De bergen in

Donderdagavond nemen we de nchttrein van Hanoi naar Lao Cai, een reis van ruim 8 uur. We hebben een plek in de soft sleeper in een cabine met twee Thaise meisjes. Lekkere bedden en we hebben goed gerust/geslapen als we om kwart over zes aankomen. We worden opgewacht en in een uurtje naar Sapa gereden, waar we wat kunnen ontbijten. Helaas heeft Janke weer last van haar buik gekregen. Gelukkig kan zij achter op een motorfiets naar onze slaapplek van vannacht gebracht worden. Ik ga dus in mijn eentje op pad met de gids die we bij een familiebedrijf van een plaatselijke familie (Hmong family) gereserveerd hebben voor een tweedaagse trek. We zitten hier midden in de bergen, vlak bij de Chinese grens in een streek waar veel verschillende stammen wonen. Die hebben het bergachtige terrein in de loop der jaren ontgonnen voor natte rijstbouw, wat betekent dat grote delen van de bergen van keurige terrassen zijn voorzien met een vernuftig irrigatiesysteem. In de zomer kan daar rijst worden verbouwd, maar nu, bij het begin van de winter, liggen ze grotendeels braak. De dorpen beheren samen het systeem van terrassen, maar individuele families bewerken een bepaald deel daarvan. Tot voor kort kon je dit hele gebied alleen lopend bereiken, via geitenpaadjes tussen de terrassen door, berg op, berg af. Daar leidt mijn gids Sho me ook doorheen. Zij is een jonge vrouw met twee kinderen in de leeftijd van Dunya en Kaan, hoort tot de Hmong stam en leeft in een dorpje een eindje buiten Sapa. Ze spreekt uitstekend Engels, geheel van toeristen geleerd, want aan het Engels taalonderwijs door Vietnamese onderwijzers heb je in praktijk niet veel. Ze vertelt dat de laatste jaren de economie in deze streek voor meer dan 50% op toerisme drijft, waarvan de inkomsten ook bij de lokale bevolking terecht komen. Daar hebben ze hier (vergeleken met andere afgelegen streken) geluk mee. Een groot deel van de jeugd gaat nu ook naar het middelbaar onderwijs.
Wat we lopen heet de gemakkelijke route, het is ook te doen, maar ik ben niet genoeg geoefend om het fluitend te doen. We komen langs allerlei prachtige uitzichten over de terrassen en de bergen en door verschillende dorpjes. Recent zijn ook wegen aangelegd, zodat je ook met motorfietsen bij de dorpjes kunt komen. Dat was met name nodig voor de onderwijzers, maar inmiddels hebben veel locals ook een motor aanggeschaft. Na een uur of vier lopen (na een lunch onderweg) komen we aan bij de homestay, waar Janke in de ochtend al is afgeleverd. De voorzieningen daar zijn samen te vatten met 'basic': op een grote open zolder (waar de wind flink doorheen blaast) liggen een flinke hoeveelheid matrassen op de vloer; wij zijn vandaag de enige gasten. Gelukkig dikke dekens, want het is echt flink koud. Voor het koken wordt een vuurtje gestookt, dat levert wat warmte. Het koken gebeurt door de vader des huizes (wat hier bijzonder is) en levert een heerlijke en overvloedige maaltijd op. Daarna kruipen we onder de wol.
We hebben goed geslapen, maar Janke voelt zich zaterdag nog steeds niet goed. Daarom blazen we de trekking voor vandaag maar af en laten ons achterop de motorfiets naar Sapa rijden, waar we terecht kunnen in het Romance hotel, dat we voor vanavond gereserveerd hebben. De verwarmde kamer en een warme douche zijn welkom. In de loop van de dag lopen we het stadje door, bezoeken de markt, het centrum en het museum, waar een en ander wordt uitgelegd over de diverse bevolkingsgroepen uit de provincie. Voor de rest doen we het rustig aan, gaan (op aanraden van Tripadvisor) nog wel heerlijk eten in een groot restaurant dat erg populair is bij grote groepen Vietnamezen die zich er rond hotpots scharen voor een gezellige en geanimeerde avond met muziek en dans. Ze vinden voor ons ook nog een tafeltje en we doen ons tegoed aan een hotpot met zalm, paddestoelen, tofu en diverse groenten. Prima ervaring.
Op zondag gaat de wekker om 6.15 uur, want we gaan vroeg op pad naar de markt in Bac Ha, een plaatsje zo'n 100 km van Sapa, waar wekelijks op zondag een erg grote markt gehouden wordt. Het is zo'n 3 uur rijden om daar te komen. We gaan met Sho in een taxi. De markt is inderdaad groot en erg kleurrijk. Vooral de 'Flower Hmong' zijn hier talrijk aanwezig en die dragen de meest kleurrijk denkbare kleding. Het is echt een markt voor de lokale bevolking waar alle denkbare producten verkocht worden, waaronder ook veel vee: ossen, varkens, kippen en ook veel honden (naar we begrijpen niet voor de consumptie). Leuk om een tijd rond te lopen. Na een bezoek aan een dorpje in de buurt (arme mensen, want hier is het te hoog om rijst te verbouwen, ze moeten het dus met mais doen) is het tijd om terug te rijden naar Lao Cai, waar we vanavond de trein nemen naar Hanoi. We gaan nog even kijken bij de grens met China, die hier bij het stadje loopt. Er is alleen een voetgangersbrug en een treinverbinding. We zien hordes Vietnamezen met speciale transportfietsen over de brug naar China lopen en die komen compleet afgeladen terug naar Vietnam. Veel mensen komen hier op een speciaal platform even over de rivier naar China kijken.
Dan is het de rest van de middag wachten tot het tijd wordt om de trein op te zoeken. Gelukkig is het hier een stuk warmer dan in Sapa en de zon schijnt zelfs. Sho wil ons begeleiden tot in de trein, maar we verzekeren haar dat dat onnodig is. Ze kan dan tenmminste nog bij daglicht thuis komen.
Vannacht hebben we dus de nachttrein naar Hanoi en dan vliegen we in de loop van morgenochtend door naar Luang Prabang in Laos. Dat wordt het volgende hoofdstuk van de reis.