Ometepe, mooi eiland

Zaterdag 24 december 2011
Na heerlijk geslapen te hebben gaan we ontbijten. Ons hotel blijkt fraai aan de oever van het meer te liggen, dat hadden we gisteren nog niet meegekregen. Het weer ziet er goed uit: zonnig met een enkele wolk.
Vandaag gaat een deel van de groep een van de twee vulkanen die het eiland vormen beklimmen. Wij kunnen gelukkig met vier andren deelnemen aan het culturele programma. We bezoeken het plaatselijke museum, dat uit twee delen bestaat. We zien de munten en bankbiljetten van Nicaragua. Heel apart om te zien is dat elke nieuwe president hier zijn eigen geld laat drukken. Het oude geld is dan na 6 maanden niet meer geldig.
Verder zien we een flinke hoeveelheid plaatselijk gevonden precolumbiaanse potten en gebruiksvoorwerpen uit een lange periode. Een aantal hiervan zouden we graag meenemen, mooie decoraties.
Hierna gingen we naar de kerk, en wel naar een oude kerk uit de Spaanse tijd. Vooral de fototentoonstelling met foto's uit het dagelijks leven in Nicaragua vonden we mooi. Ook de precolumbiaanse godenbeelden die buiten stonden vonden we bijzonder.
We drinken koffie aan het meer op een plek waar volgens de overlevering vroeger een sjamaan woonde die mensen in dieren veranderde. Fraaie plek. Wat we ook hoorden was dat het restaurant met bijbehorende bungolows die daar gebouwd waren na een paar jaar in het meer verdwenen door de stijgende waterspiegel. Het was te dicht bij het meer gebouwd. Alles is opnieuw gebouwd, verder van het meer en op een verhoging. Blijkbaar was de eigenaar erg rijk. Vervolgens gaan we naar een natuurlijke bron. 
Op het moment dat we de bus uitstappen begint het te storten, wij meteen weer terug de bus in; onze chauffeur zegt dat de regen binnen een minuut zal ophouden.  Wij met kennis van donkere (Nedelandse) luchten hebben meteen door dat dit nonsens is.  Maar de chauffeur wil opschieten en gaan we toch de bus uit. Het uur daarna waren we nog doorweekt.  Dus wanneer we aan een kruptie (een woord van mijn moeder: een hele erge ziekte) bezwijken dan weet je hoe dat komt. 
Daarna zijn we de brieven van een vriendin van Elsita, onze Belgische reisgenote, gaan bezorgen. Deze vriendin heeft hier jaren gelden gewerkt voor een ontwikkelingsorganisatie en had Elsita een aantal brieven mee gegeven voor mensen waar ze nauw mee samen gewerkt had. Elsita belt aan, wij kijken toe. Eerst snappen de mensen er niets van , dan verrassing en vreugde. Of we wat later nog even terug komen. O.k. Tussendoor doen we de volgende brief. Daar een heel gesprek gehad op de stoep. Twee schattige kleine kindjes, die we met z'n allen fotograferen. Weer terug naar de eerste briefontvangster. Daar mogen we allemaal binnen komen en krijgen we heerlijk sap aangeboden. Ook hier veel foto's gemaakt.  We rijden verder en komen een kerstoptocht tegen.  Een soort parade. Uiteindelijk komen we bij ons hotel waar we ons eten voor vanavond uit kiezen.  Na nog een heleboel zonsondergangen gefotografeerd te hebben,  verwijderen we daar (moe maar voldaan) weer de helft van. Er blijven er nog wel 12 over. Nu uitrusten op bed, dit stukje schrijven. Zo douchen en dan naar ons kerstavonddiner.
Liefs van Janke en Johan