Galapagos deel 2 - weer naar huis

Dinsdagochtend zijn we in het plaatsje Puerto Baquerizo aan land gegaan; er wonen zo'n 9000 mensen. Het is ook het administratief centrum van de Galapagos en er wonen wat vissers, want kleinschalige visserij is hier toegestaan. We rijden naar een centrum waar het bestand aan landschildpadden wordt vergroot. Het is raar om weer door een landschap te rijden dat wordt gedomineerd door hier geintroduceerde planten, zoals bananen, suikerriet en koffie. In het schildpad-centrum moeten ze een hoop moeite doen allerlei geimporteerde soorten buiten de deur te houden, waaronder de rode mieren, die de voortplanting van de schildpadden ernstig belemmerden. Elders op het eiland is nog een gezonde populatie van de soort reuzeschildpad die op dit eiland endemisch is en met enkele tientallen exemplaren van die populatie zijn ze hier 15 jaar geleden een broedprogramma begonnen, dat inmiddels succesvol is. De beesten groeien erg langzaam (en worden dan ook wel tot 200 jaar oud). De eieren worden in een incubator uitgebroed en dan worden de uitgekomen schildpadjes jaren lang in een beschermde omgeving grootgebracht. Het is de bedoeling ze daarna weer uit te zetten, maar ze houden het in een omgeving met zoveel import vegetatie moeilijk uit. Het is leuk die enorme beesten van 80 of 100 jaar oud te zien rond stappen of kauwen op de stengels die ze hier te eten krijgen. Terug in het dorp kunnen we even bij een cafe gebruik maken van de (trage) internetverbinding, voor het eerst in 4 dagen. Na de lunch wordt een deel van de mede-passagiers van de boot naar het vliegveld gebracht en krijgen we 5 nieuwe gasten aan boord. Met deze nieuwe groep gaan we 's middags naar het Interpretation centre, waar op een duidelijk geillustreerde manier verteld wordt over het ontstaan van de eilanden, de komst van planten en dieren en hun evolutie en over de invloed van de komst van de mens, vanaf de 16e eeuw. Ook de uitdagingen voor de toekomst worden behandeld. We lopen terug naar het plaatsje en zitten nog een uurtje op een terrasje met onze iPad, ook om een verslag te uploaden en om ons vervoer van Schiphol naar huis te regelen. Dat komt nu toch wel snel naderbij. 's Avonds zien we een documentaire over een stel Europese (meest Duitse) migranten die zich in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw op de eilanden gevestigd hebben, op zoek naar afstand tot Europa en paradijselijke afzondering. Velen waren nogal zonderling en op een eiland leidde onderlinge haat en nijd zelfs tot moord en doodslag. Interessant tijdbeeld.
Woensdag liggen we, na alweer een flink ruwe overtocht, bij Espagnola, het meest zuid-oostelijke eiland van de groep. Daar maken we bij Punto Suarez een drie uur lange wandeling langs (alweer) zeeleeuwen, hagedissen, mockingbirds en nazca boobies. Het meest speciale aan het eiland zijn de drie verschillende soorten vinken die we zien (met elk hun eigen snavelvorm, aangepast aan hun voedselbron) en de enorme hoeveelheden zeeleguanen, die hier een rode tint hebben (dankzij hun voedsel). Maar vooral is het het eiland waar grote hoeveelheden albatrossen broeden. Die zijn weer een stuk groter dan de vogels die we eerder zagen, maar ze gedragen zich het zelfde, blijven onverstoorbaar zitten op hun nest als we langslopen en stoppen voor een foto. De jonge albatrossen, die in juni-juli uitkomen, moeten in een half jaartje volgepropt worden met voer en klaargestoomd voor een leven op zee. Nadat ze de sprong van een klif gewaagd hebben komen ze vijf jaar niet meer aan land, ze leven voor de Peruaanse kust en pas daarna keren ze terug om hier weer te gaan broeden. Ook zien we veel van de sierlijke red-billed tropicbirds met hun lange staart langsvliegen. Tijdens de wandeling, bij een punt met uitzicht op een spectaculair blow hole, gaat onze gids onderuit en verstuikt zijn enkel. Gelukkig is er een dokter in de groep en is er een elastisch verband om te zwachtelen, zodat hij weer door kan. 's Middags, na de lunch (we krijgen aan boord dagelijks twee uitgebreide warme maaltijden), varen we naar een piepklein eilandje, Gardner Island, vlak voor de kust van Espagnola. Dat is de plek om te gaan snorkelen. We zwemmen een heel stuk langs de steile rotskust en zien alweer een groot aantal verschillende vissen (vooral ook in scholen) en op diverse momenten worden we weer vergezeld door jonge zeeleeuwen. Dat blijft toch wel erg speciaal. Zeeleeuwen zijn ook de belangrjkste aanwezigen op het strand op Espagnola waar we de laatste uren van de middag doorbrengen. Ze liggen lui in groepjes tegen elkaar aan op het strand terwijl de jonge zeeleeuwtjes met elkaar spelen in de warme lagune vlak achter het strand. Daar zitten we een tijd naar te kijken. Als je je voeten in het water steekt komt zo'n jonkie nieuwgierig aan je voeten snuffelen met z'n kriebel-snor. Leuk hoor.
