Naar Bariloche

Vandaag gaan we echt de Andes in. Vanuit Esquel vertrekken we 's morgen eerst naar het nationale park Los Alerces. Vlak voor de ingang daarvan passeren we een scherpe grens tussen de dorre vlakte van Patagonie (200 mm regen p.j.) naar de bergstreek (2000 mm regen p.j.). Het verschil is enorm. Grazige weiden en veel wilde bloemen en bomen.
In het park komen we eerst bij het meer Futalaufquen. Daar is een korte wandeling door prachtige lupinevelden naar een aantal pre-Columbiaanse petroglyfen op de rots en naar een mooi uitzichtpunt over het meer.
Daarna rijden we door naar het volgende meer (Menendez), waar we een flinke wandeling maken naar het Lago Verde. Onderweg mooie uitzichten op meren, rivieren en besneeuwde toppen. Het water uit het hele complex van meren hier watert af naar de Stille Oceaan. Voor ons onverwacht, maar de waterscheiding volgt niet de grens tussen Chili en Argentinie. Veel mensen vinden dat de natuur vergelijkbaar is met die in de Canadese Rockies. Wij kunnen dat natuurlijk beoordelen omdat we daar van de zomer waren en het klopt ook wel, behalve dat er hier nogal wat van een locale Bamboe-soort groeit en dat er veel minder toeristen zijn.
Na ongeveer 2 uur lopen door prachtige natuur gaan we terug naar de bus en door naar een lunchplek, ook al aan een meer, waar we ons brood, kaas en worst opeten. Steeds een lekker zonnetje, graadje of 20, heerlijk weer dus!
Dan stappen we weer in de bus voor de laatste ruk naar Bariloche, een stuk van vier uur rijden met een tussenstop in het dorpje El Bolsa, waar het lekkerste ijs van Argentinie gemaakt wordt. Maar na korte tijd al zet de chauffeur de bus stil en kruipt eronder: een gebroken aandrijfriem. Dat zorgt voor oponthoud, Wij kunnen in een naastgelegen weitje aan een beekje gaan liggen zonnen en lezen zo lang de reparatie duurt. Dat duurt wat langer dan het beloofde half uur. Tenslotte is de bus zover opgeknapt dat hij de 8 km naar de dichtbijzijnde benzinepomp/garage kan afleggen, waar de zaak beter gefixt kan worden. Dus krijgen we ons ijsje bij de benzinepomp. in de tussentijd lezen we, lopen wat rond en leren een nieuw dobbelspel van George. Als de bus tenslotte klaar is is het inmiddels half zeven en rijden we in een ruk door naar Bariloche, waar we om half negen aankomen. Het is de grootste stad van Patagonie, 120.000 inwoners (waaronder veel duitsers en oostenrijkers die er na 1945 neer zijn gestreken) en een belangrijk wintersportoord (tijdens onze zomer natuurlijk). We lopen het stadje in en vinden een gezellig restaurantje, la Marca, waar we lekker eten.