Matsuyama naar Honshu
Door: Johan en Janke
Blijf op de hoogte en volg Johan
07 April 2016 | Japan, Kurashiki
Dinsdag hebben we een dag 'vrij te besteden' in Matsuyama (nou ja, we kunnen natuurlijk eigenlijk steeds doen en laten wat we willen tijdens deze reis). Er is genoeg te zien en te beleven. Om te beginnen nemen we de stoeltjeslift naar het hoog boven de stad gelegen meer dan 400 jaar oude kasteel. Dat is een indrukwekkend complex van verdedigingswerken met prachtige muren en gebouwen. Ook hier voegt de kersenbloesem er weer een dimensie aan toe. Die bomen staan overal in en rond het complex en geven het geheel een sprookjesachtige mooie allure. De tranen springen ervan in je ogen. Er zijn massa's Japanners en maar een enkele buitenlander en kennelijk komen die juist ook vandaag zo massaal omdat de bloesem echt op zijn hoogtepunt is; de bloemblaadjes beginnen van de bomen te dwarrelen. Er heerst een heel vrolijke stemming onder de mensen.
Met de tram rijden we naar de tweede grote bezienswaardigheid: het oudste nog functionerende badhuis van Japan, dat al in geschriften van 3000 jaar geleden genoemd werd, de Dogo Onsen, nu gevestigd in een gebouw uit het eind van de 19e eeuw. Na (alweer) een heerlijke lunch lopen we door naar tempel 51 uit het bekende pelgrimscircuit van 88 tempels op dit eiland. Onderweg komen we langs een stadspark waar zich ook alweer vele honderden Japanners verzameld hebben om van de bloesem te genieten, die ook hier alom tegenwoordig is. Onder elke boom ligt een kleed met een familie- of vriendengroep die erop aan het picknicken is. Op een podiumpje staat een band van leeftijdsgenoten (van ons dan) een repertoire uit de eerste helft van de jaren 60 te vertolken, met voorkeur voor het werk van the Shadows (aan zang wagen ze zich niet). Prachtige sfeer, wordt je zelf ook heel vrolijk van.
De tempel Ishiteji blijkt een heel complex van vele tempeltjes, beelden en shrines met zowel Boeddhistische als Shitoistische elementen. We lopen er een tijd rond en zien allerlei rituelen. Er komen veel pelgrims die in een week of acht wandelend de rondtocht langs alle 88 tempels maken, maar anderen doen dat in etappes of sneller, met auto of openbaar vervoer. Ze zijn aan hun witte kleding te herkennen; de 'hardcore' pelgrims dragen een speciale witte outfit en een staf met een belletje.
Overal in de stad zijn op grote stenen of flyers haiku aangebracht, Japanse gedichten. Matsuyama is daarvoor een centrum. Er zijn ook bussen waar je je eigen haiku kunt inleveren, die dan beoordeeld worden en de beste worden gepubliceerd.
Voor het avondeten gaan we met een flink deel van de groep naar een restaurant om shabu shabu te eten: je bereidt vlees, groenten en noedels in een grote pan kokend water en krijgt er ook nog wat bijgerechten bij. Lekker en gezellig.
Woensdag is weer een reisdag: we gaan van het eiland Kyushu naar het grootste eiland Honshu, waar we de rest van de reis zullen doorbrengen. Tot 1999 kon dat alleen per boot, maar nu is er een brugverbinding: een 59 km lang complex van bruggen en wegen over 9 eilandjes tussen beide grote eilanden in. We stoppen bij een informatiecentrum waar we ook uitzicht hebben op de eerste en grootste brug. Het bouwen daarvan was een onderneming van de schaal van de Oosterschelde-kering, blijkt uit de video's die we daar zien. Een wonder van civiele techniek. De grootste boten kunnen met gemak onder de brug door, die dus niet alleen grote overspanningen maar ook een enorme hoogte heeft. Aan de andere kant van de bruggen stoppen we in het plaatsje Onomichi, waar we de Senko-ji tempel bekijken, op een heuveltop hoog boven de stad. Ook alweer een flink complex van allerlei gebouwen en altaars. Van hier uit mooie uitzichten over het water en de stad. We bezoeken ook het plaatselijke museum waar een prachtige tentoonstelling is van de moderne Japanse kunstenaar Man'yo die heel sfeervolle en fijne moderne versies maakt van traditionele Japanse thema's uit de natuur. Ook hier staat de bloesem er trouwens mooi bij en ook hier genieten grote groepen Japanners daarvan.
