Hassan en naar Goa

Dinsdagochtend gaan we verder naar het noorden; er zijn in die streek nog een aantal bijzondere bezienswaardigheden. Er zijn verschillende wegen naar Hassan, een daarvan voert eerst bijna helemaal terug naar Mysore. We kiezen dus voor de rechtstreekse weg, die wel over kleinere weggetjes gaat met her en der wegwerkzaamheden die hobbelen over onverharde weg betekenen. We rijden door kleine dorpjes en aantrekkelijk landschap en het lijkt aardig op te schieten, na twee uur rijden zijn we nog maar 30 km van Hassan verwijderd. Dan zet de chauffeur de bus aan de kant. Die wil niet meer starten, want de brandstof is op. De chauffeur heeft dus verzuimd op de vrije dag die hij daar gisteren voor had zijn tank vol te gooien. Ook vanmorgen is hij diverse tankstations voorbij gereden. Stomme actie. Hij chartert nu dus een man met een brommertje waar hij achterop stapt om naar de dichtst bijzijnde pomp te rijden en komt na ruim een half uur terug met 15 l diesel. Daar kunnen we de volgende pomp mee halen. Daar wil hij er nog 20 l bij gooien en het vereist wat overtuiging om hem de tank vol te laten gooien. We moeten vandaag nog een eind. We gaan nl allereerst naar ons (fraaie) verblijf in Hassan (een soort luxe resort) en van daar uit in de middag naar de belangrijke Jain tempels in Sravanabelagola. Daar staat een 1000 jaar oud, 17 m hoog uit een stuk graniet gehouwen staand standbeeld van een van de Jain heiligen. Dat staat bovenop een kale rots, die met 612 treden (in de brandende zon) te beklimmen is. Iets verderop is een tweede rots, Chandragiri, waarop een groep Jain tempels gebouwd is. Daar zijn slechts 250 treden heen. We kiezen collectief voor die 2e optie. Dat blijkt een goede keus: de tempels zijn elk op zich niet erg bijzonder, maar het complex als geheel is erg sfeervol en leuk om te bezoeken. Er is een vaste route langs de 15 tempels. Inmiddels zakt de zon en wordt het licht steeds mooier, zodat we een adembenemend uitzicht krijgen op het hele complex. Zeer de klim waard!
Op woensdagochtend gaat de reis weer verder richting Asalkere, waar we de trein naar Goa moeten nemen, aan het eind van de middag. De afstand is niet groot, maar dat geeft ons de mogelijkheid om onderweg op ons gemak de belangrijke tempels van Belur (Chennakeshava) en Halebid (Hoysaleshera en Kedareshvara) te bekijken, die de zelfde stijl en ouderdom hebben als de tempel van Somnathpur, die we een paar dagen geleden bezochten; uit het begin van de 12e eeuw dus en vooral aan de buitenkant van top tot teen bewerkt met zeer kunstig beeldhouwwerk. Allemaal goden en dansende vrouwen, fabeldieren, olifanten, stripverhalen van klassieke sagen. Binnen ruimten met gedraaide zuilen en ook fraaie beeldhouwwerken. Je begrijpt niet hoe het 9 eeuwen zo goed bewaard is gebleven. We lopen er alles bij elkaar uren rond en we vallen van de ene verbazing in de andere over de vaardigheid waarmee de steenhouwers te werk zijn gegaan.
Ook bekijken we nog een complex Jain tempels in Halebid. Na de lunch is het nog maar een kleine twee uur rijden naar het station. Onderweg kopen we eten voor vanavond. In Asalkere laten we de bus achter. Al onze bagage gaat dus mee de nachttrein in, die ons in 12 uur ruim 700 km naar het noorden, naar Goa moeten brengen.
De trein heeft bij vertrek een uurtje vertraging. Ook hier is het station schoon en er zijn porters die onze bagage op karren naar het juiste perron en de trein in brengen. We zitteen in de 'AC 2 tier' klasse, wat betekent dat er twee bedden boven elkaar zijn, steeds een stel langs het gangpad en twee stel daar dwars op. Genoeg ruimte en ook schoon, ieder krijgt een schoon gewassen stel lakens, een deken en een kussen. Door het brede spoor rijdt de trein heel rustig. Na ons vertrek rond een uur of 6 eten we onze meegenomen sandwiches en bananen, lezen nog een tijdje en kruipen dan ons bed in. De volgende morgen om 5.15 uur zijn we op het station in Goa. De vertraging is dan grotendeels ingelopen. Al met al een positieve ervaring en een prima manier om grotere afstanden in India af te leggen. De trein van Agra naar Varanasi vorig jaar, die een stuk minder beviel, schijnt een bekende negatieve uitzondering te zijn.
We komen voor half zeven bij ons hotel in Betalbatim, een klein plaatsje in het zuidelijk deel van Goa. Gelukkig krijgen we om 7 uur ontbijt. Daarna kunnen we bij het zwembad op onze kamersleutel wachten. Die krijgen we om 9 uur al. De groep heeft hier 4 nachten, wij hebben een verlenging geboekt en zijn hier 10 nachten, echt meer dan een week om ons tegoed te doen aan zon, zee en rust. Dat gaat vast prima lukken: mooi resort, mooie kamer en goed zwembad, strand vlak bij en een weersverwachting die niets anders dan zon belooft.
Om te beginnen lopen we naar het strand, dat er op het eerste gezicht net uitziet als in Nederland: breed strand van fijn zand met rustige zee. Op het tweede gezicht zijn er verschillen: de palmbomen, de temperatuur van het zeewater en het is een stuk rustiger dan in Nederland in het hoogseizoen... Op het strand zijn diverse (provisorisch opgetrokken) bar/restaurantjes en ligbanken met parasols. We lopen over het strand naar Colva, het plaatsje net ten zuiden van waar wij zitten, 20 minuutjes lopen over hard zand. Daar zit weer een flinke goep strandtenten. Bij een daarvan bestellen we een pomfret, een forse vis, voor ons tweeen. Die wordt een half uurtje later heerlijk gebakken opgediend. Genieten. Nogmaals, die 10 dagen hier komen we wel door!