk dat tot ver in de 19e eeuw van perspectief en realistische gelijkenis nauwelijks sprake was. Na het naastgelegen Royal Museum (een verzameling door de shahs verzamelde gebruiksvoorwerpen) kom je bij de Main Halls. Daarin wordt de show gestolen door de gigantische spiegelzaal, die door de laatste shah ondermeer gebruikt is om zichzelf te kronen. Daar stond de beroemde Pauwentroon, versierd met vele edelstenen (nu staat er een replica, de eigenlijke troon is in het juwelenmuseum), geflankeerd met versierde stoelen voor zijn echtgenote en (in de laatste jaren van zijn bewind) zijn zoon. De zaal is zeer uitbundig gedecoreerd met spiegeltjes, een kennelijk aansprekende versiering, want je komt die hier in vele zalen tegen. Maar hier is het wel in de overtreffende trap uitgevoerd. Er zijn vele giften van andere landen en vorstenhuizen tentoongesteld. Daarna is er nog een serie zalen met nog veel meer glinsterwerk en tenslotte een rond de helft van de 19e eeuw gebouwd paleis in een modernere stijl, intertijd het hoogste gebouw van Teheran door de torens van waaruit de shah over de stad kon uitkijken. Een eindje verder in het centrum staan het Nationaal Museum en daarnaast het modernere Islamitisch museum. Het eerste belicht de historie van het land van de verre prehistorie tot de 7e eeuw, toen de Arabieren binnenvielen. Dan gaat verhaal in het tweede museum verder. Je staat weer versteld van de rijkdom van wat er vanaf duizenden jaren v.o.j. in het land is gemaakt, bijvoorbeeld aan aardewerk. Ook staan er nog zeer fraaie reliefs en beelden uit Persepolis; ongelofelijk dat die ook al ruim 2500 jaar oud zijn, ze zien eruit of ze gisteren gemaakt konden zijn. Het Islamitisch museum is veel mooier en ruimer opgezet en toont prachtige kalligrafie van Koran teksten en zeer fraai aardewerk en tegelwerk. Het wordt nogmaals duidelijk dat hier al een aantal indrukwekkende beschavingen elkaar zijn opgevolgd voordat er in onze hoek van Europa iets van betekenis gebeurde. Na een lunch met streetfood uit een rij stalletjes naast de musea maken we een lange rit naar het noorden van de stad. Aan de voet van de bergen ligt het Sa'd Abad museum complex. Dat was een verzameling paleizen en woorhuizen voor de shah en zijn familie, opgebouwd vanaf de jaren 1920 op een ruim en weelderig terrein in deze beste buurt van de stad. Tot de val van de shah fungeerde het als zijn zomerverblijf. Na is er een eclectische verzameling van musea over uiteenlopende onderwerpen in ondergebracht. In hoog tempo bezoeken we er een stuk of tien (!). Het meest indrukwekkend is het Witte paleis, het woon- en werkpaleis van de laatste shah, dat min of meer bewaard is zoals het in 1979 was met werkkamers, eetzalen, ontvangsthallen (een met het grootste ooit hier geweven tapijt, 143 m2) en woonkamers met een eclectische inrichting. Een aan de pop-art ontleende trap leidt naar een in de kelder ingericht prive-museum van door Farah Diba in de jaren 60 en 70 verzamelde eigentijdse kunst. De meeste Iraniers hadden daar niks mee... Voor de deur staan nog twee enorme bronzen laarzen, het restant van een gigantisch beeld van de voorlaatste shah, Reza Shah, dat na de revolutie verder verwijderd is. Reza Shah verbleef vooral in het kleinere klassiek ogende Groene paleis met een uitbundige decoratie. Op het terrein bezoeken we verder nog het museum voor Fine Art (merkwaardige collectie, waaronder ook Dali), het Watermuseum (over de watervoorziening in Iran), het Wapenmuseum (jawel, niks als geweren), het Kostuummuseum (met veel jurken van Farah Diba, waaronder haar trouwjurk van Dior), een aan de moderne schilder gewijd museum (zoet symbolisch werk), het Automobielmuseum (Rolls Royces en Mercedessen van de laatste shah) en ook nog een aan een wereldreis van een stel Iranese broers gewijd museum die in de jaren 50 en 60 op motoren en in een 2CV de hele wereld rond zijn getoerd (tot de meest onherbergzame plekken). Dan hebben we wel weer genoeg gezien... Na ruim een uur door het spitsverkeer terug in ons hotel. 's Avonds gaan we met de hele groep in een luxe restaurant (de obers in jacquet gestoken) uit eten om afscheid te nemen van onze gids/reisbegeleder, Mohammed, die veel werk voor ons heeft verzet en die voor een soepele gang van zaken tijdens de reis heeft gezorgd.
Donderdag is een reisdag die al voor middernacht begint met de transfer naar de luchthaven van Teheran. Onze vlucht gaat om 3.10 uur naar Istanbul en van daar om 8.45 uur naar Schiphol. Daar komen we om 11.15 uur aan. Alles vlot gegaan maar toch behoorlijk gaar want van slapen is weinig gekomen...
Al met al een prachtige reis om op terug te kijken. Unieke historische plaatsen en een ongelooflijk gastvvrije bevolking. Alle reden om het indrukwekkende Iran te bezoeken en geen enkele reden om er weg te blijven, wat ons betreft.
Wat de volgende reis gaat worden, daarover hebben we nog geen knopen doorgehakt, maar we melden ons weer als het zo ver is!