Agra en een bijzondere jaarwisseling

Vandaag is een van de geplande hoogtepunten van de reis. Agra is wereldwijd bekend vanwege de Taj Mahal, 300 meter van ons hotel. Voor het ontbijt gaan we de toegangskaartjes kopen (er is nog geen rij voor de kassa om 7 uur). Na het ontbijt is het nog erg grijs dus we besluiten nog even te wachten. Rond 9 uur wordt het wat lichter en lopen we naar de Taj Mahal, grafmonument uit de 17e eeuw voor Mumtaz, de favoriete echtgenote van Shah Jahan. Die is binnen een groot complex met tuinen, poorten en bijgebouwen gelegen. Je moet door twee poorten voordat je zicht krijgt op het gebouw zelf, dat majesteitelijk aan de rivier gelegen is. Geen foto kan je ok de werkelijkheid voorbereiden. De enorme schaal en de prachtige proporties samen maken het een gezicht waar je mond van open valt, ook door het contrast tussen de witmarmeren Taj Mahal zelf, op zijn verhoging, en de in rode steen opgetrokken bijgebouwen. Het is vandaag druk, vooral met Indiase toeristen. Oudjaarsdag is hier kennelijk vrij. Maar ook een massa mensen valt in het niet bij de schaal van de gebouwen hier. Het is een heel eind lopen van de toegangspoort naar de Taj Mahal zelf. Onderweg blijf je fotograferen, want steeds vertoont het gebouw zich weer anders. Voor het enorme marmeren platform waarop de Taj zelf staat krijg je shoecovers. Van dichtbij zie je de enorme detaillering van het inlegwerk in het marmer: koranteksten en bloemmotieven uitgevoerd met vele kleuren halfedelstenen. Je kunt ook naar binnen om het graf van Mumtaz te zien, allemaal nog fijner versierd. De totale symmetrie van het gebouw wordt doorbroken door het graf van Shah Jahan zelf dat een metertje naast dat van zijn vrouw is neergezet. Naar het schijnt was hij van plan voor zichzelf een replica van de Taj Mahal in zwart te laten optrekken, maar voor het zo ver kwam heeft zijn zoon hem van de troon gestoten en opgesloten in een paleis in het Rode fort, waar waaruit hij nog wel uitzicht had op de Taj Mahal. Daar heeft hij de laatste 8 jaar van zijn leven gesleten.
De graven die je ziet zijn trouwens duplicaten van de eigenlijke graven die zich een verdieping lager in het gebouw bevinden. Die kun je niet bezoeken, al herinner ik me van 30 jaar geleden wel dat we toen een trap afgingen naar een lagere ruimte. Thuis nog eens in het dagboek van toen nakijken.
We bezoeken ook nog de bijgebouwen, waarvan een een moskee is en een, daartegenover, alleen maar een identiek functieloos gebouw voor de symmetrie. In een ander gebouw is een museumpje gevestigd met portretten van Shah Jahan en Mumtaz en met bestellingen voor marmer voor de bouw van de Taj.
Na twee uur rondlopen hebben we het complex wel grondig bekeken en gaan we tevreden koffie drinken. Dan even naar het hotel voor een paar uurtjes.
In de loop van de middag laten we ons met een tuktuk naar het Rode fort brengen. Ook dat is onvoorstelbaar groot en indrukwekkend. Binnen het fort staat een groot paleizencomplex uit de Moghul tijd, voor een belangrijk deel ook door shah Jahan gebouwd. Een hele reeks binnenplaatsen met mooie gebouwen, prachtig. De Indiase toeristen weten ook het fort en masse te vinden, maar westerse toeristen veel minder.
Terug naar het hotel met dezelfde tuktuk. We kunnen ons zo langzamerhand gaan richten op de oudejaarsnacht, die voor ons een bijzondere invulling krijgt. We nemen vannacht nl. de nachttrein naar Varanasi. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Ten eerste kampen de treinen hier met forse vertragingen, die al vaak in de uren lopen. Gelukkig kun je op Internet zien hoe laat een trein feitelijk vertrokken is. Maar bovendien doet de trein naar Varanasi juist vandaag Agra niet aan (heeft onze reisagent in de krant gelezen). We moeten dus naar Mathura, zo'n 60 km de verkeerde kant op, om daar op te stappen. Maar hoe laat zal de trein daar vertrekken? Volgens dienstregeling komt hij daar om 10 uur aan en zal om 11 uur weer vertrekken. De berichten over de feitelijke sitiuatie spreken elkaar tegen, maar het meest geloofwaardig lijkt het bericht dat hij bij vertrek een vertraging van 3 1/2 uur had. Daar richten we ons maar op en dus moeten we om 11 uur met de bus naar Mathura. Met wat vertraging onderweg (opstopping bij de tolpoorten van de weg omdat het computersysteem eruit ligt) komen we om kwart over een bij het station van Mathura aan. Dat betekent dat we oud en nieuw in de rijdende bus vieren, met een glaasje wijn.
Bij het station blijkt dat we keurig op tijd zijn, naar verwachting komt de trein om half twee aan; feitelijk wordt het een half uurtje later, maar wie daar op let...
We hebben gereserveerde plaatsen in klasse IIA, two-tier sleepers. Die zijn inderdaad keurig vrij na een snel (illegaal) bekertje rum-cola en het met kettingen vastleggen van onze bagage kruipen we op ons bed (met kussentje, lakens en deken van de spoorwegen). Wat hard maar verder prima.
Gelukkig Nieuwjaar!!