Van Hiroshima naar Kyoto

Vrijdag hadden we weer een goed gevulde dag. Om half acht stond de bus klaar voor de excursie naar Miyajima en Hiroshima. Miyajima is een eilandje vlak voor de kust dat als geheel heilig is. Dat wordt aangegeven doordat de O-torii tempelpoort in zee staat, voor de kust. Een van de iconische beelden van Japan. We komen er met een ferry om 10.15 uur aan; toevallig was het om 10.14 uur hoog water en dat kwam bijzonder goed uit, want de poort en de daarbij behorende Itsukushima tempel staan dan ook echt in het water, wat veruit het mooiste gezicht is. Na een paar uur is er alleen een slik-vlakte over. Weer een hele serie prachtige hoekjes en uitzichten rond deze tempel. Als we die gezien hebben lopen we door naar de Daishoin tempel, die tegen de berg op gelegen is. Dat is alweer zo'n magisch Boeddhistisch complex met allerlei tempels en hier vooral ook veel beelden en beeldjes. Een groot deel daarvan heeft een rood gebreid mutsje op. Ook zijn er diverse grote ruimten waarin vele honderden beeldjes in slagorde naast elkaar opgesteld staan. Er zijn allerlei monniken bezig met erediensten en ceremonies en ook is er onder een van de tempels een geheel donkere gang waar je alleen op de tast door kunt en waarin je alleen zwak verlichte boeddistische heiligen ziet. We lopen weer een hele tijd rond voordat we alles gezien hebben. We lunchen met een udon-soepje en bekijken nog de hoge pagode en de grote open Senjokaku hal voordat het tijd is om verder te rijden naar Hiroshima. We lopen daar eerst door het Peace park bij de bekende A-bom dome, de ruine van een van de weinige gebouwen die op 6 augustus 1945 is blijven staan. In het park zijn verder een museum, een vlam die blijft branden zolang er nog kernwapens in de wereld zijn, een cenotaaf met de namen van de slachtoffers en een beeld voor de kinderen. Daarop het beeld van het meisje dat besloot om haar leukemie (t.g.v. de straling) te overwinnen door het vouwen van 1000 papieren kraanvogels, symbool voor de vrede. Zij heeft dat niet gehaald, maar vanuit alle hoeken van Japan en de rest van de wereld worden nog steeds kleurige slingers van 1000 kraanvogels hierheen gebracht. Indrukwekkend om op deze bijzondere plek te zijn.
We lopen met Ron en Marjolein door naar het Hiroshima MOCA, een half uurtje lopen van het park. Een mooi gebouw met modern beeldhouwwerk er om heen. Binnen zien we een goede tentoonstelling van een Vietnamese kunstenaar over de gevolgen van de Vietnam oorlog. Ook al niet te vrolijk, maar wel bijzonder werk. Voor het avondeten gaan we met de hele groep naar een Okonomiyaki tentje; die tentjes zitten allemaal bij elkaar op een verdieping van een gebouw: Okonomiyaki city. Het gaat om een plaatselijke specialiteit, letterlijk vertaald 'alles wat je wilt' wordt gecombineerd tot een soort zeer gevulde pannenkoek, die voor je neus wordt bereid op een enorme hot plate waar je naast elkaar omheen zit. Op een pannenkoekje wordt een enorme berg kool, wat taugee, een flinke hoeveelheid noedels, garnalen en dan spek gestapeld dat wordt samen gebakken en dan wordt er nog een flinke hoeveelheid noedels meegebakken, een gebakken ei erop en om het af te maken een specifieke soja-saus. Het resultaat smaakt prima en vult (zoals je begrijpt) ook goed.
Zaterdag rijden we van Kurashiki naar Kyoto. Onderweg is er nog een belangrijke bezienswaardigheid, het 'Witte Reigerpaleis' in Himeji, het belangrijkste van de weinige bewaard gebleven kastelen uit de feodale tijd. Het stamt uit 1600, we worden er rondgeleid door een enthousiaste Japanse oudere dame die uitstekend Engels spreekt en die de geheimen van het kasteel en de historische context heel helder uitlegt. Het moet een van de drukste dagen van het jaar zijn, in dit laatste weekend van de bloesemperiode. Het is een lange file van Japanse toeristen waar we in worden opgenomen. Het kasteel is nooit feitelijk aangevallen, maar was op allerlei manieren (met vele 'interesting features' volgens onze gids) voorbereid op een vijandelijke aanval; de enige manier om bij het centrale gebouw te komen is via een omweg door twee andere torens heen. Die weg moeten de toeristen nu ook volgen. De centrale toren is een geheel houten constructie, met kalk bekleed. Hij ziet er prachtig uit, ook in combinatie met de kersenbloesem, die nu als sneeuw uit de bomen dwarrelt. De gids vertelt ons dat al die opzichtig bloeiende kersenbomen klonen zijn van een in de 19e eeuw door kruising verkregen variant. Ze hebben dus allemaal het zelfde DNA en het is dus verklaarbaar dat hun bloei zo goed is afgestemd. Kersen geven ze niet en dus moet Japan die importeren.... We picknicken onder de kersenbomen en lopen nog door de tuin die naast het kasteel is aangelegd. Verschillende delen van de tuin voor de verschillende seizoenen. Er is ook een theehuis, waar we kunnen deelnemen aan een theeceremonie. Dat is een strak geprotocolleerd gebeuren, waaraan we wat stuntelig meeedoen in het speciaal daarvoor bestemde paviljoen met zicht op een mooie tuin en het paleis. Nadat we op ons gemak verder door de tuin gewandeld zijn stappen we weer in de bus voor de laatste etappe van de rit naar de grote stad Kyoto, waar we rond 7 uur bij het hotel aankomen.
