Naar Canberra

Na onze terugkeer uit het midden van het land hebben we onze route weer opgepakt. De belangrijkste bezienswaardigheden van Sydney hadden we bekeken (al zou je in die stad ook makkelijk veel meer dan 4 dagen kunnen doorbrengen). Op donderdagmorgen rijden we dus de stad weer uit. Dan merk je wel dat het inderdaad een miljoenenstad is: het is een uur rijden voordat je de drukte achter je hebt gelaten en weer het weidse landschap om je heen ziet. We rijden door de Blue Mountains ten westen van Sydney, een voor de oorspronkelijke kolonisten vrijwel ondoordringbaar gebied, waar ook nu nog maar twee wegen doorheen zijn. We kiezen de rustigste daarvan, de Bells Line of Road (zo heet hij echt) via Bilpin. Een flink stik klimmen en het wordt ook frisser. Op en aantal punten heb je spectaculaire uitzichten over de kustvlakte. Op Mount Tomah is de dependance van de botanische tuin van Sydney voor planten uit gematigde klimaatzones gevestigd. Dat is een erg mooi aangelegde tuin waar we een tijd rondlopen. Ze hebben, naast Australische planten, ook soorten uit Azie, Europa en Amerika geplant. Grote varieteit, dus, met veel fraai bloeiende planten. Ook mooie uitzichten over de tegen de berghelling aangelegde tuin en de omgeving. Na de lunch in het aangename cafe hier rijden we door naar onze bestemming voor vandaag: Bathurst. Dat was de eerste stad die de kolonisten begin 19e eeuw stichtten nadat ze een weg door de Blue Mountains gevonden hadden en hadden ontdekt dat aan de andere kant een enorm glooiend heuvelland met veel gras ligt. Het ziet er weer heel anders uit dan de landschappen die we tot nu toe zagen. In Queensland was het binnenland dat we zagen vooral droog, dor en leeg of bergachtig en geheel bebost. Hier dus een haast Engels aandoend lieflijk weids groen heuvelland met groepjes bomen en veel gras. Verschil is wel dat je hier moet zoeken naar tekenen van menselijke aanwezigheid. Je ziet niet of nauwelijks boerderijen, er zijn weinig plaatsjes en de weg is weer goeddeels leeg. Bathurst is best een leuk stadje om te verkennen. We rijden eerst naar Mount Panorama, vanwaar je inderdaad een panoramisch zicht over de stad en de omgeving hebt. Er is ook een racecircuit waar bekende motorraces gehouden worden, maar waar je verder gewoon op kunt rijden. Het oude centrum is maar klein, maar wel lief met een aantal fraaie gebouwen, parken en monumenten. Een plaquette herinnert aan het bezoek dat Charles Darwin in 1836 bracht tijdens zijn reis met de Beagle, Bathurst was zijn enige bestemming in het Australische binnenland.
Vrijdag rijden we door het zelfde fraaie en aangename landschap door naar het zuiden in de richting van Canberra. We stoppen in de loop van de morgen voor een bezoek aan Cowra, een klein plaatsje waar in de 2e WO een krijgsgevangenenkamp gevestigd was met Italiaanse gevangenen (die vanuit het Afrikaanse strijdtoneel hierheen vervoerd werden!) en ook Japanners. Die Italianen vonden het wel best hier en kregen gelegenheid te werken op de boerderijen in de buurt, maar onder de Japanners heerste vooral schaamte over hun gevangenname. In 1944 hebben zo'n 1000 van hen een uitbraakpoging gedaan, waarbij er uiteindelijk ruim 200 zijn omgekomen (naast 4 Australiers). Die gebeurtenis heeft hier diepe indruk gemaakt. In het Visitorcentrum hebben ze een verrassend goede hologram-vertoning over de uitbraak, maar het heeft vooral geleid tot een gevoel van toenadering en verbondenheid met Japan. Dat heeft o.m. geleid tot het inrichten van een werkelijk prachtige grote Japanse tuin, ontworpen door een beroemde Japanse tuinarchitect. Als je er rondloopt krijg je vanaf elk punt weer een ander zicht op het zeer zorgvuldig aangelegde landschap met planten, rotsen, waterstroompjes en vijvers. Alles straalt volmaakte harmonie uit. Ook is er een Japans cultureel centrum met prachtige schilderijen en keramiek. We krijgen ter plekke extra zin om Japan onze volgende reisbestemming te maken. Tenslotte is in Cowra ook de Australische Peace Bell te vinden (een van de over de wereld verspreide replica's van de oorspronkelijk bij de UN in New York en in Hiroshima geplaatste exemplaren). Al met al zeker de moeite waard! Via Boorowa, waar we lunchen in een verrassend leuk cafe, rijden we door naar Canberra, de hoofdstad van het land. Om de ruzie tussen Sydney en Melbourne over welk van beiden de hoofdstad zou mogen worden op te lossen, werd begin vorige eeuw besloten dan maar een nieuwe hoofdstad op een ongebruikt stuk land ergens halverwege te bouwen. Net als in de USA werd voor die hoofdstad een apart district gemaakt, de Australian Capital Territory. Op grond van het winnende stedenbouwkundig ontwerp werd in de jaren 20 met de bouw begonnen. De stad bestaat uit twee delen aan weerszjden van een enorm kunstmatig meer. Aan de ene kant staan de regeringsgebouwen en grote nationale musea, aan de andere kant is de 'woonstad' voor de nog geen 400.000 bewoners van dit regeringscentrum. Alles is heel weids opgezet (een stad verstopt in een park, zegt men vaak) met brede lanen. Ons zeer fraaie en gloednieuwe hotel Little National staat aan de 'regeringskant', op korte afstand van het parlementsgebouw, aan het National Circuit, een van de straten die in concentrische cirkels rond het parlementsgebouw zijn aangelegd. Na een verkennende wandeling vanuit ons hotel nemen we de bus naar het levendige centrum aan de andere kant van de stad. We zijn de enige passagiers en hebben een leuk gesprek met onze buschauffeur, die ons gratis meeneemt en ons van alles vertelt over zijn sportieve prestaties, o.m. als tweevoudig wereldkampioen pistoolschieten als discipline op Action games. Bij een drukke kroeg bier gedronken en bij een populaire Vietnamees gegeten. Elke dag maken we toch weer wat anders mee!
