De eerste dagen - naar het noordwesten

Vrijdag (de 13e) vlogen we in de middag van Schiphol naar Teheran. Dat ging allemaal erg vlot. Na een transfer van 2 uur vlogen we door naar Teheran. Mede door het tijdverschil van 2 1/2 uur kwamen we daar na 11 uur 's avonds aan. De douane en het ophalen van de koffers gingen ook erg vlot en we hadden een Ibis hotel op het vliegveld, dus al met al waren we snel onder dak. De enige vertraging zat in het wisselen van het geld. Omdat we daar de eerste dagen geen gelegenheid voor zullen hebben en omdat er door ons hier niets uit een ATM kan worden gehaald moest er op het vliegveld gewisseld worden. Voor elk van de 16 groepsleden 150 Euro en met een koers van 125.000 Rial per Euro levert dat een fors bedrag op. Het wisselkantoor had niet genoeg, dus we kregen daar een cheque die bij de bank elders op het vliegveld gecasht kon worden. Omdat het grootste biljet hier 500.000 Rial is (4 Euro) krijgen we een forse stapel papier mee...
Na een korte nacht en een zeer wel voorzien ontbijtbuffet vertrekken we zaterdag om half negen naar Rasht, in het noordwesten, dicht bij de Kaspische zee. In eerste instantie rijden we over een droge vlakte om Teheran heen en dan verder over de snelweg naar het noordwesten. Druk verkeer en moderne auto's, is onze eerste indruk. Er zijn wat forensensteden met moderne blokkendozen. Na een tijd rijden we de bergrug in die tussen die centrale vlakte en de zee ligt. Dat geeft natuurlijk een wat boeiender en afwisselender uitzicht. Na de lunch in een plaatselijk restaurant komen we aan de veel vochtiger en dus groenere noordkant van de bergen, waar ook wolken aan de lucht verschijnen. Rond 3 uur in Rasht, waar we in het sjiekste hotel verblijven, wel wat vergane glorie, maar oogt nog fraai. Aan het eind van de middag de stad in, waar een forse voetgangerszone is ingericht waar de belangrijkste winkels en de markt in liggen en ook het centrale plein met standbeelden en overheidsgebouwen. Het is erg druk op straat, en zeker op de markt met veel verse groenten, fruit en vis, waar we ons doorheen wurmen. Iederen begroet ons erg vriendelijk en velen heten ons welkom in Iran en informeren waar we vandaan komen. Mensen spreken aardig en soms prima Engels. We worden zowel door mannen als vrouwen benaderd en het valt op dat naar schatting 70% van het flanerende en shoppende publiek uit vrouwen bestaat. In kleding aardig wat variatie, van zwarte gewaden en dito hoofddoeken tot kleurige outfits en hoofddoeken ver op het achterhoofd, maar allemaal open en vriendelijk. Na zonsondergang wordt er kleurige straatverlichting ontstoken en wordt 't nog drukker op straat. Als we flink wat rondgelopen hebben nemen we met Rob en Jacq een taxi terug naar het hotel waar we bij de coffeeshop op het terras nog een heerlijke soep en een uitgebreid toetje met noten en ijs nemen. Erg gezellig.
Op zondag maken we met de hele groep een excursie naar Masuleh, een zeer schilderachtig dorp in de bergen op zo'n 2 uur van Rasht. Na een mooie rit verkennen we het dorp dat tegen een steile bergwand is gebouwd en wel zo dat de daken van de lager gelegen huizen als straat voor de huizen erboven fungeren. Veel hellende straten en trappen dus, maar zeer fotogeniek. Doet sterk aan Volendam denken, niet alleen door de grote hoeveelheden (Iraanse) toeristen (buitenlanders zijn er buiten onze groep nauwelijks), maar ook omdat een van de grote attracties is dat je je hier in traditionele kledij uit de streek kan steken en laten fotograferen. Daar wordt druk gebruk van gemaakt. Op diverse terrassen met fraaie uitzichten drinken we thee, koffie en later gaan we er ook nog eten. Ook erg lekkere streekgerechten, zoals kip in een granaatappelsaus. We hebben geluk dat het een dag met stralende zon is, want vaak is het hier bewolkt, mistig of regenachtig. In de middag rijden we verder naar de kust van de Kaspische Zee. Het strandje waar we komen is niet erg inspirerend; er staat een rijtje strandhutjes die door Iraanse families zijn afgehuurd, maar andere voorzieningen ontbreken. We zijn er in een half uurtje wel uitgekeken. Dan weer terug naar Rasht, ook weer een flinke tocht door een groene omgeving en op het oog welvarende stadjes en dorpen. De stad zit rond het eind van de middag geheel met verkeer verstopt, dus het duurt een tijd voordat we weer bij ons hotel zijn. Daar na een lekkere maaltijd vroeg naar de kamer. Morgen weer vroeg op pad!
Maandag hebben we opnieuw een reisdag. De afstanden in Iran zijn groot (net als het land natuurlijk). Op de kaart rijden we kleine stukjes, maar we doen er wel vele uren over. Eerst rijden we langs de kust aan de ene en de bergen aan de andere kant naar Astara, de grensplaats met Azerbeidjan. Daar is een enorme markt waar vooral Azeri's inkopen komen doen omdat het hier voor hen goedkoop is. Lijkt sterk op de Turkse markten die we in het voorjaar zagen: veel kleding, waaronder veel 'bekende merken' en daarnaast elektronica. We kopen voor een euro nog een mooie blauwe sjaal voor Janke. Op het strand zitten groepjes mannen in hutjes rond de waterpijp te kletsen. Ook kun je in buggies over het strand rondcrossen. Door langs de grens (met prikkelraadversprerring) en door een berggebied naar Ardabil, waar we het mausoleum van sjeik Safi od-Din Ishaq bezoeken. Dat was de grondlegger van een dynastie van Azeri's die vanaf de 14e eeuw een tijd over (het huidige) Iran hebben geheerst. Het mausoleum is Unesco werelderfgoed en is ook prachtig met heel mooie ruimten, enorme hoeveelheden decoratie en van buiten bedekt met de meest kleurige mozaieken. Kennelijk recent nog eens goed opgeknapt, zag er heel mooi uit. Tenslotte rijden we door naar Sarein, een plaatsje zo'n 40 km verderop. Daar overnachten we, maar er zijn ook minerale bronnen waaraan geneeskrachtige eigenschappen worden toegedicht. We kunnen dus voor het eten nog een uurtje weken in het warme bronwater in de publieke baden hier. Zeer ontspannend. Daarna nog een maaltijd in het hotel. Kost allemaal zeer weinig. Voor 10 euro met z'n tweeen een uitgebreide maaltijd inclusief een (alcoholvrij) biertje. Best goed, maar niet erg uitgesproken van smaak vinden we het eten to nu toe.
Morgen rijden we verder naar het noordwesten, naar Tabriz. Daarover meer in het volgende verslag.