De Backwaters van Kerala

Op zaterdag rijden we vanuit ons hotel bij het natuurreservaat door de bergen richting de kust. We komen eerst door grote theeplantages.
Kerala is een van de meest ontwikkelde en welvarende staten van India. Het bestuur is er vele jaren in handen geweest van de communistische partij, die nog steeds erg populair is, blijkens de vlaggen en plakkaten die we overal zien. Het analfabetisme is erg laag en er worden (als enige deelstaat) evenveel meisjes als jongens geboren. Het gemiddeld aantal kinderen is 1,8 per gezin. Relatief veel inwoners werken in de golfstaten (3 miljoen).
We komen aan bij de aanlegplaats van de boot die ons over de backwaters gaat varen. Dat is een deels natuurlijk en deels aangelegd stelsel van kanalen en waterwegen vlak achter de kust. Tot voor kort belangrijk voor het transport van rijst en specerijen, maar nu in belangrijke mate voor het toerisme. Het is een van de bekende plekken van het land. Er varen oude transportschepen rond, die nu zijn omgebouwd tot houseboat, soms erg luxe. Wij schepen echter in op een klein bootje dat ons in een kleine drie uur naar ons hotel van de nacht vaart, in de buurt van Aleppey. We varen door vrij brede kanalen die hoger liggen dan het omliggende land. Wat dat betreft ziet het er Hollands uit, maar hier zijn het rijstvelden en kokospalmen langs de kanten. We passeren op een gegeven moment de sluis tussen het zoute water en het zoete water. Bij eb staat die open en is er stroming van zoet water richting zee, bij vloed wordt hij gesloten.
Het tochtje is mooi en rustig, maar minder speciaal en sprookjesachtig dan we ons hadden voorgesteld.
Het hotel Coir Village ligt tussen een paar kanaaltjes dus van de receptie naar onze kamer moeten we met een pontje over. De kamer of beter gezegd: huis, is mooi gelegen met een eigen terrasje aan het water. 's Avonds branden overal kleurige lichtjes. We eten met de groep (al weer lekker) in het restaurant van het hotel.
De volgende morgen na het ontbijt lopen we even het dorpje in. Ziet er welvarend uit: er zijn en worden grote luxe uitziende huizen gebouwd. De plaatselijke bedrijvigheid is het draaien van touw uit kokosvezels. Dat heet coir (net als ons hotel). Leuk te zien hoe ze dat doen. Gaat eigenlijk heel vlot. Hier wordt vrij dun touw gemaakt, dat dan in een fabriek in de buurt verder wordt verwerkt tot dikker touw.
Dan gaan we opnieuw aan boord van ons bootje, dat ons nu verder naar het zuiden vervoert richting Kollam. We komen langs grote rijen 'Chinese netten', visnetten die opgehangen zijn in een frame van vier palen waarmee het opgehaald kan worden. Prachtig gezicht. We leggen aan bij de enorme Ashram van Amma, de vrouwelijke guru die bekend staat als 'hugging mother', die hier in een klein dorpje geboren is. Er wonen daar duizenden volgelingen en er is ook een ruime aanloop van Indiers en buitenlanders die er een tijd verblijven in de vier enorme flats. Daartussen staat de tempel en een aantal centrale voorzieningen. Curieus om te zien. Even verder op lunchen we in een klein plaatselijk tentje met een gevarieerde maaltijd, die bananenbladen wordt geserveerd. Heerlijk.
Met de bus rijden we dan naar onze eindbestemming voor vandaag, Varkala. Dat is een kustplaats die zowel bekend is als pelgrimsoord voor de Indiers als badplaats voor de toeristen. We zitten hier in een mooi hotel, Anamika, vlak achter de North Cliff, een steile klif die uit de zee oprijst. We drinken en eten en vieren de verjaardag van Alfred, op het terras van een Italiaans restaurant met prachtig zicht op de zonsondergang. Een rijk gevulde spaghetti met zeevruchten, bier en espresso, waar we lang op hebben gewacht, samen slechts voor 13 Euro (met z'n tweeen). Gezellig zitten kletsen met reisgenoten over al hun verre reizen, het is een zeer bereisd gezelschap. Het goede leven!