Weer naar huis

Uit het prachtige Hoi An zijn we zaterdag met de taxi naar het 25 km verderop gelegen Da Nang gereden. In die plaats heb ik tien jaar geleden een aantal keren met de plaatselijke universiteit gewerkt aan hun systeem van kwaliteitsborging, dus ik was benieuwd te zien hoe de stad veranderd is. Nou, enorm, kun je wel zeggen, en het is nog steeds gaande. De kuststrook tussen Da Nang en Hoi An was 10 jaar geleden niet meer dan een kaal strand; nu zijn er op deze strook 25 vijfsterren-resorts gebouwd of in opbouw. Ongelooflijk; op de landtong tussen Da Nang en de zee stond indertijd nauwelijks wat, nu een en al hoogbouw. Het is de snelst groeiende stad van het land, vooral omdat grote groepen Aziatische toeristen (uit Korea, China, Thailand en ook uit Vietnam) naar deze Centrale Kust gelokt worden met de belofte van de ideale mix van ontspannen (luxe resorts, strand en golfbanen) en cultuur (Hoi An, My Son). Je moet er niet aan denken hoe het wordt als al die resorts af zijn en vol zitten.
Ons Sanouva hotel is een fors modern hotel in het oude centrum. Als we door de stad en langs de rivier lopen herken ik nog wel een aantal plekken, zoals de lokale markt, maar ook hier is er veel nieuws verrezen. 's Avonds eten we bij het door een Italiaan gerunde restaurant Limoncello; voor de afwisseling is dat ook wel weer eens lekker!
Na het eten installeren we on op een terras bij de rivier, want om 9 uur (in het weekend) gaat de draak die de Dragon Bridge zijn naam geeft (een enorme constructie over de volle lengte van die grote brug) vuur spuwen en (even later) ook water. Spektakel!
Zondag is het de hele dag miezerig. In Da Nang is verder niet zo veel te doen, maar er staat wel het al in de jaren 20 van de vorige eeuw door de Fransen gestichte Museum voor de Cham cultuur. Daar staan sculpturen uit My Son en andere vindplaatsen in de omgeving die stammen uit Champa cultuur uit de 8e tot de 13e eeuw (niet alles wat ze daar hebben weggehaald is dus naar Parijs vervoerd). Helaas is er zo te zien sinds de oorspronkelijke inrichting van 80 jaar geleden of zo niets meer aan de opstelling veranderd of toegevoegd en is ook elementair onderhoud van het gebouw nauwelijks gebeurd. De beelden zijn mooi, maar de setting is nogal droevig en biedt nauwelijks extra informatie, helaas. Je zou er meer van kunnen maken. 's Avonds genieten we van onze laatste maaltijd bij een prima Vietnamees restaurant: heerlijke springrolls met crab en een zeer gevulde hot pot met allerlei vis en garnalen. Dan maken we ons op voor onze thuisreis via Ho Chi Minh city en Istanbul.
Maandag maken we nog een kort wandelingetje door een stukje oud Da Nang met een Chinese tempel dat uit ons hotelraam te zien is, maar alleen via een steegje te bereiken. Dan gaan we op pad. De eerste twee vluchten gaan keurig op tijd. Om half vier 's morgens op dinsdag landen we in Instanbul. En om 8 uur zitten we klaar in het vliegtuig naar Amsterdam. Dan komt het bericht dat we vanwege mist in Amsterdam een uur vertraging hebben. Nou ja, dat kan er nog wel bij. Op Schiphol blijkt het inderdaad koud en mistig. Bovendien rijden er door een stroomstoring geen treinen. Welkom thuis! Met de taxi naar ons koude huis. Dat wordt nog even wennen, de komende dagen... Maar 's avonds gezellig bij Lautje gegeten, dat heb je dan weer wel als je weer thuis bent. Daar gaan we een paar maanden van genieten tot onze volgende reis.