Goa

Goa is niet een plaats, maar een kleine deelstaat van India, 100 km hoog en 50 km breed, 1,3 miljoen inwoners. Tot 1961 was het een Portugese kolonie; de Portugezen kwamen hier al in 1510 en in de 16e eeuw was Goa de grootste haven ter wereld, voor de export van specerijen en andere producten. De stad had toen ook meer inwoners dan Lissabon of London. Het was een kortstondige bloei, want de Hollanders namen een flink deel van de handel over en Goa werd geplaagd door epidemieen, die de Portugezen er tenslotte toe brachten hun zetel te verplaatsen naar Panjim, wat nu nog steeds de hoofdstad van de deelstaat is. De huizen in wat nu 'Old Goa' heet zijn toen afgebroken en de materialen gebruikt voor de opbouw van de nieuwe stad, maar de kerken en kloosters zijn blijven staan. Die staan er dus nog steeds. De Portugezen zijn in 1961 hals over kop vertrokken toen India dreigde de kolonie binnen te vallen. Maar die 450 jaar Portugese overheersing hebben hun sporen nagelaten, net als de decennia dat Goa een pleisterplaats was voor rond trekkende hippies die hier zon, strand en (indertijd) hash vonden en massaal bleven plakken.
Op vrijdagochtend worden we gewekt door hevig getik en gefladder bij ons raam. Een stelletje spechten wil zich kennelijk een weg naar binnen hakken. Mooie beestjes, Blackrumped flameback woodpeckers, denken we aan de hand van foto's op internet. Dan gaan we met de groep op pad om Old Goa te verkennen. We bezoeken de 16e eeuwse kerken Bom Jesus (waar de overblijfselen van de heilige missionaris Franciscus Xavier te zien zijn), Se Catedral, de Franciscaanse kerk en de St Cajetan kerk. Allemaal onmiskenbaar Portugees met barokke altaarstukken, kapellen etc. Apart om zo'n concentratie enorme kerken (de grootste van Azie) hier te zien. We zien ook nog de toegangspoort van de stad vanaf de rivier en in het klooster van Santa Monica is een vrij klein maar mooi museum van Christelijke kunst ingericht.
Allemaal mooi om te zien, maar het is de groep aan te zien dat we ruim drie weken op pad zijn: veel energie om nog nieuwe dingen te bekijken is er niet, en het is heet, dat helpt ook niet.
Rond 1 uur rijden we naar Panjim, waar we gaan lunchen in een van de best aangeschreven restaurants hier, met authentieke Goa keuken. We eten krab in een erg lekkere saus, maar we moeten wel zelf alles nog wel uit de schaal peuteren.
Dan maken we nog een wandeling door het oude deel van de stad. Er staat ook hier een fraaie 16e eeuwse kerk die de stad domineert. Het is leuk om door de smalle straatjes te lopen met oude koloniale huizen. Dan terug naar ons hotel waar we weer rond 5 uur aankomen. Een gevulde dag, die we nog afronden met een gegrilld visje bij het restaurantje langs de weg vlak bij het hotel. Het restaurant in het hotel is naar Indiase begrippen duur en ook niet erg klantgericht of gezellig; dat mijden we dus.
Zaterdag hebben we een rustige dag; we ondernemen niets noemenswaardigs tot 4 uur. Dan gaan we samen met Jan en Annemie, een Belgisch stel uit onze groep, in de taxi naar de Saturday Night Market in Arpora. Dat is een beroemd gebeuren hier en een aanleiding om naar het meer toeristische Noord Goa te gaan. Vanaf een uur of zes tot 3 uur 's morgens is er een markt die ook wel als hippiemarkt aangeduid wordt en inderdaad is een deel van de verkopers duidelijk licht tot meer verlopen en van Westerse afkomst en brengt zelfgemaakte sieraden en kleding aan de man, maar minstens evenveel Indiase verkopers staan hun kruiden, kleding, wierook en wat al niet te verkopen. Er is een groot food court, bars en een podium waar allerlei verschillende artiesten optreden, ook daar afwisselend Indiaas en westers. Allemaal leuk om te zien, ook omdat het de enige plek in India is waar de culturen op zo'n manier samenkomen. Maar om half negen hebben we het (na een tenenkrommend slecht zingende Australische) wel bekeken en laten ons terug rijden.
Op zondag is het weer vroeg dag. Vandaag is de laatste dag dat ook de rest van de groep er nog is, morgen vertrekken die naar Mumbai, terwijl wij nog een weekje blijven. We nemen de gelegenheid te baat om met Jan en Annemie nog een tochtje te maken, David, onze ondernemende taxichauffeur, rijdt ons eerst naar Margao, een plaats in de buurt waar een verrassend groot aantal Portugese koloniale huizen staat. Dan rijden we door naar Chandor. Daar bezoeken we het Braganca huis, een woonhuis uit de 16e eeuw, dat nog steeds door de zelfde familie bewoond wordt. We worden rondgeleid door de eigenares, die de 14e generatie van de familie die in het huis woont vertegenwoordigt, de 15e en 16e generatie wonen er inmiddels ook. Een enorm en indrukwekkend pand met prachtige ruimten en natuurlijk allerlei oud meubilair dat ons allemaal getoond wordt, t/m de Nederlandse jeneverkruiken. In de huiskapel wordt in een reliekschrijn een vingernagel van st. Franciscus Xaver bewaard.
Een paar straten verderop staat nog zo'n huis, het Fernandez huis, minder monumentaal maar ook leuk, vooal ook door de enthousiaste uitleg van de eigenaar, die ons ook meeneemt naar de geheime schuilkelder onder het huis waar de famiie in spannende tijden heen kon vluchten. In Quepem, een paar km verderop, heeft een architect met zijn gezin zich ontfermd over een 18e eeuws monumentaal pand, Palacio de Deao, dat de plaatselijke priester heeft gebouwd. Een enorm project om dat in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Opvallend mooi resultaat en het huis is ook erg mooi gelegen; de vensters hebben geen glas, maar doorschijnende schelpen. Bij elk van de huizen is het de bedoeling dat je een bijdrage achterlaat voor het onderhoud van de panden. De Indiase monumentenzorg draagt daar niets aan bij.
Zo hebben we in een paar dagen tijd toch weer een hoop gezien van alles wat Goa te bieden heeft.
Vanavond gaan we met Cor en Gerda uit de groep hun laatste avond hier vieren met een diner aan het strand. We kiezen twee grote vissen uit die heerlijk voor ons worden klaargemaakt. Biertje erbij, we hebben een paar uur heerlijk zitten genieten.
O ja, voor wie zich afvraagt hoe het nu met mijn knie is: sinds een paar dagen heb ik daar helemaal geen last meer van. Na een weekje was het leed gelukkig geleden.