Na de lunch rijden we door naar Tomo-no-Ura, een vissersplaatsje waar we een uur rondlopen. Ook hier is weer van alles te zien: grote hoeveelheden tempels die allemaal in een mooi ontworpen tuin staan en ook straatjes met traditionele houten huizen. Je blijft aan het fotograferen. Dan door naar Kurashiki, waar we drie nachten zullen blijven. We eten na aankomst in een klein en eenvoudig ramen (noedelsoep) restaurant de meest heerlijke kom ramen, die voor je neus bereid wordt.
Donderdag is een sombere dag, niet zo zeer door de uitslag van het Oekraine-referendum (al stemt die ook niet vrolijk), maar vooral doordat het een groot deel van de dag gestaag doorregent. Een mooie dag voor binnenactiviteiten. De ochtend spenderen we daarom in het Ohara Museum of Art. Dat is het eerste Japanse museum dat zich op Westerse kunst richtte. Er is een verzameling van (vooral) Franse werken uit de periode vanaf 1880 tot ongeveer 1930 en ook een aantal moderne (Amerikaanse) werken uit 1950-1980. In de (zelfs in de regen) mooie tuin staat een paviljoen met speciaal modern aardewerk; in twee andere delen van het museum wordt aandacht besteed aan Japanse kunstenaars die in de Westerse traditie werken, een vierde deel is gewijd aan Aziatisch aardewerk, metaalwerk en beeldhouwwerk van de vroege oudheid tot nu. Als we dat allemaal bekeken hebben is het zo'n beetje droog; we lopen nog wat door het pittoreske oude centrum (Bikan area) en lunchen in een gewoon Japans tentje. 's Middags nemen we de trein naar Okayama (zo'n 20 km verderop), waar we de Korakuen tuin bezoeken, een van de drie tuinen die als de mooiste landschapstuinen van Japan beschouwd worden. Hij is zo'n 330 jaar geleden aangelegd aan de voet van het kasteel van Okayama op bevel van de plaatselijke feodale heerser; in de loop der eeuwen zijn er steeds nieuwe rustpekken en theehuizen in gebouwd en ook een groot gastenverblijf en een Noh-theater. Het is inderdaad een zeer fraai aangelegd geheel, zelfs nu, nat van de regen. Je ziet dat die ook het uitvallen van de bloesem versneld heeft. Er ligt een roze tapijt onder de kersenbomen. Na een uurtje rondlopen begint de regen weer en keren we terug naar ons hotel in Kurashiki.
Morgen de hele dag naar Miyajima en Hiroshima. Dan moet het weer naar verwachting weer opgeklaard zijn.
Met de tram rijden we naar de tweede grote bezienswaardigheid: het oudste nog functionerende badhuis van Japan, dat al in geschriften van 3000 jaar geleden genoemd werd, de Dogo Onsen, nu gevestigd in een gebouw uit het eind van de 19e eeuw. Na (alweer) een heerlijke lunch lopen we door naar tempel 51 uit het bekende pelgrimscircuit van 88 tempels op dit eiland. Onderweg komen we langs een stadspark waar zich ook alweer vele honderden Japanners verzameld hebben om van de bloesem te genieten, die ook hier alom tegenwoordig is. Onder elke boom ligt een kleed met een familie- of vriendengroep die erop aan het picknicken is. Op een podiumpje staat een band van leeftijdsgenoten (van ons dan) een repertoire uit de eerste helft van de jaren 60 te vertolken, met voorkeur voor het werk van the Shadows (aan zang wagen ze zich niet). Prachtige sfeer, wordt je zelf ook heel vrolijk van.
De tempel Ishiteji blijkt een heel complex van vele tempeltjes, beelden en shrines met zowel Boeddhistische als Shitoistische elementen. We lopen er een tijd rond en zien allerlei rituelen. Er komen veel pelgrims die in een week of acht wandelend de rondtocht langs alle 88 tempels maken, maar anderen doen dat in etappes of sneller, met auto of openbaar vervoer. Ze zijn aan hun witte kleding te herkennen; de 'hardcore' pelgrims dragen een speciale witte outfit en een staf met een belletje.
