Naar het Zuidwesten

Vrijdagochtend vertrokken we uit Fremantle om de zuidwesthoek van Australie te gaan verkennen. Eerste bestemming was Bunbury, twee uurtjes rijden naar het zuiden. Het valt op dat de bevolkingsdichtheid deze kant op veel hoger is dan naar het noorden toe. De hele weg (en dat geldt ook voor de rest van de dag) is er steeds ook ander verkeer om ons heen. Dat waren we niet meer gewend. We rijden ook door vlak landbouwgebied; je zou zomaar kunnen denken weer in Europa te zijn. Bunbury blijkt een leuk plaatsje met een aantrekkelijke Art Gallery in een oud klooster en nog wat andere oudere gebouwen in de hoofdstraat. Na een kop koffie rijden we door naar Busselton langs de mooie toeristische route langs de kust. Busselton staat vooral bekend om de langste jetty (aanlegsteiger) van het zuidelijk halfrond: 1850 meter steekt die de zee in. Er is een spoorlijntje op aangelegd om het hout uit het achterland bij de daar aangemeerde schepen te brengen. Nu rijdt er alleen een treintje met toeristen die het te ver lopen vinden, maar wij lopen heen en weer naar het eind: het is lekker weer, niet te warm, met een zonnetje. Na een lekkere lunch rijden we door naar onze bestemming voor vandaag: Margaret River, vlak bij de zuidwestpunt van het continent en een belangrijk wijngebied. 's Avonds lopen we naar een restaurantje met uizicht op zee waar we op het terras eten met uizicht op de zonsondergang. Mooi hoor.
Zaterdagochtend worden we opgehaald voor de Wine and Nature tour die we geboekt hebben (groot voordeel is natuurlijk dat je wordt gereden). Onze gids rijdt ons (samen met een ander Canadees stel) kris-kras door de omgeving, die hij op zijn duimpje kent en toont ons allerlei prachtige plakken en heeft dara ook interessante verhalen bij. Er zijn hier flinke bossen met enorme Karri bomen, erg hoge hardhout bomen. Begin vorige eeuw zijn die allemaal gekapt; inmiddels is er weer wat opgeschoten. Ook zijn er prachtige baaien waar gesurft kan worden en waar de walvissen langskomen, nu op de terugweg naar Antarctica. Er zijn hier ook erg veel grote grotten in het kalksteen gevormd; die moeten spectaculair zijn, maar we gaan dat niet controleren. We bezoeken het eerste hier in de streek gebouwde huis uit 1857; provisorisch opgetrokken uit beschikbaar materiaal. Maar belangrijk onderdeel van de tour is natuurlijk ook het genieten van de locale producten. We bezoeken (net als alle andere tourgroepen) een koffiebranderij, een chocoladefabriek, een kaasmaker en een fabrikant die van alles met olijven doet. Tussen de middag krijgen we een heerlijke lunch bij een kleine wijnboer (Passel) die echt lekkere wijnen heeft die we uiteraard kunnen proeven. Aan het eind van de middag nog langs bij een tweede wijnmaker, ook al met een prachtig estate. De wijnbedrijven hier leven kennelijk voor een belangrijk deel van wat er bij de 'cellar door' verkocht wordt; je bent overal van harte welkom.
Zondag hebben we nog een dag in deze streek. We rijden om te beginnen naar Cape Leeuwin (genoemd naar het Nederlandse schip dat het in 1622 in kaart bracht), de uiterste zuidwestpunt van het continent, gemarkeerd met een grote vuurtoren. De Stille Oceaan en de Zuidelijke Oceaan komen hier samen. De Zuidpool ligt nog 5500 km naar het zuiden, vaar je naar het westen dan kom je na 13500 km in Montevideo uit (onder Afrika door). Daarna rijden we naar het dorp Margaret River, best een leuk plaatsje met flink wat bezoekers en een aardig aanbod van winkels en restaurants. Daarna rijden we door naar Yallingup, een dorpje enkele tientallen km naar het noorden aan de kust. Allemaal mooie bossen en vriendelijke landschappen waar je doorheen rijdt. In Yallingup zoeken we het Wardan (aboriginal) cultureel centrum. Nadat we dat uiteindelijk gevonden hebben blijkt het helaas gesloten... Nou ja, niet getreurd, we ronden de middag af met een paar mooie uitzichtspunten. 's Avonds lekker en gezellig gegeten bij een brouwerij in Margaret River.
