Galapagos - deel 1

Vrijdagochtend na het ontbijt rijden we naar het vliegveld en nemen afscheid van Jackie en Mai, die vandaag naar Nederland terug vliegen. Wij nemen de vlucht naar Baltra op de Galapagos eilanden. Die heeft zo'n 2 uur vertraging, maar OK, rond drie uur plaatselijke tijd komen we aan en na wat formaliteiten op het vliegveld ($20 om onze bagage door te lichten; $100 toegang voor het nationaal park, een hond besnuffelt onze bagage om te kijken of we geen illegale spullen bij ons hebben) worden we opgewacht door onze gids voor de komende week. Die zal al onze uitjes op de eilanden begeleiden en ons vertellen over de achhtergronden. Hij neemt ons mee naar de kade, waar we met twee dinghies naar de Anahi, onze basis voor de komende week, gevaren worden. De Anahi is een grote catamaran met 8 zeer comfortabele hutten en een bemanning van 7 personen. We hebben er een fraaie hut die van alle gemakken voorzien is. Alleen Wifi en internet ontbreken; we zijn op een van de uithoeken van de wereld waar die nog niet zijn doorgedrongen. Er zijn deze week 16 mensen aan boord; naast onze groep van 9 nog een stel Duitsers, Engelsen en Amerikanen. Na een half uurtje varen worden we rond 5 uur afgezet op een verlaten stand, Bachas Beach op het eiland Santa Cruz. Daar lopen we een uurtje rond en krijgen onze eerste ervaringen met de dieren die zich absoluut niets van je aanwezigheid aantrekken. We zien er vooral leguanen, krabben en pelikanen. Prachtig licht met zonsondergang. Terug op de boot krijgen we een briefing over het programma van morgen en een heerlijk diner. 's Avonds installeren zich twee zeeleeuwen op het achterdek van de boot en zien we ook nog een forse haai rond de boot zwemmen. 's Nachts vaart de boot in noordelijke richting naar Genovesa, een afgelegen eiland. De beweging van de boot en alle geluiden maken het slapen nog wat onwennig.
Zaterdagmorgen vroeg liggen we in de baai van Genovesa, feitelijk een grote caldera van de vulkaan, waarvan een van de zijden is ingestort. De wanden rijzen steil uit de zee op. Na het ontbijt is het eerste programmapunt een wandeling op Darwin Bay, het enige strandje van het eiland. Daar nestelen heel veel fregatvogels en ook Nazca boobies en Red footed boobies (boobies = Jan-van-genten). De vogels gaan onverstoorbaar hun gang terwijl je er vlak bij staat. De fregatvogel mannetjes maken indruk door een fel rode ballon op hun keel op te blazen. Heel onhandig, maar kennelijk onweerstaanbaar. Nazca boobies nestelen op de grond, wat mogelijk is omdat er nooit roofdieren op het eiland zijn geland; er zijn zelfs helemaal geen landzoogdieren. Wel zeeleeuwen, die we op het strand en in de ondiepe lagoon zien spelen. Ook zijn er nogal wat swallow-tailed gulls, de enige soort nachtelijk vissende meeuwen en we zien enkele yellow crested herons, ook nachtjagers, die overdag staan te slapen. Na terugkomst van Darwin Bay gaan we snorkelen bij de rotswand rond de baai. Water is helder en prima van temperatuur. We zien veel verschillende spectaculair gekleurde vissen, hele scholen en ook komen de zeeleeuwen langszwemmen. 's Middags staat er nog een wandeling op het programma, nu bij El Barranco, een uitgezette wandeling op een ander deel van het eiland, waar je de rotswand met behulp van leuningen kunt beklimmen. Onderweg daarheen zien we pelsrobben en de sierlijke Red-billed tropicbirds, die nestelen in de rotswand. Eenmaal boven zien we enorme hoeveelheden nesten van red-footed boobies, Nazca boobies en fregatvogels, ook broedende vogels en veel donzige jongen die zitten te wachten tot hun ouders ze eten komen geven, dat die ver uit de kust uit zee opvissen. Als ze terugkomen moeten ze vooral oppassen voor de fregatvogels. Die leven vooral van het roven van de vangst van andere vogels. Zelf kunnen ze niet eens vissen, want ze kunnen hun veren niet olieen, iets waar die andere zeevogels steeds mee bezig zijn. Het is een succesvolle strategie, gezien de grote aantallen die we hier zien. Het kost wat moeite om de short-eared owl te zien te krijgen. Bij afwezigheid van andere roofvogels op het eiland is die hier overdag gaan jagen, vooral op kleine vogels. Hij is enorm goed gecamoufleerd tussen de bruine rotsen, maar uiteindelijk spotten we er een die op prooi zit te wachten. Mooi beest. Wat vooral blijft verbazen is dat al de vogels onbekommerd zo vlak bij blijven zitten, of zelfs naar je toe komen, zoals de nieuwsgierige spotvogels. Het inmiddels al weer tegen zonsondergang, tijd om terug naar de boot en naar ons prima diner te gaan. 's Avonds vertrekt de boot weer voor de tocht naar de volgende bestemming, over nogal ruwe zee, terug naar het zuiden.
Zondagmorgen liggen we, na een wat ruwe overtocht, voor anker bij South Plaza, een klein eilandje vlak bij Santa Cruz. We gaan er aan land en lopen het eiland rond. Er zijn veel zeeleeuwen en ook zien we hier de eerste land-leguanen, voorwereldlijk uitziende grote beesten die zich hier ontwikkeld hebben samen met de cactussen, die er hier heel anders uitzien dan op Genovesa. Daar zijn ze laag en hebben heel zachte, harige stekels, want er zijn geen leguanen die ze als voedselbron gebruiken. Hier vormen ze een stam, in eerste instantie met grote stekels die het voor leguanen moeilijk maken bij de bladeren te komen, maar later verdwijnen de stekels op de stam, waardoor leguanen (met moeite) bij de bladeren en vruchten kunnen komen en ook gaan bijdragen an het verspreiden van het zaad. De zeeleeuwen vormen kolonies aan de ene kant van het eiland, aan de andere kant van het eiland huizen de mannetjes die op dat moment de strijd om dominantie in die kolonies verloren hebben. Zij komen hier op hun gemak weer op krachten, maar moeten uit de zee een meters hoge rotswand beklimmen om er te komen. We zien een van die mannetjes die moeizame route naar de zee nemen. Verder zien we veel lava-hagedissen; ze liggen midden op het pad te paren. Ook zijn er weer veel vogels, maar geen broedkolonies. We varen eind van de morgen door naar het eiland Santa Fe, twee uur varen verderop. We liggen in een mooie baai, waar het heerlijk snorkelen is. De zeeleeuwen komen nieuwsgierig kijken en vertonen hun capriolen voor je ogen. We zwemmen op met grote roggen, zeeschildppadden en haaien (white tipped reef sharks) en er is nog een grote diversiteit
aan andere vissen te zien. Prachtig. Aan het eind van de middag maken we nog een wandeling over het eiland, dat een unieke endemische soort landleguanen herbergt. De ccactussen zien er hier ook weer heel anders uit dan op de eerdere twee eilanden: hier zijn het echter hoge bomen met een gladde stam, gevormd in competitie om licht met de struiken op dit eiland (die waren er op die andere eilanden niet) en met de leguanen en reuze-schildpadden. Je kunt je echt voorstellen hoe Darwin hier op zijn gedachten kwam. Ook is hier het enige endemische land-zoogdier van de Galapagos, een kleine rat, die hier tienduizenden jaren geleden heen is gedreven en die hier grote oren heeft ontwikkeld. Ze zijn op dit eiland bezig de schade van enkele honderden jaren menselijke aanwezigheid te herstellen: de geiten en rode mieren zijn weer uitgeroeid, de reuze-schiildpadden worden opnieuwd geintroduceerd. Rond zonsondergang zitten we nog een tijd op het strand met de zeeleeuwen. Mooi hoor.
Maandagochtend liggen we, na alweer een nachtelijke boottocht, bij het eiland San Cristobal. We zijn in de baai van Punta Pitt, in het noorden van het eiland. Na het ontbijt worden we op het strand gezet voor een prachtige wandeling de berg op. We komen langs een groot aantal nesten van de blue-footed booby in verschillende stadia van bebroeden van de eieren tot het verzorgen van de donzige jongen. Een paartje heeft meestal twee eieren, maar kan uiteindelijk meestal maar een jong in leven houden, maar spreidt zo alle risico's. We zien inderdaad een paar keer een nest met een 2e jong waaraan geen aandacht meer besteed wordt. De natuur... Ook zijn er prachtige uitzichten en zeeleguanen, hagedissen en andere vogels te zien. Na terugkeer op de boot vertrekken we al snel weer voor een snorkeltrip vlak bij, rond een forse rots voor de kust. We zien heel wat vissen, maar het wordt heel speciaal als een flinke groep jonge zeeleeuwen ons komt vergezellen. Ze vinden het kennelijk leuk om met ons te spelen en hun kunstjes te vertonen. Een half uurtje lang gaat dat door. Ze komen ongelooflijk dicht bij en halen de mooiste capriolen uit. Echt prachtig en we worden er allemaal erg vrolijk van. Dan varen we langs de kust van San Christobal verder en bekijken vanaf de boot de mooie Kicker rock (Leon dormido) die steil uit zee oprijst. Even verderop stoppen we bij het Isla de Lobos (zeeleeuweneiland). Daar zien we de jan-van-genten en pelikanen duikvluchten uitvoeren om vis te vangen. Aan land maken we een wandeling over de rotsen en het zand langs alweer veel broedende blue-footed boobies (die het liefst hun nest midden op het voetpad maken, zodat wij weer een omweeg moeten zoeken) en een flink aantal zeeleeuwen. 's Avonds leggen we aan bij het stadje Puerto Baquerizo Moreno, met een paar duizend inwoners. Raar om na een aantal dagen weer huizen te zien.