Kyoto is in cultureel opzicht wellicht de belangrijkste stad van Japan. Vele eeuwen de zetel van de keizer en met een onnoemelijke hoeveelheid historische tempels en gebouwen. Een flink aantal daarvan staat op de exclusieve Unesco Werelderfgoedlijst. We zijn hier drie volle dagen. Zondag gaan we de eerste dingen verkennen samen met drie reisgenoten, Ron, Marjolein en Marcel-Jan. We lopen vanuit ons hotel eerst richting het Keizerlijk paleis. Onderweg komen we langs het stadhuis, waarvoor juist een grote rommelmarkt gehouden wordt. Net onze vrijmarkt: veel gezinnen op een kleed met hun overtollige speelgoed en andere spullen. Leuk om even rond te lopen. Het Keizerlijk Paleis is meestal gesloten, maar jaarlijks wordt het in de lente vijf dagen opengesteld voor het publiek en juist vandaag is daarvan de laatste dag. We lopen dus in een zeer dikke stroom Japanse nieuwsgierigen door dit al weer zeer fraaie complex van houten gebouwen met allemaal een verschillende functie, bv voor het ontvangen van delegaties of het verrichten van bepaalde ceremonies. Ook mooie tuinen horen tot het complex. Er zijn her en der prachtig beschilderde kamerschermen te zien in de ruimten waar we van buiten af naar binnen kunnen kijken. Er is ook een hilarische demonstratie van een aan het hof gespeeld balspel; het lijkt op balletje hoog houden, maar dan in ceremoniele hofkledij en gelardeerd met allerlei ondoorgrondelijke ceremonies. Al met al lopen we er ruim een uur zeer geboeid doorheen. Japanners kunnen kennelijk geen enkele plaats bezoeken zonder daarvan en souvenir mee te nemen, liefst een mooi ingepakte doos met wat lekkers. Er is dus bij het paleis (net als bij eerder door ons bezochte bezienswaardigheden) een flinke markt met allerlei snoepgoed, thee en drank ingericht, kennelijk van exclusieve kwaliteit en met daarbij passende prijzen. We nemen vervolgens de bus naar Gion, ten zuidoosten van het centrum, waar we de door de Lonely Planet aanbevolen wandeling langs een aantal groote tempels willen maken. Maar eerst een lunch met heerlijke Ramen in een klein tentje. Het valt ons hier op straat ten eerste op dat het erg druk is en verder dat een belangrijk deel van de (jonge) vrouwen (en ook wat van hun partners en kinderen) in een fraaie kimono rondloopt. Er zijn hier veel zaakjes die die voor zo'n 40 Euro per dag verhuren en die doen goede zaken! Er heerst op deze laatste zondag van het bloesemseizoen sowieso een erg feestelijke stemming en er zijn allerlei festivals her en der in de stad, maar velen hebben ook gekozen voor bezoek aan de zelfde tempels die wij op het oog hadden. Ook daar is het dus her en der over de hoofden lopen. Overigens gaat dat allemaal gemoedelijk en ontspannen, geen gedrang of zo. We bezoeken eerst de Kiyumizu-dera, een grote tempel 'van het zuivere water', die tegen een berghelling gebouwd is op een indrukwekkende constructie van hoge houten palen. Ook hier loop je een vaste route door het complex en we zijn veel tijd kwijt om ons te vergapen aan de tempel, maar ook aan de mensen. Met de hele menigte lopen we verder door naar de Kodaii-ji tempel. We horen daar in de buurt getrommel en denken dat het uit de tempel komt, maar dat blijkt, als we door het complex lopen, niet het geval. De muziek komt uit het Muruyama park. Daar is een podium waar vandaag een festival van Japans trommelen wordt gehouden. Omdat het al een tijdje bezig is mogen we voor gereduceerd tarief naar binnen. We zitten daar nog anderhalf uur te genieten van fantastische optredens met enorme hoeveelheden trommels, van klein tot enorm groot, waarop met veel inzet en vaardigheid wordt losgebeukt. Er is ook een groep die dit nog combineert met acrobatische dans, daaraan nemen ook een aantal jongeren deel. Bij de finale komen alle groepen samen nog een optreden geven dat door de lokale seismografen voor een aardbeving moet zijn aangezien. Prachtig om mee te maken. Om vijf uur is het afgelopen en lopen we nog door het park, waar al weer honderden Japanse families onder de (inmiddels bijna uitgevallen) kersenbomen vrolijk zitten te eten en drinken. We lopen nog door de kleurrijke Yasaka-inja shrine en langs de indrukwekkende Chion-on tempel, maar die is inmiddels gesloten. Maar we hebben ook al een zeer welbestede dag achter de rug die we afronden met een maaltijd in een door een Engelsman die hier al 27 jaar woont gerund eettentje: een fusion tussen fish en chips en Japanse tempura smaakt ons prima. Vandaag (maandag) gaan we met de hele groep op stadstour langs (je raadt het) weer een aantal tempels. We zijn benieuwd!