De omgeving van Mysore, Coorg

Mysore en omgeving, Coorg
Zaterdagochtend was het weer vroeg uit de veren. We gaan op pad naar bezienswaardigheden in de omgeving van Mysore. Ten eerste gaan we naar het Ranganathittu vogelreservaat, waar grote hoeveelheden vogels overwinteren. Op een paar eilanden in de Cauvary rivier nestelen allerlei soorten boven op elkaar. We bekijken dat vanaf een roeiboot waarmee we een tochtje maken. We zien grote hoeveelheden ooievaars (painted stork), reigers van verschillende soorten, aalscholvers, pelikanen en ook veel vliegende honden en enkele krokodillen. Erg mooi om er zo vlak bij te kunnen komen.
We rijden door naar Srirangapatnam, waar we eerst de Daria Daulat Bagh, het zomerpaleis van de plaatselijke heerser, Tipu Sultan, uit het eind van de 18e eeuw bewonderen. Prachtige besneden en beschilderd optrekje in een ruime tuin. Hij is in 1799 in de strijd tegen de Engelsen omgekomen en toen bijgezet in het mausoleum (Gumbaz), dat hij enkele jaren eerder voor zijn ouders had laten bouwen. De opzet komt overeen met de Taj Mahal, maar dan een stuk kleiner en niet zo rijk, maar de graven worden inmiddels nog steeds door moslims vereerd. We rijden ook nog naar de moskee (Jamia Masjid), die ook door Tipu gebouwd is, gebruik makend van pilaren uit de Hindoetempel die er eerder stond. Allemaal leuk om te zien.
Dan terug naar Mysore waar, na de lunch, nog de grootste attractie op het prgramma staat, het paleis van de maharadja van Mysore, wiens familie vele generaties over de hele omgeving heeft geregeerd (eerst onder Engels toezicht en later binnen India). Hun paleis was begin 20e eeuw afgebrand en er is toen in 1912 een enorm nieuw ontworpen paleis neergezet met de meest extravagante versieringen en enorme zalen met prachtige pilaren en decoraties. Het ligt ook nog in een enorme ommuurde tuin waarin bijvoorbeeld nog 7 tempels staan (die een stuk ouder zijn). Maar het bezoek aan het paleis is het hoogtepunt. Je bezoekt dat wel binnen een enorme en niet aflatende stroom van Indiase toeristen. De audio-gids is een goede steun om alles te begrijpen en waarderen. Helaas is fotograferen binnen verboden, want fotogeniek is het zeker. We brengen er het grootste deel van de middag door en gaan dan naar ons hotel om even bij te komen.
Het was al met al een dag met veel lopen en mijn knie vindt dat niet leuk (en ik heb verzuimd de ontstekingsremmers in te nemen).
Zondagmorgen is de knie weer wat bedaard en we hebben vandaag niet zo'n zwaar programma: we reizen naar Madikeri in de regio Coorg. Maar eerst gaan we nog naar een van de mooiste tempels uit de Hoysala traditie. In de 12e en 13e eeuw zijn er in deze omtrek meer dan 90 gebouwd en de Keshava tempel in Somnathpur hoort tot de mooiste daarvan. Het is een fraai gevormde tempel met drie koepels op een stervormig platform. Niet erg groot, maar elke vierkante cm van de buitenkant is bewerkt met reliefs van goden, heldenverhalen, paarden, olifanten en fabeldieren. Alles uitgesneden in speksteen dat nadat het gewonnen is goed bewerkt kan worden, maar daarna onder invloed van de lucht steeds harder wordt. Alle details in de fraai gesneden figuren zijn nog prima zichtbaar. Binnen zie je dat de koepels rusten op gedraaide zuilen en onder elke koepel is een kapelletje. Een indrukwekkend geheel! In de komende dagen bezoeken we nog twee verwante tempels, daar kijken we naar uit.
