Shiraz en Yazd
Door: Johan en Janke
Blijf op de hoogte en volg Johan
03 Oktober 2019 | Iran, Yazd
Maandag hebben we de dag om Shiraz te verkennen. Er zijn een heel aantal mooie dingen te zien. Janke voelt zich 's morgens niet zo lekker en daarom gaan we niet met de groep mee, maar vanaf 11 uur met z'n tweeen op pad. We wandelen eerst naar de Bazaar die in de 18e eeuw gebouwd is door Vakil Karam Khan, die hier voor zijn Zand dynastie de hoofdstad van Perzie vestigde. Weer mooie gewelven, sfeervolle pleintjes en diverse moskeeen in de bazaar. Op een pleintje zitten we bij de coffee shop een tijdje wat te drinken. Na nog een tijdje zwerven door de bazaar komen we bij de Khan school (met mooie decoratie) en lopen van daar verder naar het Zinat al-Mulk huis, een mooi 19e eeuws huis in een prachtige tuin met sinaasappelbomen (Bagh-e Naranjestan). Heel prettige plek; in de schaduw onder de sinaasappelbomen zit een theehuis waar we een lekker ijsje eten. Dan lopen we verder naar de Roze moskee (Nazir al-Mulk), die een buitengewoon mooie gebedshal heeft. Het licht valt er door gekleurde ramen op de natuurstenen zuilen die roze kleuren en op de tapijten op de vloer. Prachtige decoraties in tegelwerk ook in deze moskee. Heel bijzonder. We nemen de taxi naar de schrijn waar Emir Ali, een kleinzoon van Imam Reza, die hier in de 9e eeuw stierf, begraven ligt. Het is een belangrijk bedevaartsoord. De schrijn staat in een moskee uit de 19e eeuw, waar door vele Iranezen gebeden wordt en die van binnen geheel bedekt is met Venetiaanse spiegeltjes. Even verderop is de begraafplaats van de beroemdste Perzische dichter, Hafez, en dat is ook een soort bedevaartsoord, maar dan zonder religieuze lading. Het graf ligt in een prachtige tuin waar het weer heerlijk toeven is. Veel Iranezen komen er met boeken van zijn gedichten naar toe. Toevallig komen we hier de rest van de groep tegen, die inmiddels een aantal andere dingen bekeken heeft en die nu nog naar de schrijn en de bazaar gaat die wij al gezien hebben. Wij lopen dus, voldaan na een mooie en relatief ontspannen dag, terug naar het hotel. Mooie stad, Shiraz!
Dinsdag reizen we verder naar Yazd. Eigenlijk is het eerste stuk terug richting Isfahan, naar het noorden, en halverwege afslaan naar het oosten, verder het binnenland in. Dicht bij Shiraz gaan we eerst nog langs bij Pasargadae, de overblijfselen van een grote stad die door Cyrus in de 6e eeuw v.o.j. gesticht is. Er is bijzonder weinig van over nadat in de 4e eeuw Alexander en in de 8e eeuw de Islamische Arabieren de zaak in puin hebben gelegd. Wat er nog wel staat is de (lege) tombe van Cyrus, een enorme stenen constructie die (ook hier) gered is door de Arabieren te vertellen dat het de tombe van Salomon betrof. Als we verder het binnenland van Iran inrijden komen we in de woestijn terecht, met enorme zoutvlakten. Tegen de tijd dat we weer door heuvels rijden komen we ook weer een stadje tegen, Abarkooh, een pleisterplats op de handelsroutes door de woestijn. Daar bekijken we ten eerste een enorme ijskelder, een groot conisch gebouw waarin het in winternachten gevormde ijs werd opgeslagen voor gebruik in de zomer. Ingenieus. Zeker even ingenieus zijn de windtorens op het Aghazadeh complex, een prachtig groot huis uit de 19e eeuw met uitzonderlijk grote badgirs, de windtorens die zo gebouwd zijn dat elk zuchtje wind leidt tot verkoeling van de ruimte die eronder ligt. Vanaf het dak heb je een prachtig uitzicht over het uit leem (adobe) opgetrokken stadje. Ook zien we in deze plaats nog een 4500 jaar oude en enorm grote cypres die er nog opmerkelijk gezond uitziet; een van de oudste bomen ter wereld. De weg nar Yazd leidt vervolgens door de bergen die er in de ondergaande zon prachtig uitzien. Het is donker als we in de stad aankomen, maar we kunnen al zien hoe bijzonder de binnenstad is. Ons hotel zit in een prachtig oud huis met grote binnenplaaatsen waar we een prachtige kamer met koepel krijgen. We lopen nog even door de bazaar de stad in en eten op de fraaie binnenplaats van een ander hotel. Erg sfeervol en lekker!