Maandag rijden we een stukje het binnenland in, naar het oosten. We rijden eerst naar Nannup. Het landschap laat een afwisseling van weiden, boomgaarden en bossen zien, een mooie rit. Vanuit Nannup rijden we de 'golden triangle', een zeer mooie route langs de rivier naar Balingup, dan naar het gezellige Bridgetown en weer terug naar Nannup. Erg de moeite waard. Dan rijden we door naar onze bestemming voor vandaag, Pemberton. We hebben daar een uit blokken leem opgebouwd huisje midden in de natuur. De papagaaien en de emu's scharrelen rond bij de alpaca's van de eigenaars.
Dinsdag brengen we nog een dag door in de Southwest Forests. 's Morgens miezert het wat. We rijden de Karri Forest Explorer route rond Pemberton, die voert door prachtige bossen met zeer hoge en statige eucalyptusbomen. Het bos is voor 1930 allemaal gekapt en na een grote bosbrand toen weer opnieuw opgeschoten; het is nu dus zo'n 90 jaar oud, maar al indrukwekkend. Hier en daar nog een grotere oudere boom. Daaronder ook een paar bomen die als brandtoren hebben gediend. Daar is om de boom heen een wenteltrap geconstrueerd die naar een platform aan de top, zo'n 70 meter hoger, leidt. Wie daar zin in heeft mag er heen klimmen. Wij toch maar niet dus. In Northcliffe is een erg mooie wandeling (Understory) langs een hele reeks kunstwerken die in het boslandschap ingebed zijn. Heel goed opgezet in zo'n klein dorp in een uithoek van het land. We rijden verder naar Walpole, aan de zuidkust. Het weer wordt beter, de lucht wordt blauw en we zijn blij weer min of meer alleen over de wegen te rijden; het is hier weer minder dicht bevolkt, het blijft wonderbaarlijk te zien hoeveel ruimte er in dit land is, ook als het er nog mooi en kennelijk vruchtbaar is als hier. Daar in de buurt is de Avenue of the Giants, een weg die door een bos met enorme Kerri en Tingle bomen leidt die kennelijk nooit gekapt zijn. Enorme reuzenbomen van eeuwen oud staan hier. Sommigen zijn in die tijd zwaar beschadigd door vuur of door stormen omgewaaid, maar het resulterende beeld van een gevarieerd bos met oude reuzen en nieuwe aanwas is prachtig. Er is ook een Tree top walk, een constructie van loopbruggen die hoog door de enorme bomen loopt en die het bos en de omgeving uit een ander perspectief laat zien. Aan het eind van de middag rijden we naar ons verblijf in Denmark, ook een plaats aan de zuidkust. We sluiten deze mooie dag af met een heerlijk etentje in een gezellig restaurant.
Woensdag brengen we de prachtig zonnige dag door rond het plaatsje Denmark. Dat ligt aan een gelijknamig riviertje dat uitmondt in een 'inlet', een met de zee verbonden meer. De kusten daarvan blijken erg mooi met witte stranden en rotskusten, allerlei kleuren blauw in het water, kunnen we op verschillende plekken constateren. Ook is hier in de buurt een reeks wijnhuizen gevestigd, waarvan we er een paar bezoeken tijdens een rondrit door het mooie heuvelachtige landschap. We komen tenslotte bij the Lake House aan, waar we op het terras in de zon een heerlijke lunch krijgen met een glas Riesling, die we op basis van een proeverij hebben uitgezocht. De blue wrens (kleine fel blauwe vogeltjes) komen wat meepikken op de tafel. Heerlijk.
