De Coral Coast

Vanuit Perth gaan we donderdag in onze nieuwe huurauto (een Hyundai I30) naar het noorden. De eerste etappe is vrij kort: nadat we de drukte van Perth achter ons hebben gelaten rijden we over de Indian Ocean Drive naar Cervantes. Onderweg een landschap met groene struiken en ook opvallende witte duinen van kalkhoudend zand. Cervantes is een plaatsje van niks, maar het ligt vlakbij een belangrijke bezienswaardigheid: de Pinnacles Desert in het Nambung NP. Nadat we vlakbij het dorp in een meertje de stromotalieten bewonderd hebben (de oudste levensvorm op aarde, door cyanobacterien gevormde 'levende stenen', die hier 3500 miljoen jaar geleden al leefden en nu nog steeds) rijden we in de middag door naar de Pinnancles. Dat is een wonderlijk landschap van rechtop staande krijtrotsen die uit het zand van de omringende duinen omhoog steken. Er is een wandeling en een rondrit uitgezet. Zeer fotogenieke omgeving, vooral tegen zonsondergang als het 'leger' van pilaren zijn mooiste kleuren toont en lange schaduwen werpt. 's Avonds eten we verrassend lekker in het restaurant bij het verder prepentieloze motel.
Vrijdag rijden we verder naar het noorden. Eerst naar het Lesueur NP, dat bekend staat om zijn enorme varieteit aan bloeiende planten. De route door het park voert inderdaad langs een mooi en gevarieerd landschap; we zijn geen botanisten, maar het is duidelijk dat al deze planten volstrekt uniek zijn voor Australie (in veel gevalen zelfs voor deze streek). Rondwandelen tussen de planten is mogelijk, maar het is geen pretje door de opdringerige vliegen, die liefst in je neus, je oren en je ogen kruipen; we genieten dus voornamelijk vanuit het airconditioned comfort van de auto. Na een (ook al weer verrassend lekkere) lunch in Port Denison rijden we door naar Geraldton. Dat is (met 39000 inwoners) de grootste plaats tussen Perth en Darwin en het blijkt best een aardig plaatsje met een Art Gallery, wat historische gebouwen (uit de jaren 1930) en ook een indrukwekkend Memorial voor de HMS Sydney die in 1941 met 645 opvarenden vergaan is hier een eind uit de kust. Pas in 2008 is het wrak gevonden.
Zaterdag beginnen we met het bezoeken van het mooie Geraldton Museum met een tentoonstelling over de geschiedenis van de streek (die voor de Europeanen kwamen dicht bevolkt was door Aborginals), over de HMS Sydney (met onderwaterbeelden van het wrak), over de VOC schepen die hier langs de kust vergingen. Dat is een mooie aanvulling op het Shipwreck museum in Fremantle. Er staat een enorme stenen poort van natuursteenblokken die het schip Batavia als bouwpakket aan boord had voor de stadsmuur om Batavia, maar die staat dus nu hier. Ook is er nog een tentoonstelling over de geschiedenis van de immigratie van de naoorlogse jaren tot nu. Dan rijden we door naar het noorden, we hebben Carnarvon gekozen als tussenstop. Ruim 450 km rijden. Onderweg zien we de vegetatie van mooi en zeer gevarieerd groen gaandeweg verschralen; het wordt droger en daar houden veel minder soorten het uit.
Zondag onze laatste etappe naar het noorden: Exmouth is onze eindbestemming. Dat is nog 350 km rijden; het landschap is nu vrij eentonig vlak en stoffig. Vlak nadat we de Steenbokskeerkring over zijn (en dus weer in de tropen) verschijnen ook weer de enorme termietenheuvels, die het meest opvallende onderdeel van het landschap vormen. Exmouth ligt bij het Ningaloo rif, dat heel bijzonder moet zijn. We kijken ernaar uit daarvan te gaan genieten.
