Meer Vietnamese ervaringen

Op maandagochtend vertrekken we op onze volgende excursie, van Viet Farm excursions. We gaan slapen op een boerderij op het platteland een eind buiten Hanoi. Als we rond half elf in Ninh Giang aankomen worden we meteen aan het werk gezet. Janke heeft helaas last van haar buik en kan even niet meedoen, maar ik krijg Vietnamese boerenkledij aan en krijg een hands on spoedcursus rijstbouw. Om te beginnen krijg ik een os te mennen die de ploeg trekt en moet er daarbij ook nog voor zorgen dat de voor recht loopt, niet te diep en niet te ondiep is. Je merkt al snel dat die os inderdaad het zware werk doet en dat de menner vooral de behendigheid moet hebben in het bijsturen van de ploeg. Vervolgens gaan we naar een stuk akker dat geploegd is en inmiddels ook onder water gezet, en dat nu ge-egd moet worden. Dan loop je dus weer achter die os, die nu de eg trekt. Het is verrassend hoe diep je in de modder wegzakt, tot je knieen zo'n beetje, maar verder is ook dit nou niet echt zwaar (al doe ik natuurlijk maar een paar heen-en-weer-tjes over de akker). Dan moet in die nu goed voorbereide akker de rijst geplant worden. De zaailingen uit het zaaibed trekken, de wortels schoonspoelen en dan de aren stuk voor stuk 20 cm uit elkaar poten. Dan drie of vier maanden wachten tot de oogst. Zo gaat dat dus.
Na die inspanningen is het gelukkig tijd voor de lunch; Janke heeft een dutje gedaan, is weer een beetje opgeknapt en krijgt van de moeder des huizes een aantal pilletjes voor haar buik, die de rest van de dag wonderwel blijken te helpen. Na de lunch gaan we naar een meertje een eind verderop, waar we in een roeiboot rondvaren naar een eiland waar honderden reigers en ooievaars nestelen. Heerlijk rustig (en alweer heerlijk zonnig weer). Terug bij de boerderij is het tijd voor een fietstocht, onder begeleiding van de goed Engels sprekende Jenny en haar zusje, die de rest van de middag duurt. We fietsen het hele dorp rond en gaan kijken bij de plaatselijke tempel en in de huizen van vijf of zes verschillende families. Overal worden we heel hartelijk met thee en koekjes in de huiselijke kring ontvangen. We zien wel grote verschillen in welvaart, maar overal wordt het interieur gedomineerd door familiefoto's en afbeeldingen van Ho Chi Minh. Veelal verschillende generaties samen in huis en allerlei anderen over de vloer. Er is deze tijd niet zo veel op het land te doen en de mensen gaan dan bij elkaar op bezoek. Tenslotte komen we bij het huis van een belangrijke Boeddhistische geestelijke waar mensen uit de wijde omgeving voor geluk en voorspoed komen bidden en offeren. Daar komt ook bier en sterke drank ter tafel. Erg leuk om zo ondergedompeld te worden in het leven van een willekeurig dorpje. En het land in de rivierdelta is vlak, maar erg vruchtbaar, er groeien grote hoeveelheden verschillende vruchten en groenten, de landbouw levert drie oogsten per jaar en daarnaast worden er ook nog vissen, garnalen, varkens en eenden gekweekt.
Dan wordt het tijd voor de kookles. We leren hoe we Vietnamese loempia's moeten maken. Dat blijkt niet erg ingewikkeld, als je maar de goede ingredienten hebt. We hebben het recept opgeschreven en hebben een aantal ingredienten meegekregen (al weet ik niet of we die nog 7 weken gaan meeslepen). Bij het diner laten we ons die natuurlijk heerlijk smaken. Dat was weer een prima dag!
Dinsdagochtend gaan we eerst naar de plaatselijke markt, waar veel groente, fruit en vlees verkocht wordt. Die is al om 4 uur begonnen, maar wij komen er rond half 8. Het is duidelijk dat we hier nog een grote bezienswaardigheid zijn. Iedereen begroet ons vriendelijk. Op de terugweg naar de homestay worden we weer bij verschillende families binnen genodigd om thee te drinken; ons ontbijt krijgen we daardoor pas tegen 10 uur. Daarna weer op de fiets op pad naar de tempel, waar vandaag veel geofferd wordt omdat het de eerste van de (maan)maand is. We hebben op de markt voor 50 cent ook een standaard-onderdeel van die offers gekocht: een pakket met enorme hoeveelheden (nagedrukt) Chinees, Vietnamees en Amerikaans geld, die je voor de voorouders moet verbranden. Ook bezoeken we de begraafplaats, waar we een goed beeld krijgen van de gang van zaken na het overlijden. In de plaatselijke meubelmakerij zien we dat de meubels hier nog van degelijk hout gemaakt worden, geen spaanplaat of MDF te zien. Mooi hout, geimporteerd uit Siberie en Cameroen. Ook drinken we nog thee bij een kweker van dragonfruit (een soort cactusvrucht) en zien we hoe er in een modderpoel visjes gevangen worden met elektrische stroom. Na de (uitgebreide en heerlijke) lunch gaan we de velden in om te zien hoe daar allerlei vruchten en groenten gekweekt worden en slakken verzameld. Bij het overspringen van een slootje glijdt Janke uit en komt languit in het water terecht. Dat is een voortijdig einde van de tocht. Haar kleren worden uitgespoeld en ze krijgt een broek en slippers te leen voor onze terugkeer naar Hanoi. Daar komen we weer bij ons hotel aan. Al met al een erg leuke ervaring, die twee dagen op het platteland.
Woensdag hebben we een rustige dag. Janke voelt zich niet goed en blijft vandaag een dagje in bed. Ik loop nog wat door de stad en maak van de gelegenheid gebruik om naar de kapper te gaan, daar was het voor vertrek niet van gekomen. Ik ben hier langer onderhanden in de kappersstoel dan me ooit eerder is overkomen, met zeer gesoigneerd resultaat.
Donderdag 1 december is hier in Hanoi een heerlijk zonnige dag om in ons t-shirtje rond te lopen. Er blijken nog een aantal leuke dingen te doen. We gaan naar de Tran Quoc pagode, mooi gelegen in het West Lake. Dan door naar de oude keizerlijke citadel, een Unesco werelderfgoed. De grote vlaggentoren is daarvan de blikvanger. Daar omheen is ook een deel van het legermuseum, met name de buitgemaakte Amerikaanse vliegtuigen en een monument, samengesteld uit onderdelen van neergehaalde bommenwerpers. Na ontspannen een kop koffie en een broodje op het terras van Mountain Coffee gedronken te hebben bezoeken we de citadel. Een belangrijk deel is in de 19e eeuw door de Fransen gesloopt, maar je krijgt toch een goedde indruk, ook door de opgravingen die nog steeds plaatsvinden. Op het terrein staat ook de kleine bunker van waaruit het Vietnamese leger geleid werd tijdens de oorlog. We lopen terug naar ons hotel, waar we nog even kunnen ontspannen voor we vanavond de nachttrein naar Sapa nemen, in het noorden. Daar gaan we een paar dagen trekken in die streek, waar veel kleurrijke etnische minderheden wonen.