Donderdag is alweer onze laatste echte dag hier. We brengen die door op en rond het eiland Floreana. We beginnen 's morgens met een wandeling. In een zilt meertje achter het strand huist een groep flamingo's, die hier ook broeden. Altijd weer mooi die sierlijke roze vogels op hun lange stelten te zien. Mooie landschappen ook. Verderop is nog een ander mooi strand met allerlei krabben en langszwemmende pijlstaart roggen. Na terugkomst op de boot gaan we snorkelen bij Devil's Crown, een groep rotsen vlak bij de kust. Daar groeit heel wat koraal en dat zorgt voor erg veel vissen, waaronder ook haaien (die overigens geen belangstelling voor ons hebben). Ook komen nog even een stel zeeleeuwen kijken. We moeten flink zwemmen, want er staat een flinke stroming, maar het is zeker de moeite waard als laatste snorkeltocht van deze reis. Aan het eind van de ochtend brengen we nog een kort bezoek aan Post Office Bay, waar vanaf de 18e eeuw walvisvaarders post achterlieten voor andere schepen die ze op hun thuisreis meenamen. Een mooi systeem om briefwisseling binnen een jaar mogelijk te maken als je 5 jaar van huis was. Het systeem functioneert nog steeds, alleen laten toeristen hier nu kaartjes achter die meegenomen worden door andere toeristen die bij de geadresseerde in de buurt wonen. 's Middags gaan we het binnenland in van dit eiland waar die Duitse migranten hebben gewoond waarover we een documentaire hebben gezien. We zien er de piratengrotten waar die mensen o.m. hebben gewoond en ook nog een centrum waar reuzeschildpadden die bij illegale eigenaars in beslag zijn genomen worden opgevangen. Ook hier mooie landschappen. Als we tegen zonsonndergang bij de kade terugkomen hebben zich daar grote hoeveelheden zeeleguuanen en zeeleeuwen verzameld die liggen te luieren op de rotsen en op de kade. Het plaatje van onze boot voor een prachtige zonsondergang is een mooie afsluiting van een week cruisen. 's Avonds is de afscheidsceremonie aan boord met een drankje en toespraakjes; het overhandigen van tips aan de gids en de bemanning maakt daar een belangrijk onderdeel van uit.
Vrijdag moeten we erg vroeg op voor de thuisreis. Om half zes staat het ontbijt klaar en voor half zeven vertrekken we van de boot. Op weg naar het vliegveld gaan we op het eiland Santa Cruz nog even langs bij het Charles Darwin Research Centre. Daar zijn allerlei onderzoeksprojecten samengebracht, maar ook is er al sinds 1999 een broedprogramma voor reuze-schildpadden. De beroemde Lonesome George, de laatste schildpad van Pinta, waarvoor in de 40 jaar dat hij hier woonde nooit een vrouwtje gevonden is, is in 2012 overleden. Maar andere soorten worden hier succesvol vermenigvuldigd. Dan begint de eigenlijke thuisreis: eerst met de bus naar dee noordkust van het eiland, dan met de ferry naar het eiland Baltra (vlak bij), dan met de bus naar het vliegveld en de vlucht naar Guayaquil. Daar komen we om 2 uur aan een om kwart voor zeven vertrekt onze KLM-vlucht rechtstreeks naar Amsterdam. We hebben dus, nadat we ingecheckt zijn en de douane gepasseerd, het grootste aantal stappen van de thuisreis gemaakt. Nu is het alleen nog wachten op het vertrek. Een moooi moment om dit reisverslag af te sluiten. Het was (alweer) een bijzondere reis die we niet snel zullen vergeten en ook nog met een leuke groep! Equador is een prachtig afwisselend land en de Galapagos eilanden zijn inderdaad (nog steeds) een heel bijzondere bestemming om rond te reizen. Dat je van daar uit binnen 24 uur weer in Nederland bent blijft een wonderlijke gedachte.