Calafate en El Chalten

Zondagochtend gaan we op ons gemak naar het vliegveld van Bariloche. Om 11 uur gaat onze vlucht naar El Calafate, weer zo'n 1000 km naar het zuiden in de Andes. Gaat allemaal vlot en volgens schema. Met de bus afgezet bij ons hostel, dat de komende week de uitvalsbasis is. Vanuit hier gaan we twee nachten naar El Chalten en twee naar Torres del Paine, in Chili.
Het regent in Calafate, niet hard, maar toch. Voor de rest van de dag is er geen programma. Als het droog lijkt te worden lopen we naar het vogelreservaat van de stad. Dat is mooi aangelegd rond een meertje met allemaal verschillende biotoopjes (beekjes, duintjes, struiken, enz.). Heel aantrekkelijk voor allerlei vogels, die er dan ook in grote hoeveelheden zitten. Onmiddellijk vallen de mooie roze flamingo's in het meer op, maar ook zijn er allerlei verschillende soorten ganzen, eenden en koeten rond het meer. Verder een grote diversiteit aan andere vogels, waaronder een mooie ibis. Met de nieuwe verrekijker die we voor de vakantie gekocht hebben zijn ze allemaal heel goed te bewonderen. Inmiddels blijft het af en aan wat (mot)regenen en af en toe een waterig zonnetje.
Verder is er niet zoveel te beleven dus we zitten in het cafe/restaurant van het hostel met een lekker wijntje en (later) een stoofpot die we ons goed laten smaken.
Vroeg naar bed (al is het hier nog erg lang licht), want morgen weer vroeg op pad.
Op oudjaarsdag rijden we eerst om acht uur met de bus van Califate naar El Chalten. Dat is weer zo'n 200 km naar het noorden. El Chalten ligt midden tussen de bergen en er zijn nmooie wandelingen te maken. Dat is ook het doel. De twee meest aanbevolen wandelingen zijn 18 en 25 km. Vrijwel de hele groep gaat vandaag voor de 18 km wandeling naar Laguna Torre. Dus om half een op pad, samen met 68-jarige George en Tjeerd en Janneke (die al snel een hoger tempo nemen en uit zicht verdwijnen). Het weer is werkelijk prachtig: stralend blauwe lucht, lekker zonnetje. We hebben dus de hele tocht genoeg aan een t-shirtje en zelfs dan is het heet. Het eerste uur gaat behoorlijk steil omhoog over stenige paadjes. Na ongeveer een uur zit Janke er even door heen. er is geen groepsgenoot meer te zien en allerlei Argentijnen schieten ons voorbij, zij wil terug. Johan zegt alleen 10x hetzelfde: we gaan door! Opeens staan een paar Argentijnen voor ons neus. Janke besluit door te gaan, nog een uur naar ons doel: de gletsjer. Daarna lopen we nog twee uur, af en toe vlak, dan weer op en neer. Onderweg steeds wisselende uitzichten op de omringende bergen. Onderweg kunnen we ons waterflesjes bijvullen uit de beekjes die we tegenkomen (maar dat zijn er minder dan Tim heeft doen voorkomen). Na drie uur komen we bij het einddoel van de wandeling, een gletchermeertje waar je prachtig zicht hebt op de gletscher en op de ruige besneeuwde pieken daarachter. Het ziet er schiterend uit. Eindelijk de beloning!
Als we er even zitten komen de overigen uit de groep aanlopen, die een half uurtje later vertrokken zijn en die zich verbaasd afvragen hoe wij hier nu terecht zijn gekomen, hebben we soms de taxi genomen? Dat zal ze leren de ouderen niet meer te onderschatten.
Na een half uurtje ondernemen we de terugtocht en dat is ook nog wel een hele onderneming. Onze voeten beginnen toch wel te protesteren. We zijn heel blij met George en later ook met Rob en Tineke als gezelschap en het is ook echt wel genoeg als we na drie uur tegen half acht bij het hostel aankomen.
Na een snelle douche zijn we net op tijd voor het vieren van oud en nieuw (Nederlandse tijd, hier om 8 uur). In de stralende zon staan we te proosten en elkaar gelukkig nieuw jaar te wensen. Aparte ervaring. Daarna gezellig en lekker samen met de groep uit eten. Heerlijke en erg grote biefstukken.
Daarna rollen we ons bed in (nadat we met moeite de trappen opgeklauterd zijn), dit keer liggen we met 5 man en 1 vrouw op de kamer. Vallen meteen in diepe slaap...