Naar het zuiden

Woensdag zijn we uit Cooktown vertrokken en naar het zuiden op weg gegaan. Eerst rijden we nog een keer naar Cairns, langs de zelfde weg als de heenweg, stoppen nu in Palmer River roadhouse en in Mareeba. Een groep enthousiaste vrijwilligers heeft daar een uitgebreid historisch museum over de plaats ingericht dat echt interessant is. Eerst rond de mijnbouw gesticht, na het verval daarvan tot 10 jaar geleden helemaal op de tabaksteelt ingericht, maar toen de regering besloot de vergunningen daarvoor te beeindigen noodgedwongen omgeschakeld op de fruitteelt en nu daarin succesvol. Leuk om met de mensen te praten die het allemaal hebben meegemaakt.
Door hen ook verwezen naar de Jacques koffieplantage, waar we prima hebben geluncht; ook koffie gekocht, want hun espresso was wel erg lekker! We ontmoeten er een Nederlands stel dat met hun jonge kinderen een jaar op reis is, waarvan 8 maanden in Australie. Hij heeft 17 jaar geleden als backpacker hier gewerkt om de plantage te starten. Nu een bloeiend bedrijf.
's Middags lopen we nog een keer door Cairns, toch wel een erg leuk stadje, waar we met spijt afscheid van nemen, maar ja, we kunnen niet eindeloos alleen op onze eerste plek blijven hangen, er is nog veel meer te zien in Australie.
Donderdag daarom doorgereden naar Innisfail, zo'n 100 km zuidelijker. Dat hele plaatsje is na een verwoestende cycloon in de jaren 20 helemaal weer opgebouwd in Art Deco stijl, en die stijl is ook in latere jaren aangehouden. Ze noemen zich dus nu 'Art deco capital' van Australie. Leuk om rond te wandelen en inderdaad mooie gevels.
Na een kopje koffie weer in de auto richting Townsville, waar we een motel geboekt hebben. We nemen de toeristische route langs de kust van Mission Beach (mooi). Daarna is het nog zo'n 250 km doorrijden over de Bruce Highway, die de kust volgt, maar voor het grootste deel niet direkt langs zee voert. Onderweg komen we onverwacht een stuk in miezerige regen terecht. Gelukkig is het weer droog als we in Ingham aankomen, waar we, op aanraden van een (van oorsprong Nederlandse) vrouw bij de visitor information, een brandnieuw mozaiek gaan bewonderen dat gewijd is aan de geschiedenis van de suikerrietteelt. Opvallend dat bij alle historische verhalen hier tegenwoordig wel aandacht wordt besteed aan de lotgevallen van de aboriginals; een schrijnend verhaal is dat overal wel. We maken ook nog een wandelingetje bij de Tyto Wetlands, een vogelgebied, maar het is in deze periode niet zo nat en in de middag laten zich ook maar weinig vogels zien.
Om 5 uur komen we bij ons motel aan, vriendelijk ontvangen door de eigenares die ook van Nederlandse afkomst is en verhalen vertelt over haar oma uit Zalk die na emigratie naar Australie een sterke hang naar Hollandse dingen heeft gehouden, die ze ook aan deze kleindochter heeft doorgegeven. Ze is ook met haar familie naar Nederland geweest en bewaart herinneringen aan de stinkende koeienstallen, de uitgebreide familiebijeenkomsten en de heerlijke smaak van zwart-wit. Leuk om dat soort verhalen uit enigrantenperspectief te horen. 's Avonds gaan we in de stad eten en op aanraden van Tripadvisor bij restaurant Jam terecht gekomen, waar we onszelf trakteren op een heerlijk 6-gangen diner.
