Whitsunday Isles - verder naar het zuiden

Vanuit Townsville zijn we maandag verder naar het zuiden gereden. De kust blijft aantrekkelijk met mooie baaien en eilandjes voor de kust en veel Australiers brengen hier hun vakantie door. Daarom moeilijk een plek te vinden en we komen in Bowen terecht bij een Bed & Breakfast, gebouwd en gedreven door een Duitser die hier in 1960 heen geemigreerd is. Een fraai huis op het hoogste punt van het stadje met mooie uitzichten rondom. De folder over de stad belooft dat we hier vanaf het strand meteen bij het koraal kunnen snorkelen. Dat valt behoorlijk tegen (zeker na onze ervaringen bij Cairns). Ook het stadje zelf heeft eigenlijk niets te bieden dan de 6 meter hoge mango die laat zien waar de stad bekend om staat (al vinden we wel twee goede restaurants).

Dinsdag daarom maar meteen doorgereden naar Airlie Beach; voor het eerst op de bonnefooi, maar gelukkig kunnen we toch terecht in het door Trip Advisor aanbevolen motel Colonial Palms. Dinsdag en woensdag verkennen we de fraaie omgeving. Ook Airlie Beach heeft een mooie wandeling met boardwalks langs de kust aangelegd, het is echt een toeristisch plaatsje; ook hier weer prima eten, zeer zeker ook bij ons motel! Verder lezen we wat en doen de was.

Donderdag hebben we weer een bijzondere dag: we maken een dagtrip naar de Whitsunday eilanden voor de kust. De naam komt (natuurlijk weer) van captain Cook, die hier met pinksteren in 1770 langs is gekomen en de eilanden daarnaar genoemd heeft. De trip is op een zeilboot die gebouwd is voor de zeilrace de America Cup (in 1974); fraaie grote boot, tegenwoordig ook van een motor voorzien, maar het grootste deel van de trip zeilen we inderdaad, eerst naar Whitehaven beach, een prachtig strand met oogverblindend wit en heel fijn zand, zo zuiver dat ze speciaal hier vandaan het zand hebben gehaald om het glas voor de Hubble telescoop mee te maken. Prachtige baai met een enorme schakering aan kleuren blauw in de zee, waarin je vanaf het uitzichtpunt de haaien en roggen ziet zwemmen; daarna nog een tijd op dat strand zelf gelegen. Daarna doorgevaren naar Dumbbell eiland om te snorkelen; hier wel mooi koraal en vissen, maar een stuk minder zicht dan we vanuit Cairns hebben meegemaakt. Van daar uit weer teruggezeild naar Airlie Beach; de kapitein liet de kinderen aan boord het stuurwiel bedienen terwijl we behoorlijk scherp aan de wind voeren; prachtig om te zien hoe die kinderen ervan genieten zo'n verantwoordelijkheid te krijgen. Al met al heerlijk gevaren (van 8 tot 6); we sluiten de dag in stijl af met een heerlijk maal bij het restaurant van ons motel.

Vrijdagochtend rijden we door naar Mackay, ruim 100 km verder. Onderweg rijden we nog naar Hillsborough NP, aan de kust. Een mooi punt met bossen en een fraaie baai; we gaan erheen omdat de wallabies (kleine kangoeroes) hier naar het schijnt op het strand komen. Maar dat is vooral bij zonsopgang, als wij er rond 10 uur komen zijn ze in ieder geval al weer weg. Mackay is best een aardig stadje met een paar straten met veel mooie Art Deco gevels, maar verder niet veel te doen. Een middagje relaxen.

Zaterdag staan we heel vroeg op; om half zes zijn we al op weg naar Eungella NP, zo'n 80 km landinwaarts vanuit Mackay. We rijden door de brede Pioneer Valley naar de bergen. Voor 7 uur zijn we bij Broken River, volgens de gidsen de beste plaats in Australie om de platypus (vogelbekdier) in het wild te zien. Dat kan vooral 's morgens vroeg. Nou, vandaag hadden ze er geen zin in, kennelijk, want we zien alleen wat schildpadden in de rivier. Nou hadden we deze dieren natuurlijk al op onze tweede dag in het land gezien, dus we genieten verder onbezorgd van de mooie natuur in dit stuk regenwoud, maken een wandeling, gaan naar een uitzichtspunt en rijden dan naar Finch Hatton gorge. Dat is ook een mooi stuk natuur waar we eerst lekker en zeer gezond lunchen in een alternatief restaurantje met sterke hippie-kenmerken. Dan maken we een wandeling naar een waterval. Onderweg zien we nog twee iconische Australische dieren, de Kookaburra (een flinke vogel) en een Goanna of Lace Monitor (een forse hagedis).

Zondag zijn we alweer vroeg op pad, verder naar het zuiden, naar Rockhampton. De motel-eigenares in Mackay had ons al gewaarschuwd; 'There is nothing between here and Rocky', en dat klopt. Zo'n 350 km langs de Bruce Highway, de grote weg nr. 1 langs de kust, die we eigenlijk al vanaf Cooktown volgen en die we ook de komende weken zullen volgen. We weten niet in hoeverre het door de zondagochtend komt, maar deze grootste verkeersader langs de Oostkust is hoegenaamd leeg en er is ook inderdaad niet veel meer te zien dan de terugkerende aanmoedigingen om 'driver fatigue' te voorkomen door regelmatig te rusten. "Rest or R.I.P." luiden die bijvoorbeeld. Inclusief rustpauzes zijn we rond half een al in Rockhampton. Ook dat is wweer een aardig plaatsje met een aantal aardige gebouwen in het centrum, een mooi aangelegd wandelpad langs de rivier en ook een fraai (gratis) museum met interessante tentoonstellingen. Een daarvan geeft de indrukken van een aantal kunstenaars weer van een natuurgebied in het binnenland dat op de nominatie staat om grotendeels aan kolenmijnbouw te worden overgegeven. We gaan ook nog naar de plaatselijke dierentuin annex botanische tuin, ook alweer fraai aangelegd en gratis toegankelijk. Daar zien we weer een stel Australische dieren, zoals de Cassowary (die we in het noorden misgelopen zijn), de Wombat (een oversized marmot, zo te zien) en de dingo (wilde hond). Al met al krijgen we toch steeds weer een goede indruk van de voorzieningen hier. We vinden het in allerlei opzichten een heel prettig land waar we best zouden kunnen wonen, zeker als het klimaat steeds zo is als we nu al steeds meemaken: zonnig, af en toe een wolkje en (vooral 's nachts) een buitje, graadje of 27. Prima toch?