Naar Tokyo

Woensdag gaan we op pad voor de reis van Kyoto naar Tokyo, een afstand van ruim 450 km. We leggen die af met de Shinkansen, de bekende 'bullet train', een ervaring die je in Japan toch ook moet hebben meegemaakt. Er is een dicht net van deze zeer snelle treinen en ze gaan ook bijzonder vaak. Tussen Kyoto en Tokyo bijvoorbeeld rijdt elke 5 minuten een lange trein. Ze rijden ook precies op tijd. Gemiddeld over alle treinen in een jaar een gemiddelde vertraging van een paar seconden. Ja inderdaad, de NS moet hier de kunst maar eens komen afkijken. We hebben gereserveerde plaatsen in de trein van 9.26 uur, die dus om 9.24 binnenrijdt. Je zit ruim, maar er is weinig bagageruimte, dus onze koffers zijn gisteren al per koerier vooruit gestuurd naar ons hotel in Tokyo. De snelheid loopt na vertrek snel op naar ruim 300 km/uur. Het is wat bewolkt en onderweg is weinig opzienbarends te zien. Mt. Fuji passeren we om 11.05 uur, maar die zit geheel in de wolken. Er zijn drie tussenstops, maar exact op de geplande tijd van 11.48 uur rijden we het station van Tokyo binnen. Met de metro naar station Ueno en van daar uit in een paar minuten lopen naar ons hotel, waar de koffers inderdaad staan te wachten. We hebben dus de middag in Tokyo en die gebruiken we voor een verkennende wandeling met een flink deel van de groep. We lopen door het Ueno park en door een oude woonwijk met smalle straatjes, waar de was nog gedaan wordt aan de publieke pomp. Daar staat ook een van de weinige bejaardenhuizen in Japan; de norm is hier nog steeds dat de kinderen de zorg voor hun ouders op zich nemen. Je moet ook flink wat geld meenemen om in dat bejaardenhuis terecht te kunnen. In het park staan ook een fors stel musea, waaronder het museum voor Westerse kunst, waar een flinke verzameling bekende werken van Rodin buiten staat. Tokyo, met zo'n 20 miljoen inwoners, heeft wel veel hoogbouw; aardbevingen, stadsbranden en bombardementen in de 2e WO hebben er voor gezorgd dat het als geheel eigenlijk een moderne stad is, waarin op bepaalde plekken nog oude monumenten behouden zijn. 's Avonds gaan we eten in een Ramen-tentje met een voor ons nieuw systeem van bestellen: je koopt in een automaat een bonnetje voor het gerecht en de drank die je wilt hebben en die geef je af aan de bediening. Prima eten, overigens.
Donderdag gaan we weer met een flink deel van de groep op stap. Eerst gaan we naar het zuidwesten van de stad, Shinjuku, om daar een voordelige driedaagse Metrokaart te kopen. Die is alleen bij een specifieke (camera)winkel te koop. Merkwaardig. Van daar uit lopen we een eindje tussen de spectaculaire wolkenkrabbers van grote bedrijven en instellingen. Daartussen ook het enorme en opvallende stadhuis van Tokyo. Daar gaan we naar de 45e verdieping van waar af een mooi uitzicht over de stad is (al is het nu te bewolkt om echt ver te kijken). We worden ook rondgeleid door andere delen van het complex, waaronder de raadszaal. We nemen de metro naar de Harajuku-straat, die het brandpunt moet zijn van de jeugdige modetrends van Tokyo. Nou, dat moet inmiddels al een tijdje geleden zijn, want de straat is tjokvol toeristen, maar iets baanbrekend modieus is er niet te koop, vrijwel alleen ijs- en souvenir-winkels. Bij Shibuya lunchen we wat bij het beroemde 'drukste kruispunt ter wereld', waar grote stromen voetgangers oversteken. Het is hier een winkelcentrum met veel lichtreclame en er staat een populair beeldje van een hond die elke dag zijn baas kwam opwachten na diens werk en die daar (vanaf 1925) nog 11 jaar mee doorging terwijl het baasje was overleden. Dan rijden we door naar Ginza, een ander winkelcentrum. We gaan daar naar het Kabuzika theater, dat al 125 jaar traditioneel Japans toneel programmeert. Je kunt daar ook naar een halve voorstelling (een hele voorstelling omvat twee verschillende stukken). We gaan naar de voorstelling van kwart voor 5. Een interessante ervaring. Een verhaal uit de samurai-periode door traditioneel geklede en geschminkte acteurs. Hier worden alle rollen door mannen vertolkt (ook die van de vrouwen in het verhaal); bij de Geisha-voorstelling die we in Kyoto zagen was het precies omgekeerd. De teksten zijn voor ons onverstaanbaar, maar we krijgen een wat moeilijk te doorgronden Engelse samenvatting van het verhaal. Daarmee is ongeveer te volgen wat er gebeurt. Er zij wat vechtscenes met acrobatische elementen, er is muzikale begeleiding van een snaarinstrument en de teksten geven Japanners regelmatig wat te lachen. Je moet het een keer meegemaakt hebben, maar we zijn wel blij als het 1e stuk na zo'n 1 1/2 uur is afgelopen, al was het maar omdat de zitplaatsen erg krap bemeten beenruimte hadden. We zijn blij dat we weer in beweging kunnen komen. Op de terugweg naar het hotel kunnen we nog een typisch Japanse ervaring afvinken: het reizen in een volgepakte metro. Echt als sardientjes in een blik. We eten voor de afwisseling bij de Japanse versie van een Italiaan: zeewier op de spaghetti.
