Vermoeiende reis naar Makassar

Vermoeiende reis
Onze reis verloopt geheel volgens het plan warover we vanaf Schiphol al schreven. Maar vermoeiend is het wel. De vluchten met Etihad waren prima, punctueel, goede verzorging en behoorlijke beenruimte. Ze vliegen nog maar kort vanaf Amsterdam, daarom wellicht nog niet zo bekend, maar Abu Dhabi wil duidelijk een prestigieuze luchtvaartmaatschappij van internationale allure. Het vliegveld is ook groot en modern. We zitten er 4 uur tussen de vlucht uit Amsterdam en de vlucht naar Jakarta.
De afhandeling in Jakarta gaat ook ongewoon vlot. We komen er tegen 11 uur 's avonds aan en staan binnen een uur met onze bagage buiten. Dan naar de (uitgestorven) afdeling voor domestic flights. Het lukt niet om om te boeken naar een eerdere vlucht naar Makassar, dus we hebben ook hier vijf uur door te brengen. Eerst op een bank in de hal, na het inchecken en een ontbijtje bij Starbucks verder bij de gate (een stuk confortabeler). We zijn wel moe en kijken uit naar onze bestemming. Dat is nog ruim 2 uur vliegen. Ook dat gaat weer vlot en we landen rond 8 uur plaatselijke tijd (6 uur later dan in NL).
Als we onze bagage weer hebben gaan we op zoek naar Dodo the Penman, de befaamde plaatselijke gids, die heeft beloofd ons van het vliegveld op te halen. Die is echter niet te bekennen. Als we naar hem informeren heeft een collega zijn telefoonnummer; Dodo blijkt nog op bed te liggen (even gaan liggen na een ontbijt voor zonsopgang en de moskee). Maar collega Bertus brengt ons graag namens hem naar ons hotel. Hotel Aston is een modern en goed hotel dat we al eerder geboekt hadden om een paar dagen uit te rusten. 's Morgens vroeg is onze kamer nog niet klaar, maar we kunnen terecht op het tarras bij het zwembad op de 15e verdieping. Met Bertus nemen we daar onze plannen voor de komende maand door en al pratend komen we op een mooi programma met een goede afwisseling van cultuur, natuur en ontspanning aan het strand. Hij biedt ons vervolgens aan alle vervoer en hotels voor ons te regelen (en ook de visumverlenging en de terugvlucht naar Jakarta) voor een all-in prijs. Hij komt daarbij met de hotels etc. die wij ook al uit de Lonely Planet hadden geselecteerd. We besluiten ter plekke te gaan voor het gemak om alles voor ons te laten regelen en komen daarvoor een prijs overeen.
Inmiddels is ook Dodo aangeschoven die zich uitput in verontschuldigingen en ons vervolgens vermaakt met een heel arsenaal goocheltruuks. Hij blijkt drie banen te hebben: logistiek manager van de energiemaatschappij, gids/regelneef voor toeristen en goochelaar (en daarnast verzamelt hij fanatiek pennen). Leuke man, maar inmiddels heeft zijn collega de zaken al gedaan en moet hij het doen met de bundel pennen die ik voor hem had meegenomen.
Het betalen voor de hele trip is een probleem apart omdat Bertus niet over een apparaat voor accepteren van creditcards beschikt. We gaan dus samen naar een bank waar ik het geld kan opnemen. Het grootste biljet hier is 7,50 Euro (100.000 Rp) waard, dus we krijgen een plastic zak mee voor het vervoer... zo rond twaalf uur alles geregeld en afgerond. Toen waren we echt wel aan een douche toe en gelukkig was de kamer inmiddels klaar.
De rest van de dag gaan we verder niks meer ondernemen.
Rond vijf uur lopen we de stad in naar een populair restaurant, Lae Lae, dat al goed vol zit. Bij flink wat tafels is er ook al eten geserveerd, maar niemand eet er nog van, want de zon is nog niet onder. Uit de voorraad verse vis selecteren we een grote snapper en een spies grote garnalen en bestellen verder sap en groente en rijst. Als dat gebracht wordt zit iedereen nog steeds te wachten, maar gelukkig, om vijf over zes is het kennelijk zo ver en valt iedereen aan. Lekker gegeten, het is niet voor niets zo druk. Bij het afrekenen blijkt dat we samen voor 10 euro hebben verbrast. Dat laat nog ruimte voor wat gebakken banaan met koffie bij een stalletje op de terugweg. Om acht uur weer in het hotel.