Donderdag vertrekken we uit Denmark richting Albany, de oudste stad van West Australie, die 50 km verderop ligt. We hebben daar twee dagen en de eerste besteden we aan de 'buitengebieden' rond de stad. Aan de steile rotskust is een groot windpark gebouwd. Je hebt daar een mooie wandeling met prachtige uitzichten. Een paar km verderop vind je The Gap en Natural Bridge, waar de golven op de granieten kust beuken; dat kun je bekijken vanaf een 40 m boven het water gebouwd uitzichtplatform. Niet voor mensen met hoogtevrees, maar wel spectaculair. Dan gaan we naar het oude walvisvaarders station, van waar uit tussen 1952 en 1978 humpback en sperm whales gevangen werden. Het laatste jachtschip ligt hier en de hele oude fabriek om de walvissen te verwerken is nog grotendeels aanwezig (wat uniek schijnt te zijn in de wereld) en we worden daar rondgeleid. Er is ook nog een wat treurig dierentuintje bij het centrum. 's Avonds na het eten bezoeken we het Field of Honour, een installatie met 13.000 lampjes die is ingericht ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van het eind van de 1e Wereldoorlog. De soldaten die uit Australie en Nieuw Zeeland naar de slagvelden vervoerd werden vertrokken intertijd uit Albany. Indrukwekkend gezicht, je weet niet of het sprookjesachtig of onheilspellend is.
Vrijdag besteden we aan het bekijken van de bezienswaardigheden in het stadje, dat in 1826 als eerste plaats in west Australie gesticht werd. Er werden uit Sydney een aantal convicts met bruikbare vaardigheden heen gebracht. In het midden van de 19e eeuw werd Albany echter al door Fremantle overvleugeld als haven en werd Perth het centrum van de staat. Er staan nog een aantal gebouwen uit die beginperiode, met name de gevangenis en er ligt een replica van het schip warmee die eerste settlers hierheen zijn gebracht. Verder veel aandacht voor de natuur en voor de aboriginal tradities van deze streek. Na de middag staat een bezoek aan het ANZAC centre op het programma, dat geconcentreerd is op twee heuvels vlak bij de stad. De eerste daarvan hebben we gisteravond al gezien met al die lichtjes. Bij daglicht kun je ook naar het uitzichtspunt met herdenkingsmonument op de top. Mooie uitzichten over de baaien waar Albany tussen ligt. Op de 2e heuvel was een kazerne gevestigd en er zijn ook kustverdedigingswerken. Maar inmiddels staat er ook een flink modern museum dat geheel gewijd is aan de inzet van de soldaten uit Australie en Nieuw Zeeland (Anzac) in de 1e Wereldoorlog. Natuurlijk een diprimerend verhaal van 130.000 opgetogen jongeren die (vrijwillig) ten strijde trokken voor vaderland en koning en die in uitzichtloze loopgravenoorlogen terecht kwamen waaruit ruim 1/3 van hen niet meer thuis is gekomen. Het museum heeft er een persoonlijke noot aan gegeven. Iedere bezoeker krijgt bij entree een militair toegewezen en je kunt op verschillende punten in de tentoonstelling op een interactief scherm zien hoe het die militair is vergaan.
Zaterdag rijden we uit Albany weer verder naar het westen, maar via enkele Nationale parken en een route met andere bezienswaardigheden. Het Pornagulup park omvat een reeks bergen die uit enorme brokken graniet bestaan; je kunt naar een punt daar bovenop, maar dat laten we achterwege. Het is inmiddels verrassend warm geworden: in Albany was het de afgelopen dagen aardig weer en een graadje of 20, nu is het onverwacht weer 34 graden. Overal waar we uitstappen worden we bovendien onmiddellijk belaagd door een horde opdringerige vligen. Dat is toch wel een behoorlijk irritant kantje van dit land... In het Stirling NP, dat een bergketen omvat die uit het vlakke landschap oprijst, zouden tot in december veel wilde bloemen te zien zijn, maar die blijken inmiddels al verdwenen helaas, dus we zien alleen een mooi uitzicht. We rijden verder door een vlak landschap dat in de jaren 50 in hoog tempo en op een ondoordachte wijze voor landbouw is vrijgegeven. De snelle ontbossing was niet alleen rampzalig voor de plaatselijke flora en fauna, maar de grond en het klimaat maken landbouw hier een erg moeilijke onderneming. De streek zit nu met de gebakken peren. De uitgestrekte gele graanvelden met daarin verspreid rijtjes Malley bomen vormen overigens wel een mooi gezicht. We rijden weer enkele honderden km over vrijwel geheel verlaten wegen. Rond 4 uur komen we in Hopetoun aan, een klein plaatsje aan de kust, tegen een National Park aan dat we morgen gaan verkennen.