Vuurland

Maandagmiddag gaat onze vlucht naar Ushuaia, dat betekent dat we de ochtend nog in El Calafate kunnen doorbrengen. Om te beginnen slapen we uit en dan gaan we op ons gemak de stad in voor een goed ontbijt. Bij Pietro's blijkt dat te krijgen. Daar hebben ze ook eindelijk werkende wifi, zodat we onze verslagen over de afgelopen dagen kunnen plaatsen.
Dan lopen we nog een keertje door de hoofdstraat en een aantal winkels in. Echt een leuk plaatsje. We gaan nog even op een terrasje zitten voor een lichte lunch en zijn dan weer om 1 uur bij het hotel om de bus naar het vliegveld te halen.
Daar staan we een tijd in de rij om in te checken. Daarbij circuleert oner onze reisclub het Argentijnse blad Hola! met een uitgebreide fotoreportage van ons prinselijk gezin n.a.v. hun huis bij Bariloche.
De vlucht gaat vlot, het laatste stuk hebben we mooi uitzicht over de bergen bij Ushuaia. Daar landen we en worden naar ons hotel gebracht waar we een joekel van een apartement krijgen, waar makkelijk een gezin met 4 kinderen kan wonen.
Als we zijn geinstalleerd lopen we naar het stadje, waar tegenwoordig meer dan 50.000 mensen wonen (de meesten werken in de elektronica-industrie die hier groot is). Best leuk plaatsje, zo te zien, we eten heerlijk King crab (die ze hier in de buurt vangen) bij Tia Elvira, op advies van Tim. Samen met een stel reisgenoten die het adres ook hebben weten te vinden.
Op dinsdagochtend gaan we naar het Nationaal Park Tierra del Fuegos, dat vlak bij de stad ligt. We stoppen bij een aantal uitzichtpunten die een mooie blik bieden op het park. Het park is dicht begroeid met bos (gedeeltelijk gekapt door de gevangenen uit de gevangenis van Ushuaia, die hier het eerste deel van de vorige eeuw zat). Tegenwoordig wordt het bos vooral bedreigd door de bevers. Die zijn in de vorige eeuw uit Canada geimporteerd met het oog op hun bont, maar ze hebben zich bij gebrek aan natuurlijke vijanden hier ongebreideld vermenigvuldigd. Nu zijn er zo'n 50.000. Er zijn speciale excursies om naar die beesten en de door hun aangerichte verwoestingen te gaan kijken. Het bouwen van beverdammen heeft als doel om hun leefgebied onder water te zetten zodat de roofdieren er niet bij kunnen komen. Hier zijn er geen roofdieren, maar die stomme bevers gaan gewoon door met bomen omknagen voor die dammen.
We maken ook een paar korte wandelingen naar uitzichtpunten. Echt mooi bos en zeer fraaie baaien met besneeuwde bergen erachter. We hadden ons het 'eind van de wereld' minder lieflijk voorgesteld. Het is ook prachtig weer: geen wind en droog. Dat is ook ideaal voor de muggen, die ons in drommen achterna komen.
We komen ook aan het eind van route 3, de hoofdweg van Buenos Aires naar het zuiden en hier ook aangeduid als het eind van de Pan American Highway (die overigens door Chili loopt). Verder naar het zuiden kan (over de weg) in ieder geval niet. Er staan een stel modderige motoren van Duitsers die dit doel van hun tocht dus gehaald hebben.
Ook hier staat op een groot bord de claim die Argentinie legt op de Malvinas (Falkland eilanden) en een fors stuk van Antarctica. Ushuaia is als hoofdstad van de Malvinas bestempeld en dat staat ook overal in de stad aangegeven.
Al met al een leuke excursie (met een goede gids)!
We laten ons na de excursie in het stadje afzetten en gaan samen met George even wat eten in het leuke restaurant Ramos General aan de haven. Dan lopen we naar de oude gevangenis, die nu is omgebouwd tot museum. Niet alleen de historie van de gevangenis (met mannen die er in the middle of nowhere in geel gestreepte pakken aan het werk werden gezet om infrastructuur te bouwen), maar ook die van poolexpedities, van de post, van het gevangenissysteem wereldwijd, van de oorspronkelijke bewoners van Vuurland, van de ontdekkingsreizigers en hun schepen wordt getoond. In elk van de cellen is weer wat anders te zien. Ook zijn twee vleugels aan (maritieme en contemporaine) kunst gewijd. Te veel om op te noemen dus en je bent er snel een tijd bezig.
Even met de taxi naar ons hotel (dat wat buiten het centrum ligt) en op tijd weer de stad in om met Patrick zijn 46e verjaardag te vieren in het cafe Tante Sara (zo heet het echt). Gezellig. Daarna met George en Patrick uit eten bij restaurant Freddy. De king crab staat ook hier prominent op het menu en voor diverse tafels wordt een zo'n groot beest uit het aquarium gevist en even later opgediend. Dat doen wij maar niet, ook verder kun je er heerlijk vis enzo eten. De mensen staan in drommen voor de deur te wachten.