Vrijdag een dag om Townsville te bekijken, de stad aan zee waar we de komende dagen zitten. Vanaf Castle View op de heuvel midden in de stad, heb je fraaie uitzichten. De hoofdstraat maakt niet veel indruk en het Museum of Tropical Queensland is (ws. vanwege de vakantie) vol met enthousiaste kinderen. Leuk voor hen en voor het museum, maar voor ons... Nou ja, interessant is het verhaal over het (vlak hierbij gezonken) marineschip Pandora dat in 1793 uit Engeland naar de Zuidzee was gestuurd om de muiteniers van de Bounty op te pakken. Dat was maar deels gelukt en toen verging het schip ook nog eens op het Great Barrier Reef. Uiteindelijk is (na een vreselijke tocht in sloepen naar Timor) de kapitein met een aantal gevangenen en ook de overlevenden van de bemanning via Batavia en Holland naar Engeland terug gekomen. De middag brengen we door op the Strand, de zeer aantrekkelijk aangelegde boulevard langs het strand. We zwemmen in de Rockpool die met gezuiverd zeewater gevuld wordt en wandelen door de zeer fraai ingerichte Jezzine Barracks, een vroegere kazerne die nu als cultureel centrum is ingericht met veel kunst en veel aandacht voor het leven van de aboriginals die hier al duizenden jaren hebben geleefd (totdat ze door de nieuwe bewoners verdreven werden). Op aanraden van onze moteleigenares gaan we fish & chips eten bij een kiosk aan the Strand; alle locals zijn het erover eens dat die de beste van de stad is en inderdaad, heerlijk gegeten bij de ondergaande zon, met zicht op de kitesurfers.
Zaterdag hebben we een dag in Charters Towers doorgebracht. Dat is een plaats zo'n 140 km het binnenland in, die in 1871 is gesticht toen daar goud werd gevonden. De goudmijnen zijn er toen zo'n 40 jaar actief gebleven en in die tijd was het een belangrijk centrum waar grootse gebouwen voor de banken, de Stock Exchange, het postkantoor en de City Hall zijn neergezet. Nu is het een slaperig stadje dat op die geschiedenis teert, maar wel erg leuk om te zien. Na een stadswandeling bezoeken we de Venus Battery, waar goud uit gouderts werd geextraheerd, eerst met kwik en dan ook nog eens met een cyanide oplossing. Grote bedrijfshal met ten hemel schreiende arbeidsomstandigheden. Gemiddelde levensverwachting van een arbeider daar: drie jaar. Ook leuk om vanaf de kust weer een eind het binnenland in te rijden; ook hier is het daar goeddeels uitgestorven, kaal en droog. Af en toe kom je een enorme road train tegen, een vrachtauto met drie of vier grote aanhangers erachter.
Zondag vroeg op, de markt in de stad stelt weinig voor, dus we zitten al om kwart voor acht op de boot naar Magnetic Island (zo door capt. Cook genoemd omdat die dacht dat zijn kompas daar in de buurt ontregeld werd, wat later nooit meer is opgetreden). Dat is 20 minuten varen; bij aankomst staat de bus klaar die ons naar het beginpunt vann de Forts-wandeling brengt. Die voert naar de top van het eiland waar in de 2e WO een artillerie-fort is gebouwd, waarvan de resten nu nog te zien zijn. We lopen door mooie natuur en krijgen mooie uitzichten over zee. Flink wat klauteren, ook, maar wel dee moeite waard, vooral als we op de terugweg in een boom langs het pad een koala-beertje met haar jong zien zitten. Die blijven rustig zitten, dus we hebben alle gelegenheid ze goed te bekijken. Hoge aaibaarheidsfactor. Dan lopen we door naar Arthur Bay, een kleine baai in de buurt, waar volgens de gids goed gesnorkeld kan worden naar het koraal bij de kust. Dat valt wat tegen: om bij de baai te komen moeten we ons een weg banen door een mangrovebos. Het is er dan ook erg rustig. Het koraal dat we uiteindelijk zien is niet in goede conditie en bovendien is het zicht slecht. Nou ja, toch een tijdje lekker op het strand gelegen voordat we met de bus terug gaan naar de ferry. Daar in de buurt nog wat geluncht en de boot terug genomen. De rest van de middag weer bij de Rockpool in Townsville doorgebracht en weer gedineerd met fish&chips en een lekker ijsje.
Al met al in vier dagen weer een hoop gezien en gedaan. Het klimaat is hier (in deze tijd zeker, maar schijnbaar ook de rest van het jaar) echt ideaal. Niet te heet, niet te koud, niet te vochtig, niet te droog. We zien er inmiddels aardig gebruind uit en we zijn nog maar 2 weken hier!