Woensdag besteden we aan het verkennen van Yazd. We beginnen met de Torens van Stilte, wat buiten de stad. Tot de jaren 1960 was dat de plek waar Zoroasters hun doden neerlegden voor de gieren (begraven zou de aarde vervuilen, verbranden de lucht). De twee ommuurde plateaus bovenop heuvels zijn er nog en kunnen nu bezocht worden, net als wat ermee verbonden gebouwen op het zelfde terrein. Mooie uitzichten en ook goede gelegenheid te leren over de Zoroaster gebruiken. Na het verbod op 'sky burials' worden hun doden overigens in betonnen bakken begraven om verontreiniging van de aarde te voorkomen. De volgende bestemming is de meest heilige plek van de Zoroasters in Iran, de vuurtempel waar het vuur dat al 1500 jaar onafgebroken brandt wordt geeerd. Het vuur is er nu overgebracht naar een vrij modern gebouw. Ook hier meer uitleg over het Zoroaster geloof dat de scheiding tussen goed en kwaad als eerste religie centraal stelde. De joodse, christelijke en islamitische godsdiensten hebben hier (historisch aantoonbaar) een hoop van geleend. In het watermuseum, gevestigd in een mooi huis uit de 18e eeuw in het centrum, wordt uit de doeken gedaan hoe deze woestijnstad (net als elders in Iran) eeuwen lang van water werd voorzien door een ingenieus systeem van quanats, ondergrondse kanalen die water uit de bergen naar de stad vervoeren waar het op al even ingenieuze manier verdeeld werd over de cisternen onder de diverse huizen. We maken een wandeling door het oude centrum van lemen huizen (geheel Unesco werelderfgoed) door klonkelige steegjes, veel overkapte straatjes, langs diverse prachtige gebouwen met indrukwekkende badgirs en door een stuk van de bazaar. Dan komen we bij de Vrijdagmoskee, een van de mooist gedecoreerden van Iran, naast die van Isfahan. Ook die is weer indrukwekkend (maar dat kun je hier wel blijven schrijven, het wordt echt een overkill van pracht hier). We lunchen weer lekker met lokale specialiteiten, zoals een heerlijke stew met walnoten en granaatappel. Aan het eind van de middag gaan we naar een Zurkaneh, een trainingszaal van mannen die een traditionele Iraanse krachtsport beoefenen die bestaat uit diverse onderdelen zoals werken met zware knotsen en schilden en zware metalen gevallen die boven het hoofd bewogen moeten worden. Dat alles begeleid door zang en trommelen van een voorganger. Heel apart en leuk om te zien, vooral omdat de deelnemers zo te zien tussen de 9 en 70 jaar oud zijn, alles door elkaar met heel verschillende niveaus van beheersing en veel onderling respect. De Zurkaneh is gevestigd bovenop de enorme 29 meter hoge (of eigenlijk diepe) gemetselde cistern die vanaf 1580 een centrale rol speelde in de watervoorziening van de stad. Als we na het bijwonen van de sessie in de Zurkaneh weer buiten komen steekt er net een soort zandstorm op die de stad met een laagje woestijnstof bedekt. De lucht is bewolkt en we voelen zelfs een paar druppels. 's Avonds is dat al weer weggetrokken.
Donderdag gaan we onze laatste week in Iran in met nog een ochtend in Yazd en dan trekken we richting Mashad, door de woestijn. Dat komt in ons volgend verslag.
-
03 Oktober 2019 - 06:54
Ozgur :
Wat gaaf! Ik ben erg benieuwd naar de foto’s !
Geniet volop, liefs
Oz -
03 Oktober 2019 - 09:30
Marjolein:
Klinkt allemaal heel bijzonder!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley