Varanasi, heilige stad

We hebben in de trein wat geslapen als we om een uur of 8 weer wakker worden. Ontbeten met meegenomen sandwiches uit Agra (niet ideaal) en een kopje thee dat Sibren zet met zijn dompelaartje (er zitten hier overal stopcontacten in de trein, dat dan weer wel). Dan is het nog een eind rijden. Via Kanpur en Lucknow komen we uiteindelijk rond half vier in Varanasi aan. Onderweg niet veel te zien, dus wat rustig zitten lezen; de trein reed gelukkig goed door en de vertraging is lopende de reis niet groter geworden (zoals vaak wel het geval is).
Ons hotel Surya zit vlak bij het station; het is te laat om verder wat te ondernemen en ons hoofd staat er ook niet meer naar, dus we frissen ons op, drinken een biertje in de tuin en eten heerlijk bij het prima restaurant van ons hotel. Vroeg naar bed, daar zijn we wel aan toe, maar het is ook nodig omdat we om kwart over 5 weer opstaan om om kwart voor zes naar de ghats van Varanasi te vertrekken.
Bij de ghats (de trappen naar de rivier toe, die afhankelijk van het seizoen hoger of lager staat, dat scheelt vele meters) komen we om kwart over zes aan, een half uur voor zonsopkomst. De stad komt to leven en de eerste mensen gaan al naar de Ganges om zich te baden. Wij schepen in op een roeiboot, waarmee we zo'n anderhalf uur langs de oever van de rivier varen om te kijken naar alles wat daar gebeurt. Er wordt veel gewassen en gebeden, maar op twee plaatsen zijn er ook crematies. We kunnen net getuige zijn van het begin van een crematie. Die gebeurt met ongeveer 500 kg hout, aangemaakt met bossen stro, sandalhout poeder en vloeibare boter en een fakkel, aangestoken bij de eeuwige vlam hier (dat is het enige vuur dat goed werkt, vertelt de gids). Mensen die hier sterven en gecremeerd worden ontsnappen daarmee aan de cirkel van wedergeboorten en komen meteen in de hemel terecht. Daartoe trekken dus nogal wat Indiers naar Varanasi.
Het is erg mooi en sfeervol rond de ghats, de mensen vinden het allemaal wel prima als we er naar kijken en foto's nemen (behalve van de crematie). We varen stroomopwaarts alle ghats langs en ontschepen bij de laatste, waar ook een prima cafeetje zit waar we kunnen ontbijten met muesli, bananenpannekoeken en warme appeltaart met ijs en een kop espresso. Voor de afwisseling ook wel weer eens lekker. Nadat we zijn gelaafd en uitgerust gaan we (allemaal apart) wandelen door de oude stad. Wij lopen een heel stuk terug langs de ghats en bezoeken dan het astronomisch observatorium van Varanasi, analoog aan dat van Jaipur, maar een stuk kleiner en bovenop een groot huis aan de rivier. Mooie plek!
Daarna lopen we een tijd lang te dwalen door de smalle straatjes achter de ghats. Die zijn feitelijk alleen voor voetgangers geschikt, maar er wringen zich nu ook toeterende brommers doorheen. Een compleet doolhof met allemaal tempeltjes en winkeltjes waar zich massaas mensen doorheen wringen, de een nog kleurrijker dan de ander. Hier ook veel saddhu's, heilige mannen. Indiaser kun je het niet hebben. Pas als je op een gegeven moment weer bij de rivier komt kun je bepalen waar je bent. Wij zijn een fors stuk stroomafwaarts terecht gekomen, vlak bij de grote moskee. Daar in de buurt vinden we een hotel waar we op het dakterras wat drinken en eten. Met enig zoeken komen we door de wijk met smalle straatjes bij een grotere straat waar tuktuks kunnen rijden. De eerste die we vinden brengt ons terug bij het hotel.
Even in de tuin een biertje en dan een lange speurtocht naar een werkende ATM. Dat kost ook wel een uurtje... Janke gaat intussen met Door uit de groep op zoek naar zijden shawltjes. We slagen allebei in onze missie en gaan dan met een tuktuk weer naar de belangrijkse ghat voor de ceremonie om de dag te beeindigen. Dat is feitelijk een show van zeven jonge priesters die met vuur en allerlei attributen een soort synchrone dans uitvoeren voor een groot publiek van daarvoor toegestroomde toeristen (ook hier veruit de meesten uit India). De rit met een tuktuk terug is net als alle eerdere ritten een gebeutenis waaraan je je moet overgeven. Alle chauffeurs hebben een kamikazetraining gehad en storten zich met doodsverachting en het vaste voornemen overal als snelste doorhen te komen in het verkeer. Het is verbazend om te zien hoe veel er goed gaat omdat iedereen er uiteindelijk op gericht is mee te bewegen met de rest van het verkeer. En iedereen gebruikt natuurlijk continu zijn toeter om de anderen op hun aanwezigheid attent te maken. Een belevenis op zich, al met al.
'S avonds weer herlijk in ons hotel gegeten.
Op vrijdag staat al weer de terugreis naar Delhi op ehet programma. Maar eerst brengen we nog een bezoek aan Sarnath, waar de Boeddha 2500 jaar geleden zijn eerste preek hield. Al binnen 200 jaar heeft de beroemde koning Ashoka hier herdenkingsmonumenten laten bouwen. Die zijn ten tijde vn de moslim invasie vernietigd, maar inmiddels weer opgegraven. Ook zijn er verschillende door Boeddische lande opgezette twmpels van recente datum. Er lopen ook flink wat pelgrims uit boeddische landen rond. India zelf kent maar een zeer gering percentage Boeddisten, maar onze gids weet ons wel het hele levensverhaal van Boeddha te vertellen. We spenderen al met al zo'n twwe uur in Sarnath, veel rustiger dan het tien km verderop gelegen Varanasi.
Rond elf uur terug in het hotel en om half een door naar het vliegveld voor onze vlucht met Spicejet naar Delhi. Dat is met de helft van de groep, De anderen gaan begin van de avond met de nachttrein mee. De vlucht heeft wat vertraging, maar we zij rond 6 uur in Delhi, als de rest van de groep naar de trein gaat. Om 7 uur in het hotel en heerlijk gegeten in het Crossroads restaurant vlakbij het hotel. Vroeg naar bed.