Het Beagle kanaal

Op woensdag staat een boottocht over het Beagle kanaal op het programma. Dat is de natuurlijke doorgang van Atlantische naar Pacific Oceaan die ontdekt is tijdens de ontdekkingstocht van de Beagle in 1832. Daarvoor waren alleen de noordelijker straat van Magellaen (1520) en de zuidelijker route om Kaap Hoorn (1616) bekend. Erg druk is het hier die eeuwen niet geweest (wat Europeanen betreft). Het weer is ook meestal niet zo aantrekkelijk om hier rond te varen, in het gevangenismuseum zagen we kaarten met de vele tientallen schipbreuken die hier zijn geweest.
Maar vandaag hebben we over het weer niet te klagen, integendeel! Het is bewolkt, maar droog en er is vrijwel geen wind, zodat het water in het Beagle kanaal spiegelglad is.
We schepen in op een kleine boot (30 personen)en varen naar een aantal eilandjes die in het kanaal, ten zuiden van de stad liggen. We zaten heerlijk op het bovendek in de zon. Aan de overkant van het kanaal (nog verder naar het zuiden) ligt nog een groot eiland dat bij Chili hoort.
Het is op het water wel fris en we zijn blij dat we vandaag onze warmste kleren (inclusief thermisch ondergoed en warme mutsen) aan hebben. De nabijheid van Antarctica maakt dat het hier (nu, middenin de zomer) een fors stuk kouder is dan op het noordelijk halfrond op gelijke breedtegraad (ter hoogte van Denemarken, zo'n beetje).
Op het eerste eilandje zitten honderden grote aalscholvers (die door hun veren, formaat, houding en voortbewegen op penguins lijken; het voornaamste verschil is dat deze kunnen vliegen) en er liggen tientallen zeeleeuwen. We kunnen dankzij de rustige zee vlak bij de kust komen en de beesten van dichtbij bekijken (zij zijn in ons niet echt geinteresseerd).
We varen dan door langs een ander eiland met net zo'n soort populatie en dan naar de vuurtoren op een klein eilandje, die wordt aangeduid als de vuurtoren aan het eind van de wereld (maar dan moet je de nog zuidoostelijker vuurtoren op het Isla dos Estados (Staten Eyland) even vergeten). In ieder geval fotogeniek. We varen verder naar een eilandje met rots-aalscholvers die kunstige nesten van zeewier en guano (poep) maken die tegen de rotswand geplakt zijn en dan naar een volgend eiland waar konings-aalscholvers nesten op de vlakke rots hebben gebouwd.
Tenslotte varen we nog naar een eilandje waar we even van de boot af kunnen en een eindje wandelen tussen de mooie planten en naar een prachtig panorama over het kanaal, de stad en de omringende bergen.
Al met al een schitterende boottocht. Daarna gaan we met George, Tim, Rob en Tineke wat eten bij Roman Generale en dan even terug naar het hotel om onze warmste kleren uit te doen.
In de loop van de middag terug naar het stadje naar het kleine museum dat gewijd is aan de Yanama en de andere indianenvolken die tot in de 19e eeuw op Vuurland leefden, maar die na de Europese invasie eind 19e eeuw in hoog tempo zijn overleden (aan geimporteerde ziektes of vermoord door goudzoekers). Darwin vond het de meest primitieve mensen die hij ooit had gezien, onder meer omdat ze naakt rondliepen, maar ze hadden zich goed aangepast aan de heersende barre omstandigheden.
We zijn snel door het museum heen en lopen nog wat door de winkelstraat. Het stadje geniet vrijstelling van BTW, dus er zijn veel taxfree shops, maar weinig om ons te verleiden. Inmiddels begint het helaas ook wat te regenen, dus we zoeken toevlucht in een cafe, waar ook George aanschuift. We zitten een tijd gezellig te kletsen en gaan dan op weg naar het restaurant Volver voor ons laatste diner hier. Daar treffen we ook weer Rob en Tineke. Gezellig en lekker samen zitten eten (nu we nog de kans hebben: weer King Crab, nu gegratineerd met Parmezaanse kaas). Met de taxi terug naar het hotel en snel ons bed in geduikeld. Morgen weer naar Buenos Aires, naar de hitte!