Overal in de stad zijn op grote stenen of flyers haiku aangebracht, Japanse gedichten. Matsuyama is daarvoor een centrum. Er zijn ook bussen waar je je eigen haiku kunt inleveren, die dan beoordeeld worden en de beste worden gepubliceerd.
Voor het avondeten gaan we met een flink deel van de groep naar een restaurant om shabu shabu te eten: je bereidt vlees, groenten en noedels in een grote pan kokend water en krijgt er ook nog wat bijgerechten bij. Lekker en gezellig.
Woensdag is weer een reisdag: we gaan van het eiland Kyushu naar het grootste eiland Honshu, waar we de rest van de reis zullen doorbrengen. Tot 1999 kon dat alleen per boot, maar nu is er een brugverbinding: een 59 km lang complex van bruggen en wegen over 9 eilandjes tussen beide grote eilanden in. We stoppen bij een informatiecentrum waar we ook uitzicht hebben op de eerste en grootste brug. Het bouwen daarvan was een onderneming van de schaal van de Oosterschelde-kering, blijkt uit de video's die we daar zien. Een wonder van civiele techniek. De grootste boten kunnen met gemak onder de brug door, die dus niet alleen grote overspanningen maar ook een enorme hoogte heeft. Aan de andere kant van de bruggen stoppen we in het plaatsje Onomichi, waar we de Senko-ji tempel bekijken, op een heuveltop hoog boven de stad. Ook alweer een flink complex van allerlei gebouwen en altaars. Van hier uit mooie uitzichten over het water en de stad. We bezoeken ook het plaatselijke museum waar een prachtige tentoonstelling is van de moderne Japanse kunstenaar Man'yo die heel sfeervolle en fijne moderne versies maakt van traditionele Japanse thema's uit de natuur. Ook hier staat de bloesem er trouwens mooi bij en ook hier genieten grote groepen Japanners daarvan.
Na de lunch rijden we door naar Tomo-no-Ura, een vissersplaatsje waar we een uur rondlopen. Ook hier is weer van alles te zien: grote hoeveelheden tempels die allemaal in een mooi ontworpen tuin staan en ook straatjes met traditionele houten huizen. Je blijft aan het fotograferen. Dan door naar Kurashiki, waar we drie nachten zullen blijven. We eten na aankomst in een klein en eenvoudig ramen (noedelsoep) restaurant de meest heerlijke kom ramen, die voor je neus bereid wordt.
Donderdag is een sombere dag, niet zo zeer door de uitslag van het Oekraine-referendum (al stemt die ook niet vrolijk), maar vooral doordat het een groot deel van de dag gestaag doorregent. Een mooie dag voor binnenactiviteiten. De ochtend spenderen we daarom in het Ohara Museum of Art. Dat is het eerste Japanse museum dat zich op Westerse kunst richtte. Er is een verzameling van (vooral) Franse werken uit de periode vanaf 1880 tot ongeveer 1930 en ook een aantal moderne (Amerikaanse) werken uit 1950-1980. In de (zelfs in de regen) mooie tuin staat een paviljoen met speciaal modern aardewerk; in twee andere delen van het museum wordt aandacht besteed aan Japanse kunstenaars die in de Westerse traditie werken, een vierde deel is gewijd aan Aziatisch aardewerk, metaalwerk en beeldhouwwerk van de vroege oudheid tot nu. Als we dat allemaal bekeken hebben is het zo'n beetje droog; we lopen nog wat door het pittoreske oude centrum (Bikan area) en lunchen in een gewoon Japans tentje. 's Middags nemen we de trein naar Okayama (zo'n 20 km verderop), waar we de Korakuen tuin bezoeken, een van de drie tuinen die als de mooiste landschapstuinen van Japan beschouwd worden. Hij is zo'n 330 jaar geleden aangelegd aan de voet van het kasteel van Okayama op bevel van de plaatselijke feodale heerser; in de loop der eeuwen zijn er steeds nieuwe rustpekken en theehuizen in gebouwd en ook een groot gastenverblijf en een Noh-theater. Het is inderdaad een zeer fraai aangelegd geheel, zelfs nu, nat van de regen. Je ziet dat die ook het uitvallen van de bloesem versneld heeft. Er ligt een roze tapijt onder de kersenbomen. Na een uurtje rondlopen begint de regen weer en keren we terug naar ons hotel in Kurashiki.
Morgen de hele dag naar Miyajima en Hiroshima. Dan moet het weer naar verwachting weer opgeklaard zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