Dan rijden we terug naar Mysore en meteen door naar Madikeri. Dat ligt in een bergachtig gebied, Coorg, waar een heel aparte Indiase bevolkingsgroep, de Kodava's, met heel oude wortels woont. Je kunt hier in de buurt trekkings maken naar bergtoppen en wandelen (waar ik momenteel even van af zie), maar er is in de buurt ook een grote groep Tibetanen neergestreken na de Chinese inval van 1959. Het is de bedoeling die Tibetaanse enclave te bezoeken, morgen, maar het is nog onduidelijk of dat door kan gaan. Er schijnt afgelopen week wat gebeurd te zijn dat aanleiding was om de bezoeken stop te zetten. Via het reisagentschap krijgt Nancy, onze begeleider, er geen hoogte van. Maar afwachten wat ter plekke geregeld kan worden. Er was gezegd dat het 2 - 2 1/2 uur rijden zou zijn van Mysore naar Madikeri, maar (inclusief een korte koffie- en lunchstop) doen we er feitelijk ruim 5 uur over en komen rond half vijf aan.
Rond half zes lopen we naar Raja's Seat, een mooi uitzichtspunt in een parkje. Daar blijkt de hele lokale bevolking ook heen te gaan om de zonsondergng mee te maken, die hier inderdaad heel fraai te zien is. Als we in het parkje rondlopen worden we door allerlei Indiase families gevraagd om met hen op de foto te gaan. We voelen ons filmsterren. De zonsondergang wordt met gejuich begroet en meteen begint een fontein iin het park een hele show van dansende waterstralen op te voeren, begeleid door populaire Indiase muziek. Die show is weer vrij snel afgelopen en dan worden we helemaal bestormd door hordes Indiers die met ons op de foto willen. Tenslotte maken we ons minzaam wuivend uit de voeten naar het restaurant Raintree, een eindje verderop. De hele groep komt daar terecht en we eten er lekker en gezellig.
Maandag 26 januari is een feestdag, Republic Day (in 1950 werd op die dag de republiek India uitgeroepen). Wij gaan vandaag samen met Cor en Gerda uit onze groep een tocht in een taxi maken. Eerst rijden we naar een plek aan de rivier waar een olifantenkamp is (aan de overkant). Om er te komen moet je met een bootje, maar het is (vanwege die feestdag) stervens druk en er staat een rij van minstens een uur voor het bootje. Dan maar geen olifanten. Na een korte wandeling langs de rivier, langs de groepen Indiers die zich vermaken en na een kop koffie rijden we dus maar door naar onze tweede bestemming, een bamboebos dat via een hangbrug over de rivier te bereikken is. Ook dit is een favoriete plek voor Indiase gezinnen, die er kunnen waterfietsen of een ritje op de rug van een olifant maken. We zijn ook hier vrij snel uitgekkeken en rijden door naar de bestemming waar we ons het meest op verheugden, de Tibetaanse enclave bij Bylakuppe. Ook daar is het een drukte van belang. Grote groepen Indiers lopen het terrein van het Tibetaanse klooster op. Wij worden eruit gehaald door een ijsetende politieagent die ons vertelt dat we als buitenlander een speciale permit nodig hebben om er in te mogen. Maar nu we van zo ver zijn gekomen knijpt hij een oogje toe als we beloven dat we alleen gaan kijken en niet zullen blijven. Dat valt dan weer mee. Het hele complex is recent gebouwd en omvat gebouwen voor de cellen van de monniken en diverse gebedsruimten. Een daarvan is de Golden Temple, een enorme hal die versierd is met grote Tibetaans-boeddistische wandschilderingen en met drie enorme goudkleurige beelden van Boeddha en twee andere godheden. We lopen nog een tijdje over het complex, volgen de trappen naar de bibliotheek, maar die zit helaas op slot. Er klinkt luid getoeter en getrommel dat duidelijk maakt dat de gebedsdienst begonnen is. We mogen daar niet naar binnen, maar door de open deur van de gebedsruimte krijgen we er toch wat van mee. Monniken reciteren onder begeleiding van de trom passages uit de boeken die ze voor zich hebben liggen. Het zelfde ritueel dat ik eerder in Ladakh en Tibet zag, maar nu onder palmbomen bij een graad of 30. Wel een beetje vervreemdend. Toch blij dat we deze grote Tibetaanse nederzetting (de 2e in grootte na Dharamsala) hebben kunnen zien. We rijden terug richting ons hotel, maar onderweg lunchen we nog in een prima en zeer druk bezocht restaurant. We hebben weer een hoop gezien en gaan daar even liggend van bekomen.
Morgen weer verder richting Hassan.