Vrijdag nog een volle dag in de stad. 's Morgens met reisbegeleider Rita en een stel reisgenoten op pad naar de wijk waar de sumo-worstelaars zetelen. Bij een van de sumo-stallen kun je door een raam de oefeningen volgen. Dat stukje Japanse traditie hebben we dus ook gezien. We nemen vervolgens de metro naar de grote vismarkt, een gigantisch complex waar vanaf 's morgens vroeg de verse vis wordt verhandeld, en trouwens ook veel schelpdieren, krabben etc. Zo veel mogelijk wordt levend verkocht, maar ook de enorme tonijnen die diepgevroren worden aangevoerd worden hier verhandeld en verwerkt. Een zeer levendig spektakel. Vervolgens lopen we met een groepje van 6 langs de rivier over een mooie en zeer rustige boulevard. We komen bij een groot door Philip Starck ontworpen gebouw voor Asahi bier met een opvallende blikvanger op het dak. Er is ook mooi zicht op de enorme Tokyo Skytree, 634 m hoog. Daar is ook de toegang tot de belangrijkste tempel van Tokyo, de Senso-ji, waar sinds 628 een beeld van de Boeddhistische godheid Kannon vereerd wordt. De toegang is door een drukke straat met kleine winkeltjes. We lopen daar na de lunch met Ron, Marjolein en Marcel-Jan naar toe. Ook hier een drukte van belang, mooie decoratie met veel papieren lantaarns en leuk om een tijdje rond te banjeren. Daarna gaan we met z'n tweeen verder op pad. Eerst naar het moderne Tokyo International Forum, een centrum voor cultuur en conferenties, groot en modern, fraaie architectuur. Daar dicht bij is het keizerlijk paleis, waar ook nu nog de keizer woont. Je kunt de toegangspoort met de Nijubashi brug en het witte paleis zelf van een afstandje zien; schilderachtig plaatje. Dan rijden we door naar de wijk Roppongi, vooral bekend voor het nachtleven, maar er staat ook de Roppongi Hills toren met een winkelcentrum en op de 52e verdieping een uitzichtsplatform en het Mori museum voor hedendaagse kunst. Het is vandaag prachtig weer, dus we stellen ons wat voor van het uitzicht, maar het platform is vanwege een besloten bijeenkomst gesloten, helaas. Dan maar alleen het museum. Een mooie tentoonstelling gezien van actuele Japanse kunst. En waarempel heeft het museum ook een raam, waardoor we althans een deel van de skyline van de stad kunnen bewonderen, inclusief (vaag in de verte, maar onmiskenbaar) Mt. Fuji.
We sluiten deze heerlijke dag af met een fantastisch maal bij een groot en zeer druk bezocht visrestaurant (alleen Japanners, geen Engels menu, wij zijn de enige buitenlanders) in de buurt van ons hotel. Het is ongelooflijk hoe lekker een plateau verse sashimi (rauwe vis) kan smaken. Janke houdt het bij gebakken zalm en groenten, maar ook dat is heerlijk. We hebben zo langzamerhand het idee dat we toch wel heel wat van het land gezien en beleefd hebben en we voelen ons zeer bevoorrecht dat we dit allemaal kunnen doen! Het einde van de reis komt nu snel naderbij, morgen nog een dag in de stad en zondag vliegen we terug naar huis.