Een groot contrast

Het is een groot contrast. Vandaag (zondag) en ook gisteren hebben we hier in Californie het meest prachtige weer, maar toen we vrijdag vertrokken regende het pijpenstelen onderweg naar Schiphol. Op Schiphol hebben we een fles advocaat voor tante Joop gekocht (op verzoek, dat is in Amerika niet te krijgen) en zijn we Rob, Pleun en Tunya nog tegen gekomen, die om de zelfde tijd als wij vliegen, maar dan naar Los Angeles om daar de 2e verjaardag van nichtje Joanie te vieren. Doreen was nog aan het shoppen en Rob hoopte dat ze op tijd voor de vlucht zou komen opdagen (dat is trouwens gelukkig wel gebeurd). Wij vlogen met de KLM naar San Francisco. De vlucht was een erg prettige ervaring, we zaten goed, prima bediening, best lekker eten. Na een vlotte reis zijn we op vrijdag om 12 uur (lokale tijd) in San Francisco aangekomen. Zoals altijd duurt het eindeloos om door de immigration te komen. Dat ze daar niet wat op kunnen verzinnen. Na 1 1/2 uur in de rij mogen we het land binnen en kunnen we onze spullen ophalen en met de skytrain naar het verhuurstation waar alle autoverhuurbedrijven bij elkaar zitten. 
Ook dat gaat niet zo vlot, helaas, want de computer laat het afweten en na 4 pogingen moet alles met de hand worden gedaan. We mogen dan een auto uitzoeken en rijden om 3 uur weg met een Chevrolet Impala, een slee van een wagen, die best lekker rijdt. Tenminste als je kan rijden, want vrijwel onmiddellijk komen we in de file te staan. Dan merk je wel dat je er al een lange dag op hebt zitten. Tijden stapvoets rijden zit je dan niet meer op te wachten. Enfin, na 3 uur rijden kwamen we tenslotte bij Joop aan. Die heeft een erg mooi appartement in een woongemeenschap met 8 appartementen, allemaal oudere leden van de Unitarian Church, erg leuk aangelegd rond een centrale tuin. Ruim en hoog appartement, licht ook. We hebben die avond niet veel puf meer en na wat gegeten te hebben tuimelen we om 9 uur in bed en slapen zo'n beetje het klokje rond.
We worden uitgerust wakker en hebben dus niet of nauwelijks last van de jetlag. Na het ontbijt gaan we met Joop naar de Farmer's Market, een vast onderdeel van de zaterdag in Davis en een gezellige verzamelplaats van de plaatselijke bevolking. Onmiddellijk voelen we ons weer thuis in de typisch Californische omgeving. Heerlijk weer ook, verschillende bandjes brengen resp. klezmer muziek en Crosby,Stills&Nash ten gehore. We kopen sticky buns voor bij de koffie en een grote zal amandelen voor onderweg.
's Middags moet Joop naar een memorial service en bespreken wij nog even de te volgen route. Daarna rijden we samen naar Sacramento. Daar zijn we nog niet geweest. We bekijken eerst het State Capitol, gebouwd volgens het zelfde model als alle andere capitols ook. Maar dit is een fraai exemplaar.
Dan rijden we door naar het oude stadscentrum. Dat is helemaal opgeknapt en in oude luister hersteld als attractie voor de touristen, die er ook in groten getale op af komen (wij incluis). Best gezellig om even rond te lopen over de houten trottoirs tussen alle winkeltjes. We gaan een ijsje eten en gaan dan zo langzamerhand naar het Rio River Restaurant, waar Joop ons op een heerlijke maaltijd tracteert. We zitten lekker buiten op de patio aan de rivier, alleen moeten we onder het zonnescherm door gluren om die te zien. 
We tuimelen weer vroeg ons bed in en staan zondagmorgen vroeg op om op pad te gaan. Uiteindelijk hebben we besloten toch via Lassen Volcanic NP naar Boise te rijden (en niet rechtstreeks door Nevada). Dat scheelt een dag, maar het is wel een mooiere route, inclusief het park. Het is weer prachtig zonnig weer, niet te heet. We rijden een eind door de vlakte, maar rijden al vrij snel de bergen in en een heel eind door de bossen naar Lassen, waar we om 12 uur aankomen. Het is een actief vulkanisch gebied; in 1915 was de laatste uitbarsting van de vulkaan. Momenteel zijn er alleen veel mudpots en fumaroles, die stoom afblazen. En een prachtig landschap. Er gaat een weg dwars door het park langs de verschillende bezienswaardigheden. Doreen en Rob wilden ons Mt Lassen laten beklimmen, maar daar zien we vanaf. Wel maken we de mooie wandeling van een uurtje of twee naar Bumpass Hell, waar de meeste vulkanische verschijnselen te zien zijn vanaf een boardwalk die er dwars doorheen loopt. Prachtige kleuren van de zwavel. Het is mooi te zien hoe sommige bacterien, mossen en grassen zich in deze omgeving handhaven. 
Lekker zo'n wandeling. We bekijken nog een paar andere plekken, waaronder overblijfselen van de uitbarsting van 1915. Moet heftig geweest zijn. 
Om half vijf rijden we het park weer uit en rijden door naar Old Station. Daar hebben we 13 jaar geleden na ons toenmalige bezoek aan het park overnacht en het enorme ontbijt daar de volgende ochtend staat ons nog helder voor de geest. Het motel vinden we onmiddellijk terug en we checken er in, maar Indian Johns Cafe is inmiddels opgeheven, helaas. Er is zelfs niets meer te eten te krijgen in heel het dorp (nou ja, het is niet veel groter dan 5 huizen). Daarvoor moeten we 10 mijl doorrijden naar het RV camp. Als we daar om 6 uur aankomen gaat het restaurant net dicht! We zitten echt achteraf hier. Bij wijze van gunst (want behulpzaam zijn de mensen altijd wel) kunnen we nog een turkey sandwich krijgen (what kind of bread, what kind of cheese, chips, potato salad or macaroni salad?). Genoeg voor een maal, dat we aan een picknicktafel buiten opeten met een biertje.
Om 7 uur zijn we weer in het motel en om 8 uur kruipen we weer in bed. De jetlag werkt toch nog wel wat door.