Maandag rijden we naar het Cape Range NP, waar het noordelijk deel van het rif in beschermd wordt. Onderweg komen we langs het een na hoogste bouwwerk op het zuidelijk halfrond: het enorme 384 m hoge antennecomplex voor Very Low Frequency communicatie, door de Amerikanen hier in 1967 gebouwd. VLF signalen dragen vele duizenden km ver en kunnen ook onder water door duikboten opgevangen worden. In het park rijden we naar de verschillende plekken die geschikt zijn voor snorkelen. De wind en de stroming maken het op de eerste plek moeilijk om van af het strand bij het koraal te komen, maar bij Turquoise Bay is dat heel goed te doen. Het water is goed van temperatuur en we zien veel verschillende soorten vis en koraal. We rijden door het uitgestrekte park ook naar verschillende andere plekken aan de kust met mooie uitzichten over de blauwe lagoon achter het eigenlijke rif, dat hier maar een paar honderd meter uit de kust ligt.
Dinsdag hebben we nog een dag in Exmouth. We rijden naar het Vlamingh head Lighthouse, waar je een mooi zicht hebt op de kust met het rif ervoor, gaan nog een keer snorkelen bij Turquoise Bay en rijden naar de punt van de kaap, waar een.scheepswrak voor de kust ligt. Dan worden we opgehaald voor een Sunset Whale Watching tour, met een gezelschap van een stuk of 12 mensen de zee op achter bultrug walvissen aan die hier tijdens hun jaarlijkse trek in grote aantallen langskomen. Het is een beetje het eind van het seizoen, maar we zien toch een aantal verschillende groepen van die grote beesten. Ze zijn lekker speels bezig, springen uit het water enzo. Altijd weer leuk om mee te maken. De schipper verzorgt lekkere hapjes en een glas bubbels bij zonsondergang en wat bultruggen maken er een schouwspel van met capriolen voor de ondergaande zon. Heerlijk tochtje.
Woensdag rijden we uit Exmouth weer naar het zuiden; dat was het noordelijkste punt van onze trip door West Australie. Vandaag nog niet erg ver, zo'n 150 km naar Coral Bay. Onderweg gaan we nog de Charles Knife road op, die vanaf de kust de bergketen daarlangs in steekt. Die komt langs indrukwekkende canyons en leidt naar een uitzichtpunt. Weer heel wat anders dan stranden en riffen. In Coral Bay staan die weer op het programma. Het is vandaag wat winderig en bewolkt en daardoor koeler, dus we beperken ons tot een rondgang door het piepkleine dorpje.
Voor donderdag hebben we weer een mooie tocht geboekt. We gaan om 9 uur aan boord voor een snorkeltocht naar het rif en naar de Manta rays die hier in grote aantallen rondzwemmen. Doordat er rond het rif erg weinig menselijke activiteit is, is het nog in uitstekende conditie. Adembenemend mooie onderwaterlandschappen met duizenden vissen van vele soorten zien we als we bij het rif van boord gaan. Een eindje verderop vindt de schipper (met behulp van een spotter plane) de manta rays, roggen met een vleugelbreedte van enkele meters die verder voor ons volstrekt ongevaarlijk zijn: ze hebben alleen belangstelling voor plankton dat ze uit het water filteren dat ze in enorme hoeveelheden door hun wijdopen bek naar binnen laten stromen. We gaan op drie verschillende plekken te water om met die beesten te zwemmen. Enorm indrukwekkend om zo'n gigantich beest vlak onder je bezig te zien. Ze rollen als het ware door het water met continue salto's achterover. De meeste rays hebben een of meer kleinere vissen bij zich, die even hard mee tollen. Die moeten wel duizelig worden van dat gedraai. We zien ook diverse haaien (rifhaaien en een flinke tijgerhaai). Op de terugweg snorkelen we nog bij weer een ander stuk prachtig koraal met schidpadden en ook alweer erg veel mooie vissen. Rond drie uur weer terug na een van de mooiste snorkeltochten die we ooit gehad hebben.
We blijven genieten; morgen rijden we door naar het zuiden richting Shark Bay.