Heerlijk Luang Prabang

Zondagavond vertrokken we met de nachttrein uit Lao Cai, de volgende morgen vroeg zijn we (aardig uitgerust) in Hanoi. Naar ons hotel daar, waar we ontbijt krijgen, onze bagage ophalen en dan worden we naar het vliegveld gereden. Om half uur gaat onze vlucht (met een klein turboprop toestel) en een uur later staan we op het mini-vliegveld van Luang Prabang in Laos. Nadat we ons visum gekregen hebben met de taxi naar ons hotel Villa Ban Lakkham, waar we een heerlijk grote kamer krijgen met uitzicht op de rivier.
Toen we tien jaar geleden met een georganiseerde reis Laos en Cambodia bezochten vonden we Luang Prabang al een heerlijk ontspannen en prachtige stad. Dat is het nog steeds, blijkt als we de stad in lopen. Buitengewoon rustig, zeker in vergelijking met Hanoi, alles laagbouw; de hele stad is Unesco Werelderfgoed en wordt goed behouden. Prachtige winkels en restaurants. Toerisme is duidelijk de belangrijkste bron van inkomen, maar het gaat allemaal heel authentiek en stijlvol. We voelen ons onmiddellijk weer thuis hier. Heerlijk weer ook, nu de regentijd is afgelopen: elke dag 27 graden of zo, zonnetje erbij. We raadplegen TripAdvisor om te kijken wat de beste restaurants zijn en gaan lunchen bij Tamarind, maar een paar deuren van ons hotel. Authentiek Laotiaans, weer anders dan Vietnamees, maar ook erg lekker. 's Middags doen we niet zo veel (na al dat reizen) en 's avonds vieren we onze aankomst met een heerlijk diner bij Tangor, een tent die gerund wordt door een stel Fransen. Het is hier goed toeven. We besluiten meteen maar onze geplande 4 nachten hier te verlengen naar 6 nachten. Dat is het voordeel van lekker lang weg zijn.
Dinsdagochtend worden we opgehaald voor een trekking naar 'tribal villages' in de omgeving van de stad. We zijn met z'n tweeen met een gids. Eerst met een bootje de rivier over en dan wandelen, eerst naar een Hmong dorp, daarna een heel stuk door landbouwgebied. Het is opvallend te zien dat de streek snel wordt opgenomen in de internationale economie. Heel veel boeren hebben hun land volgezet met rubberbomen of teak. Allebei producten die een behoorlijke voorinvestering vergen, omdat ze pas (vele) jaren later profijt gaan opleveren. Er is onlangs in de buurt een (onverharde) weg aangelegd, die het vrachtauto's mogelijk maakt rubber en hout af te voeren. Rubber gaat voor verdere verwerking naar China. Binnenkort wordt er door deze streek ook een spoorlijn aangelegd die Laos met China zal verbinden. Na een steile klauter-klim naar een uitzichtspunt en een dito afdaling lopen we naar een Kmui dorp, waar nogal wat vee wordt gehouden. De koeien lopen hier hun kostje in de jungle bij elkaar te scharrelen, net als de geiten, de varkens en de kippen. We kijken een tijdje bij de lokale school, waar de kinderen net gymles krijgen, of militaire exercitie of iets daar tussenin. Opvallend is dat op de school twee keer zoveel jongens als meisjes zijn ingeschreven. Kennelijk gaan niet alle kinderen naar school. Na nog een flinke mars komen we weer terug bij de rivier en worden we na een welbestede dag weer bij ons hotel afgeleverd.
Woensdag besteden we aan de bezienswaardigheden in de stad, die we kennen van 10 jaar geleden, maar die zeker de moeite waard zijn om opnieuw te bezoeken. Een grote hoeveelheid prachtige tempels. Er zijn ook overal in fel oranje geklede monniken, want het is hier duidelijk gebruik dat je als jongen in je tienerjaren een tijdje in een klooster zit. Het koninklijk paleis, waar tot 1975 de koninklijke familie van Laos woonde, is relatief klein en, op een uitbundige troonzaal na, ook eenvoudig ingericht. Er naast staat nu een enorme tempel, die 10 jaar geleden in aanbouw was, om het Prabang beeld te herbergen; het meest heilige Boeddha beeld uit Laos, dat zijn naam ook aan de stad gegeven heeft. Aan het eind van de middag lopen we naar de tempels die op een hoge heuvel midden in de stad gelegen zijn. Dat is een favoriete plek om de zonsondergang te zien en rond kwart over 5 verdringen de toeristen zich er dan ook. Is ook de moeite waard, hoor: prachtige uitzichten over de Mekong.
Donderdagochtend gaan we met een 'slow boat' zo'n 25 km de Mekong op naar de Pak Ou grotten. Dat is zo'n 2 uur varen over de brede en behoorlijk snel stromende rivier, grotendeels door zo te zien ongerepte jungle. Onderweg krijgen we 20 minuten in wat hier het 'whisky village' heet: er wordt plaatselijk brouwsel gestookt en (gelukkig voor Janke) worden er ook heel veel mooie sjaaltjes verkocht. De grotten dienen als onderkomen voor elders overbodig geworden Boeddha-beeldjes, die je natuurlijk niet kunt weggooien of omsmelten. Er staan er duizenden. Het vergt weer een aardige klim om beide grotten te bereiken. Onze lichaamsbeweging krijgen we wel hier. Terug in Luang Prabang lunchen we (alweer) heerlijk Laotiaans bij Khaiphaen, een van een keten van restaurantjes in Laos en Cambodja waar kansarme jongeren een goede opleiding krijgen.
Vrijdag houden we het ontspannen: na een laat ontbijt lopen we richting stadje, bezoeken het interessante TEAC museum (Tribal Ethnograpy and Art Center), waar je een beeld krijgt van de diverse bevolkingsgroepen in het land en hun achtergrond. We regelen ook ons vervoer en verblijf voor de komende week in Laos. Heerlijk lunchen op een terras met een weids uitzicht over de Mekong en 's middags nog wat lezen enzo. We voelen ons hier heerlijk ontspannen en ook wel bevoorrecht. Wat wil een mens nog meer dan alles te kunnen en niets te hoeven doen in zo'n prachtige omgeving?