Naar Memphis

Naar Memphis is vandaag het devies. We hebben besloten geen extra dag in St.Louis te blijven, dat we een aantal jaren geleden al hebben bezocht, maar twee volle dagen in Memphis. Daar waren we 16 jaar geleden al en we vonden het toen een fijne stad.  Het is nog best een flink stuk rijden en we willen natuurlijk de tweebaanswegen bij de rivier aanhouden. Om acht uur vertrokken en in een half uur St. Louis uit. Onze eerste stop is in het prachtige dorp St.Genevieve, in de 18e eeuw gesticht als Franse handelspost langs de Mississippi. Er staan nog een aantal huizen uit die tijd, een eeuw eerder dan de meeste 'oude' stadjes langs de rivier. Leuk om te zien. Na een kop koffie rijden we naar de pont vanuit dit dorp richting Medoc aan de Illinois-kant van de rivier. We zijn de enigen op het pontje. Zo varen we ook nog over de rivier! Erg leuk om mee te maken.
Door Illinois rijden we verder dooreen landbouwstreek. In het puntje van de staat zijn we nog even in Cairo, een stadje dat korte tijd erg belangrijk was. Er staan nog grote, nu vervallen, gebouwen uit die tijd. Toen 30.000 inwoners, nu 1500. Vlak daarbij komen de Ohio en Mississippi rivieren bij elkaar. dat is ook het driestatenpunt met Missiouri en Kentucky. We rijden hier lang rond op zoek naar de wegen die de routebeschrijving aan geeft. Opeens lijken we over 7 mijl uren te doen en ik krijg het idee nooit meer in Memphis aan te komen. Ik heb het helemaal gehad. Ik ben moe. Maar Jo is onvermoeibaar lijkt het hij wil door.  We rijden Kentucky in, dit is de 6e staat langs de rivier, we waren er nog niet eerder. Na ruim een uur meanderen door bossen en akkers rijden we er ook weer uit, Tennessee in (7e staat!). Het is inmiddels een uur of vijf en hier heeft Jo het gehad: alle auto's zitten op de foute weghelft en gaan te langzaam. Of blijven op zijn weghelft zitten. Toch rijden we over een vrij snelle route door naar Memphis, waar we om half zeven bij ons motel aankomen. Dat ligt op  een steenworp afstand van Beale Street. Wij blij! Wanneer we na het inchecken en koffers op de kamer zetten richting de muziek gaan blijkt dat die straat ten opzichte van 16 jaar geleden een kermis geworden is, met huis aan huis kroegen/restaurants met live muziek en enorme lichtreclames, net Las Vegas. We eten wat bij B.B.King's en zitten later nog een tijdje bij een andere tent, maar de commercie heeft het duidelijk overgenomen van de oorspronkelijke drive die dit het brandpunt van de blues maakte tot het begin van de jaren 60. We zien veel witte blues musici en eerlijk gezegd, wil ik (Johan niet ) vooral de zwarte blues. We hopen dat we tijdens het Sunflower River Blues Festival vanaf donderdag meer oorspronkelijke blues te horen krijgen.