Het weekend is (zeker aan de 'regeringskant') erg rustig in Canberra. Maar alle attracties zijn gewoon open. We hebben dus op ons gemak eerst het oude parlementsgebouw bekeken. Dat is in 1927 geopend als tijdelijke voorziening; de 1e WO had de veel grootsere plannen uit 1914 doorkruist. Maar uiteindelijk heeft het tot 1988 dienst gedaan. Het wordt nu gebruikt als museum van de Australische democratie en is als zodanig goed opgezet en informatief. We gaan dan naar de National Gallery, het grote museum van Australische kunst. Deels dicht voor verbouwing en herinrichting, maar we kunnen nog genieten van de uitgebreide collectie aboriginal kunst en ook van een zeer fraaie tijdelijke tentoonstelling van kunst uit Papoea Nieuw Guinea. Opmerkelijk om te zien dat die toch relatief nabije cultuur zich geheel anders ontwikkeld heeft dan die in Australie. Na de lunch rijden we naar het nieuwe parlementsgebouw uit 1988, dat in het centrum van het stratenplan is gebouwd. Een enorm, modern complex met een grote vlag erboven als eye-catcher. Mooie uitzichten vanaf het dak, binnen (nu in het weekend) vooral groot en leeg. Het enige exemplaar van de Magna Carta (uit 1297) op het zuidelijk halfrond is hier wel tentoongesteld met een moderne vertaling.
Zondagochtend is het ook rustig bij het Museum of Australia, dat gewijd is aan 50.000 jaar historie van het land. Het museum is gevestigd in een prachtig vormgegeven gebouw op een landpunt die het kunstmatige meer in steekt. Ook hier erg veel aandacht voor de aboriginal historie, waaronder bewijzen dat die zeker meer dan 50.000 jaar al oker als verfstof gebruikten. Het blijft raadselachtig hoe deze mensen al in die tijd Australie bereikt hebben; in een aantal opzichten waren ze hun tijdgenoten toen qua ontwikkeling ver vooruit. Indrukwekkkend zijn de verhalen van de mensen die tot in de jaren 1980 nog een nomadisch bestaan in West Australie hadden en die toen pas hun eerste contact met blanken hadden. Zij hebben hun ervaringen ook in schilderijen vastgelegd. Die verbinding van de kunst (schilderijen) met de verhalen is de fascinerende kant daarvan; met westerse ogen zien we alleen punten, strepen en vlakken, maar de mensen zelf lezen er hele verhalen in. Op zondag wordt in een oud busdepot een populaire markt gehouden. Veel goedbedoelde producten van handvaardigheid en kleinschalige landbouw en allerhande etnische eetstalletjes; het geheel doet ons sterk denken aan een dergelijke markt die in de Van Nelle fabriek wordt gehouden. We worden er niet erg enthousiast van. Door naar het grote War Memorial, waar de meer dan 100.000 Australiers worden herdacht die in verschillende oorlogen gevallen zijn, met name in de 1e WO, maar ook in de 2e WO en latere conflicten. Naast een herdenkingsplaats is het ook een museum, waar de betrokkenheid van Australiers in al die conflicten op een indringende manier wordt getoond. Je wordt er natuurlijk niet vrolijk van, maar indrukwekkend is het zeker.
In het City Center is op zondagmiddag erg weinig te beleven, dus na een lekker ijsje in de zon weer richting hotel.
We hebben in Canberra alles bekeken wat we wilden bekijken en morgen gaan we weer richting kust. Het is duidelijk dat Canberra geheel gedefinieerd wordt door zijn rol als regeringscentrum en daarmee vestigingsplaats van prestigieuze nationale instellingen. Ook het feit dat het als een geheel ontworpen en gebouwd is voegt er een dimensie aan toe. Door de weidsheid en het concentrische stratenplan is het wel erg moeilijk je te orienteren. We zijn blij dat onze TomTom de weg weet! Al met al duidelijk de moeite waard om er een paar dagen door te brengen.