Cooktown

Maandagochtend vroeg op en voor 8 uur op weg naar Cooktown, het meest noordelijke punt van onze reis. Dat is zo'n 340 km rijden langs een weg door het binnenland. De weg is prima, breed en goed geasfalteerd, belijnd en van borden voorzien, maar er rijdt vrijwel niemand. We rijden hele stukken volstrekt alleen tot er weer eens een tegenligger aankomt. Na Mareeba is er ook zo'n 250 km nauwelijks meer een plaatsje, twee keer een gehucht met (letterlijk) vijf huizen en twee keer een roadhouse (benzinestation met winkel en restaurant). De weg voert door eindeloze vlakte met een soort savanne-begroeiing met veel termietenheuvels. Onderweg zien we heel wat doodgereden dieren (roadkill) op of langs de kant van de weg. We tellen er 15, meest kangoeroes, zo te zien. Ook zien we nog een stel levende kangoeroes langs de weg, onze eerste hier! Het rijdt natuurlijk wel lekker door zo, dus we zijn rond de middag al bij het Lakeland roadhouse. Daar slaan we af richting het plaatsje Laura. Ongeveer 40 km verder ligt Split Rock, een van de plaatsen waar aboriginal rotsschilderingen te bewonderen zijn. We moeten wel utikijken, want het bord naar Split Rock is gebroken, dus voor je het weet ben je een bordje met alleen 'Spli...' voorbij gesjeesd. Gelukkig zien we het nog net op tijd, want het is erg de moeite waard. Er zijn drie sites met prehistorische rotstekeningen, wellicht zo'n 13.000 jaar oud. Mooi en indrukwekkend als je er na een wandeling met een flinke klim bent aangekomen. We hebben de hele site voor ons zelf, zo weinig bezoekers komen er. We zien tekeningen van mensen, geesten, kangoeroes, vleermuizen, miereneters en dingo's op tegen de regen beschermde overhangende rotsen.
Vanuit Split Rock terug richting Lakeland en na een lunch door naar Cooktown, waar we rond drie uur bij ons Hillcrest guesthouse aankomen. Heel hartelijk ontvangen door gastvrouw Katrina; we krijgen een mooie schone kamer en ze neemt de attracties van het stadje met ons door. Heel prettige plek! Na ons geinstalleerd te hebben lopen we naar de kust; de belangrijkste punten van de stad liggen daar. We zien de plaats waar Capt. Cook in 1770 geland is met zijn bemannning, waaronder een stel natuuonerzoekers. Zij zijn hier toen 48 dagen gebleven om zijn boot te repareren, hebben contact gelegd met de aboriginals en hebben als eerste Europeaan de kangoeroe gezien, die is genoemd naar het aboriginal woord voor dat beest.
Er is ook een door Aboriginals gemaakte 'reconciliation wall' met de verhalen van die mensen over deze streek en ook over de geschiedenis van de afgelopen eeuwen en de onderdukking en deportatie van de oorspronkelijke bewoners, maar ook over het verkrijgen van burgerrechten en de verworvenheden van aboriginals sinds die tijd.
Met zonsondergang rijden we de heuvel op van waaraf ook Cook zijn mogelijke routes verkende. Prachtig zicht op de Endeavor-rivier (door Cook naar zijn schip genoemd), de baai en de zee.
's Avonds eten we Fish&Chips in de pub van het Sovereign hotel, druk en gezellig met veel locals.
Dinsdag hebben we de hele dag om Cooktown te verkennen. We beginnen met het beklimmen van Mount Cook, althans een wandeling die berg op tot een mooi uitzichtspunt. Dan naar de mooie, in 1878 gestichte Botanische Tuin, de oudste in tropisch Australie en met een collectie met veel endemische planten en ook alle planten die hier door de bioloog uit de Cook expeditie verzameld zijn. Er is ook een tentoonstelling met de slangen en andere beesten die in deze omgeving (en veelal ook nergens anders) voorkomen. Vanuit de botanische tuin nog een wandeling naar weer een mooie baai.
Na de lunch gaan we naar het Captain Cook Museum, gevestigd in een nonnen-school uit de 19e eeuw. Queen Elisabeth heeft het museum in 1970 (200 jaar na de landing van Cook) hier geopend. Het geeft een beeld van de landing van Cook (met het originele anker en een kanon van de Endeavor, hier in de jaren 60 uit zee gevist), ook uit aboriginal oogpunt. Ook de onderdrukking en deportatie van de aboriginals wordt belicht, net als de bijdrage die de vele Chinezen die op de goudvelden afkwamen aan de ontwikkeling van de omgeving van Cooktown hebben geleverd. Aan het eind van de 19e eeuw, nadat de goudvondsten opdroogden, raakte Cooktown al weer wat in verval en kwam Cairns op als haven met betere verbindingen naar het achterland. In de 2e Wereldoorlog was er flink wat militaire activiteit in de buurt (en werden de aboriginals gedeporteerd), pas in de jaren 80 kwamen er wegen naar Cooktown. Je proeft hier nog wel die sfeer van afgelegenheid, een geisoleerde gemeenschap.
Aan het eind van de middag lopen we nog over de begraafplaats, waar die hele historie ook aan af te lezen is; er is ook een Chinese shrine, maar de meeste Chinezen die hier overleden zijn, zijn uiteindelijk in hun streek van herkomst herbegraven.
Al met al hebben we een goede indruk van Cooktown gekregen en we zijn blij naar deze uithoek geweest te zijn.